وزیر راه، راه خود را جدا کرد

بحث استیضاح وزیر صمت توسط برخی نمایندگان مجلس پیگیری می‌شد و صحبت جابه‌جایی از وزارتخانه صنعت به وزارت کار بود. یکی از مشکلاتی که در مجلس داریم فشار نمایندگان بر دولت برای ایجاد برخی تغییرات است که به نظر می‌رسد این تغییرات نه تنها مشکلی از مشکلات را حل نمی‌کند بلکه بر مشکلات می‌افزاید. این وضعیت به برهم خوردن ثبات مدیریتی در دولت می‌انجامد. وزیری که برای چهار سال برنامه‌ریزی کرده با توجه به فشاری که بر استیضاح هست، نهایتا کنار می‌رود و برنامه‌هایش اجرایی نمی‌شود. در مجموع در روند اجرای برنامه‌های دولت اخلال ایجاد می‌شود و مشکلات هم لاینحل باقی می‌ماند. اما با شکل‌گیری موج خاصی در مجلس که خواهان تغییر وزرای اقتصادی دولت هستند، اینگونه می‌پندارند که با تغییر مدیران، مشکلات حل خواهد شد در صورتی که ریشه این مشکلات در بخش دیگری است و در حیطه اقتصاد تعریف نمی‌شود. اساسا با تغییر مدیران اقتصادی، مشکلات اقتصادی حل نمی‌شود. وزرای کار و اقتصاد با استیضاح برکنار شدند و برای برخی دیگر از وزرا هم استیضاح طرح‌ریزی شده بود. نامه‌ای هم از طرف نمایندگان خطاب به رئیس‌جمهور برای تغییرات نگاشته شده بود. از طرف دیگر دولت با این جابه‌جایی یعنی آمدن آقای شریعتمداری از صنایع به کار، خواست که به نوعی از خدمات ایشان استفاده شود و مدیرانش را از دست ندهد و بتواند از طریق یک جابه‌جایی از آنها استفاده کند و برنامه‌هایش را به پیش ببرد. در ارتباط با آقای آخوندی هم فشارهایی از طرف مجلس وجود داشت. اما وزیر راه با برنامه‌ای که داشت، صراحتا اعلام کرد که با برخی اقدامات، اساسا مخالف است و دیدگاه خاص خودش را دارد. تا جایی که مطلع هستم مخالف پروژه‌هایی مثل مسکن مهر بود و این پروژه‌ها را که یادگار دولت احمدی‌نژاد بود و مشکلاتی را پدید آورده بود، قبول نداشت. از طرفی دولت هم تعهداتی را پذیرفته بود که باید این پروژه‌ها را به اتمام می‌رساند، اما مسائل و مشکلات فراوانی هم در مسیر این پروژه‌ها وجود داشت. پروژه از اساس، خوب تعریف نشده بود و خیلی از پیمانکاران را با مشکل مواجه کرده بود. از طرف دیگر با توجه به بی‌برنامگی‌هایی که وجود داشت، حتی متقاضیان مسکن مهر هم با مشکلاتی مواجه شدند. برخی پیمانکاران خارجی به کار گرفته شده بود که ظلم به پیمانکاران داخلی محسوب می‌شد. آقای آخوندی هم به شکل عالمانه‌ای و به درستی با اقدامات به جای مانده از دولت گذشته مخالف بود. دولت هم منابع چندانی را با توجه به وضعیت تحریم‌ها در اختیار نداشت که به پروژه‌ها تزریق کند و عملا دست آقای آخوندی برای اجرای پروژه‌ها و برآورده کردن انتظاراتی که وجود داشت، خالی بود و او به عنوان یک مدیر خوشنام که عملکرد مثبتی داشت، نمی‌توانست با این وضعیت کنار بیاید لذا تصمیم خود را برای کناره‌گیری رسما اعلام کرد. ولی درکل رفتن وزرا به نفع کشور نیست و به ضرر دولت است. در مجموع فشارها باعث شد دولت برخی از مدیران توانمندش را از دست بدهد که به مشکلات اضافه خواهد کرد. نباید اینطور فکر شود که با کنار گذاشتن مدیران با تجربه و آنها که برای 4 سال برنامه تدوین کرده‌اند، مشکلات حل می‌شود.
* استاد دانشگاه