شرکت‎های اروپایی منتظر فرصت اما محتاط

مشکل تحریم‎های ثانوی هم برای اروپا و هم برای ایران وجود دارد. منظور از اروپا، شرکت‌های اروپایی است که فعالیت اقتصادی چشمگیری در بازار آمریکا دارند. همچنین این شرکت‎ها منتظر فرصتی هستند که امتیاز خود را افزایش دهند، براساس اراده‎ای که دستگاه دیپلماسی آمریکا و خزانه‌داری پیگیری می‎کند. اینکه آمریکا، شرکت‎هایی را معاف می‎کند مهم این است که ابتکار عمل دست آمریکا است. یعنی هیچ کشوری نمی‎تواند به آمریکا فشار بیاورد یا آن را وادار کند که یک شرکت یا بنگاه اقتصادی را معاف کند و این بستگی به ارزیابی‎های آمریکا دارد که به هر حال برای ایران مشکل‎ساز است. زیرا ابتکار عمل در دست آمریکا است. اینکه آمریکا تلاش می‎کند از طریق فشار بر اروپا، آن را با خود همراه کند، به هر حال در دوره قبلی تحریم، شرکت‎های اروپایی، جریمه‎های سنگینی در رابطه با فعالیت در ایران پرداخت کردند و آمریکا آنها را متهم کرده بود که با ایران مراوده دارند. بنابراین در حال حاضر شرکت‎های اروپایی بسیار محتاط عمل می‎کنند و نمی‎خواهند به هیچ وجه، ریسکی بپذیرند و از این جهت، آمریکا، قدرت مانور عمل بسیاری دارد. در مورد فرایند سازوکار مالی اروپایی‎ها باید اذعان کرد که بحثی پیچیده و فنی است. مسلما اگر گردش آزاد پول را از محل درآمد نفت برای ایران فراهم کند یقینا ایران ابتکار عمل خرج و دخل خود را در اختیار دارد ولی اگر پول بابت فروش نفت در حساب‎های خاصی بماند، بلوکه شود و بعد تحت مدیریت و نظارت دولت‌های اروپایی و اتحادیه اروپا هزینه شود، یقینا منافع ایران تامین نخواهد شد. وقتی ابتکار عمل دست آمریکا است، ایران نمی‎توان به هیچ وجه برای آینده برنامه‎ریزی دقیقی داشته باشد. آمریکا در مناسبات خود با کشورها و شرکت‌های دیگر، این معافیت‎ها را قائل شده است. بنابراین موقتی بودن یا نبودن این معافیت، بستگی به اراده خود آمریکا دارد که این اهرم فشار و عنصر بیرونی بر اراده آمریکا تاثیر نمی‎گذارد. آمریکا در مناسبات مالی و سیاسی خود با کشورها، تصمیماتی را اتخاذ می‎کند. تحریم‎ها در حال فعال شدن بوده و فشار زیادی در جهات مختلف ایجاد می‌کند. در مجموع این معافیت‎ها بستگی به اراده آمریکا دارد. آنچه که در میدان عمل واقعی است تا کنون انجام شده است. همگان اطلاع داشتند که تحریم شامل مواردی از قبیل نفت است و در این مورد شرکت یا کشور طرف معامله با ایران به صورت یکباره تصمیم نمی‎گیرد بلکه این تصمیم را از دو سه ماه گذشته، اتخاذ کرده‎اند و آنهایی که در پی معافیت بوده‎اند اقداماتی را به عمل آورده‎اند. بنابراین بعید به نظر می‎رسد که بلافاصله پس از 13 آبان اتفاق عجیب و غریبی در بازار مالی و اقتصادی و همچنین در مناسبات ایران و دنیای خارج رخ دهد. همان‎گونه که حسن روحانی رئیس‎‎جمهور نیز گفته، این تحریم‎ها از پیش شروع شده است. بنابراین شرکت‎هایی که در پی معافیت بودند به آن دست یافتند و شرکت‎هایی که با آمریکا، مناسباتی ندارند و در‎صدد ادامه مناسبات با ایران هستند، قبلا تصمیم خود را گرفته‌اند. بعید به نظر می‎رسد که 13 آبان به خودی خود تعیین کننده باشد. چین و روسیه اگر بخواهند هم نمی‎توانند به سازوکار مالی بپیوندند. به هر حال چین و روسیه نیز می‎توانند مسیرهای مستقلی برای سازوکار مالی داشته باشند. چین در دوره قبلی تحریم‎ها، سازوکار مستقل خود را داشت و پول حاصل از فروش نفت ایران در بانک چین متمرکز می‌شد و در مرحله بعد ایران از آن محل به صورت اعتباری، معاملات خود را انجام می‎داد. منتهی ایران مجبور بود که تمام کالاها را از چین خریداری کند. در نهایت نیز این پول‎ها هیچ گاه به ایران بازنگشت و به بیان دیگر تحریم‎ها بیشتر به نفع چین بود. از این نظر چین می‎تواند مجددا سازوکاری ایجاد کند ولی مسیری است که به نفع ایران نخواهد بود. ایران باید خود را با این سازوکارها هماهنگ کند و اما می‌توان به تقریب قابل قبولی گفت برای مدیریت منابع مالی از فروش نفت، چندان آزادی عملی وجود ندارد.
* استاد حقوق بین‎الملل دانشگاه تهران