کاشیما از جو ورزشگاه استفاده کرد

به نظر من بازی دو نیمه متفاوت داشت. در نیمه اول پرسپولیس ۱۵ دقیقه اول را طوفانی شروع کرد و توانست خیلی خوب دروازه حریف را تهدید کند. خیلی خوب میدان‌داری کرد و نبض بازی را در اختیار داشت اما بازی در خانه حریف شرایط متفاوتی دارد. تیم حریف در نیمه دوم‌ از امتیاز میزبانی به بهترین شکل استفاده کرد چون راه دیگری نداشت. می‌دانست جو ورزشگاه در بازی برگشت چگونه خواهد بود و تماشاگران‌ پرسپولیس چطور هستند. به نظرم در نیمه دوم، پرسپولیس ‌خیلی زود عقب نشینی کرد و نبض بازی را در اختیار کاشیما قرار داد. آن‌ها توانستند از موقعیت‌هایی که در اختیار داشتند به خوبی استفاده کنند و بازی را ۲بر صفر ببرند. جبران این نتیجه، سخت اما در تهران شدنی است. وقتی تیمی در زمین حریف بازی می‌کند و بازی برگشت را در اختیار خودش می‌بیند، ممکن است ناخوداگاه احتیاط کند تا بازی را نگه دارد. به نظرم نتیجه صفر- صفر در خانه حریف و زمانی که بازی برگشت در ورزشگاه خودی برگزار می‌شود، نتیجه خوبی است اما همان‌طور که گفتم، تنها ایرادی که پرسپولیس داشت این بود که خیلی زود عقب نشست. به نظر من این یک مورد ناخوداگاه بود چون پرسپولیس می‌خواست در زمین حریف یک نتیجه خوب بگیرد تا در تهران کار را تمام کند. از طرفی جو ورزشگاه به نفع کاشیما بود و این تیم می‌خواست از این شرایط به نحو احسن استفاده کند که استفاده کرد. کاشیما چون در زمین خودش بازی می‌کرد، سعی داشت باید بازی را کنترل کند و به نتیجه دلخواهش برسد و این اتفاق صورت گرفت‌. با این‌حال کاشیما در حد الدحیل و السد است و برتری نسبت به پرسپولیس نداشت؛ بنابراین می‌توانیم در تهران نتیجه را جبران کنیم. گل اول ضربه شوتی بود که از بین سه نفر رد شد. گل دوم هم کاملا اتفاقی بود و من فکر می‌کنم بازیکن حریف حتی نمی‌خواست به آن منطقه پاس ارسال کند. در این صحنه، ناهماهنگی دفاعی پرسپولیس باعث شد که توپ گل شود. چهار مدافع پرسپولیس خیلی جمع و نزدیک به هم بودند و به همین‌ خاطر دو بازیکن کاشیما آزادانه حرکت کردند و مزاحمتی نداشتند. در واقع گل دوم، اشتباهی بود که به خاطر گم‌کردن بازیکن اتفاق افتاد. طبق آنچه از کاشیما دیده بودم، این ‌تیم بیشتر از ضربات ایستگاهی و ‌کرنر و کناره استفاده می‌کرد. در این بازی در عمق هم کار کرد اما فرصت و ‌موقعیت آنچنانی را نداشت. در واقع کاشیما از کمترین ‌موقعیت بهترین استفاده را برد. چون پرسپولیس در زمین‌ حریف بازی می‌کرد، می‌خواست از ضدحملات استفاده کند. نیمه اول در این ‌کار موفق بود اما در نیمه دوم چون می‌خواست دفاع کند، وظیفه مهاجمان فرق کرد. در این مواقع وظیفه مهاجم این است که به عقب بیاید و دفاع کند. دوندگی منشا و علیپور خوب بود و در کار دفاع کمک کردند. در کار حمله نیز تا جایی که توانستند حفظ توپ کردند. در این بازی‌ها کار مهاجم سخت‌تر است؛ چون تعداد موقعیت‌ها خیلی کمتر است اما باید دوندگی بیشتری داشته باشد. پرسپولیس تعویضی ندارد و ‌گاهی اوقات از روی اجبار است. زمانی هست که سرمربی پنج بازیکن آماده روی نیمکت دارد و نمی‌داند از کدام یک استفاده کند. گاهی هست که او فقط پنج بازیکن دارد و نمی‌داند کدام را به زمین بفرستد. نمی‌گویم بازیکنان نیمکت نشین پرسپولیس خوب نیستند اما در واقع، برانکو نیمکت قوی ندارد. تحت فشار بودن بازیکن و خستگی باعث می‌شود که هماهنگی درستی بین‌ مغز و اعضا نباشد و او تصمیم درستی نگیرد. فکر ‌می‌کنم روی عصبانیت و خستگی سیامک این اتفاق افتاد. البته در فوتبال پیش می‌آید و تاحدی طبیعی است. با این حال وقتی شما جزو بهترین بازیکنان تیم هستید باید بیشتر از خودتان مراقب کنید. کار پرسپولیس سخت بود و سخت تر شد اما نا امید نیستیم. پیش بینی نتیجه سخت است اما مطمئنم ‌پرسپولیس می‌آید که حمله کند چون چیزی برای از دست دادن ندارد. این بازی پایانی است و بعد از آن همه‌چیز تمام‌ می‌شود. امیدوارم شنبه هفته آینده هواداران ‌مثل همیشه به ورزشگاه بیایند و تیم را حمایت کنند.