روزنامه آفتاب یزد

سفر به ۸۰ کشور با حقوق کارمندی!

مردی که با ۱۵۰۰ یورو یک ماه در اروپا سفر کرد


آفتاب یزد-هیرش سعیدیان: احمد خانی جوانی ایرانی است که به بیش از ۸۰کشور جهان سفر کرده است، نکته متفاوت در مورد او که باعث شده ده‌ها هزار نفر در شبکه‌ها‌ی اجتماعی با اشتیاق ماجرای سفرهای او را دنبال کنند، روش ابداعی او برای مسافرت است. او علی رغم آنکه به گفته خودش یک کارمند معمولی شاغل در صنعت نفت است، اما با ارزان ترین روش‌ها‌ مسافرت می‌کند، روشی که به او اجازه می‌دهد که به قول خودش با ۱۵۰۰ یورو، یک ماه در اروپا بماند و به چند کشور اروپایی سفر کند، او هزینه سفرش از آلمان به لوکزامبورگ را تنها یک و نیم یورو برآورد کرد.‌ها‌ستل، برنامه‌ریزی ارزان سفر، کوچ سرفینگ و روش‌ها‌ی شفاف اخذ آسان ویزا از جمله مفاهیمی است که وی نقشی مهم در ورود آن به فرهنگ جوانان علاقه مند به سفر ایفا کرد. خانی به جنوب شرق آسیا، جزایر اقیانوس آرام، شرق آفریقا، اروپا، آمریکای لاتین و بسیاری نقاط دیگر دنیا سفر کرده است، آن هم تنها با استفاده از روش مرخصی شیفتی و حقوق به قول خودش نه چندان زیاد کارمندی. روش ابداعی او که به مسافرت ارزان قیمت خارجی شهرت یافته هزاران علاقه‌مند را شیفته شنیدن جزئیات سفر و اخبار آن کرده است که در سایت و شبکه‌ها‌ی اجتماعی به اشتراک می‌گذارد. در این باره آفتاب یزد با او گفت‌و‌گویی انجام داده است که می‌خوانید.



به شخصه از علاقه مندان و افراد پیگیر سفرهای شما هستم، لطفاً خودتون رو معرفی بفرمایید.
من احمد خانی متولد اصفهان هستم، متولد ۱۳۶۱، تا مقطع ارشد مهندسی مکانیک درس خوانده ام، کارم در رابطه با رشته تحصیلی بنده است و ارتباطی به سفر ندارد. حدود ۱۰ تا ۱۲ سال است که در جنوب کشور مشغول به کار هستم، در جزیره‌ها‌ی جنوب شاغلم، کارم به شکلی است که مثل آتش نشان‌ها‌ و افرادی که در دکل‌ها‌ی نفتی به صورت اقماری و دوره‌ای مشغول به کار هستند، دوره‌ای است، ( یعنی مثلاً ۴۰ روز شبانه روز کار و ۴۰ روز مرخصی )، به همین خاطر وقت آزاد قابل توجهی دارم که در این اوقات سعی می‌کنم برای مسافرت استفاده می‌کنم.

اولین مسافرت‌ها‌یتان به کجا بود؟
اولین سفرها به همراه خانواده و پدر بود که او هم بسیار علاقمند به مسافرت بود، با این همه اولین سفر مطابق خواست و سلیقه خودم از آغاز ورود به دانشگاه بود، تصمیم گرفتم به همراه گروهی از دوستان به گوشه‌ها‌ی کمتر شناخته شده ایران برویم که آن زمان کمتر مورد توجه بود، مانند بلوچستان و شهر سوخته، بعد از دانشگاه توانستم کار پیدا کنم و کمی ( نه خیلی زیاد ) وضعم بهتر شد و بر اساس یک باور کلیشه‌ای که فکر می‌کردم، سفر خارجی خیلی گران قیمت است، شروع کردم به پس‌انداز مقدار قابل توجهی پول برای مسافرت تا بر اساس افکار آن روزم بتوانم هر ۵ یا ۶ سال به یک مسافرت خارجی بروم، اولین سفرم را به همراه تور به دبی سفر کردم، این سفر تجربه بسیار ناخوشایندی بود که به خودم گفتم اگر سفر خارجی این است، من از خیرش خواهم گذشت. سال ۸۸ اما پس از آن تجربه اولین سفرهایی را که خودم برنامه ریزی آن را انجام داده بودم و تفاوت بسیاری با سفر‌ها‌ی نامطلوب به همراه تور داشت را تجربه کردم، اولین سفرها که مسافرت به کشورهای همسایه چون ترکیه، گرجستان، ارمنستان و... بود برایم بسیار شیرین و لذت بخش بود. این امر به خاطر فراگیر تر شدن اینترنت و دسترسی من به اطلاعات و دوستان جدید بود، در آن مقطع یاد گرفتم که در خارج از ایران هم می‌توان با هزینه منطقی سفر کرد و لزوماً لازم نیست که به صورت لاکچری به مسافرت رفت.

مقصدتان را چگونه انتخاب می‌کنید ؟
مسئله‌ای که برای ما ایرانی‌ها‌ مهم است، بحث ویزا است و باید به دقت تحقیق کنید که اخذ ویزای آن کشور برای ما چقدر دردسر دارد، بحث دیگر در مورد بلیت پرواز است، با توجه به آنکه برای بسیاری مناطق پرواز مستقیم از ایران مقدور نیست، باید دید که بهترین و به صرفه ترین روش سفر به آن کشور چیست. هزینه رفت و برگشت، هزینه اصلی و مهم سفر است، من زیاد سرچ و جستجو می‌کنم برای کشورهایی که علاقمند به سفر به آن هستم و سعی می‌کنم ارزان ترین بلیت را گیر بیاورم. برای مثال بلیت هواپیما برای سفر به کانادا زیر ۱۰۰۰ دلار پیدا نمی‌شود، حتی برخی مواقع ۱۴۰۰ دلار است، در گشت و گذارهای اینترنتی ام در سایت‌ها‌ی فروش بلیت‌ها‌ی لحظه آخری هواپیما، وقتی در نهایت تعجب، یک بلیت ۴۰۰ دلاری پیدا کردم، با فاصله تصمیم برای سفر به کانادا نهایی شد. همچنین کشورهای همجوار کانادا در آمریکای لاتین را انتخاب کردم و مسافرت کردم.

یعنی سایت‌ها‌ی فروش بلیت را بازدید می‌کنید و وقتی بلیتی ارزان را رصد می‌کنید، سفر را با آن هماهنگ می‌کنید؟
البته با زمان کار و مرخصی‌ها‌یم هماهنگ می‌کنم و کار انجام می‌گیرد. ما در داخل کشور سایت‌ها‌ی داخلی فروش مثل فلای تو دی، علی بابا،‌ها‌لی و... را داریم. سایت خارجی مورد علاقه ام که نتایج خوبی دارد سایت کایاک است که سایت جهانی محبوب من است. بلیت‌هایی با قیمت‌ بسیار خوب از این سایت‌ها‌ می‌شود تهیه کرد. البته بلیت، قسمتی از هزینه است، همیشه سرچ می‌کنم ببینم بهترین روش حمل و نقل در آن کشور چگونه است، بعضی وقتها دیده ام در یک کشور حمل و نقل بین شهرها با هواپیما مثلاً از قطار ارزان تر است. یا تجارب مشابه. ۳۰ تا ۴۰ درصد هزینه مربوط به رفت و آمد است و ۲۰ تا ۳۰ درصد هزینه مربوط به اقامت است که من سعی می‌کنم با استفاده از‌ها‌ستل و کوچ سرفینگ، این بخش از هزینه‌ها‌ را نیز مدیریت کنم.

توضیح می‌دهید؟
کوچ سرفینگ که متاسفانه سایتش در ایران حدود دو سالی است که فیلتر شده است و حتی شنیده ام کسانی که زیاد مهمان خارجی دارند مورد مواخذه قرار گرفته‌اند بر اساس تبادل مهمان عمل می‌کند. این سایت اساس کارش این است که مردم در کشورهای مختلف با هم آشنا می‌شوند و شما در سفر به جای رفتن به هتل مهمان آنها خواهید بود. پرداخت هزینه در این روش، امری مذموم شمرده می‌شود و هدف این است که در برابر مهمانداری، شما با فرهنگ مهمان آشنا شوید، البته بهتر است در مقابل شما نیز هدیه‌ای از صنایع دستی کشورتان برای میزبان به همراه ببرید. این روش تقریباً رایگان است. البته در روش اقامت کوچ سرفینگ شما باید برای میزبانتان درخواست بفرستید و گاهی میزبان ممکن است ۱۰ تا ۳۰ درخواست دریافت کند و این مسئله نیاز به زمان دارد. اگر ببینم احتمال دارد که در آن کشور درخواست کوچ سرفینگ من قبول شود، درخواست می‌فرستم، چون مهمانخانه شهروندی از آن کشور بودن، به لحاظ فرهنگی و سفر درهایی را به روی من باز می‌کند که در هتل یا‌ها‌ستل این امکان برای شما به وجود نمی‌آید. به همین خاطر خود من تمایل دارم تا بیشتر از روش کوچ سرفینگ استفاده کنم تا هتل و‌ها‌ستل. گزینه دوم استفاده از‌ها‌ستل است.‌ها‌ستل در ایران کم است، تقریباً جایی است مشابه پانسیون یا خوابگاه کارمندی البته با تفاوت‌ها‌ی بسیار که از هتل خیلی ارزان تر است.‌هاستل یک رنج قیمتی متفاوتی دارد که بستگی به این دارد که کشوری که می‌روید ارزان باشد یا گران، من‌ها‌ستل شبی یک دلار در کامبوج رفته ام که فضای خیلی دوست داشتنی‌ای داشت و شبیه یک تشک بود که افراد در آنجا می‌خوابیدند و حتی تخت نداشتند و‌ها‌ستل با قیمت ۴۰ تا ۵۰ یورو در کشورهای اسکاندیناوی هم دیده ام که البته از آن استفاده نکردم، من در آنجا سعی کردم کوچ سرفینگ استفاده کنم یا مثلاً در سفر نروژ که کشور بسیار گرانی است، با یکی از دوستان ماشینی کرایه کردیم و شب در ماشین می‌خوابیدیم. برای پیدا کردن بهترین‌ها‌ستل در کشور مقصد می‌توانید به سایت‌ها‌ی مختلف مراجعه کنید که من بیشتر از سایت‌ها‌ستل ورد استفاده می‌کنم که ریسینگ‌ها‌ و نظرات را به خوبی نشان می‌دهد و از روی کامنت‌ها‌ می‌توان دید که افراد دیگر که از آن استفاده کرده‌اند آیا راضی بوده‌اند یا نه، یکی دیگر از سایت‌ها‌ی یافتن‌ها‌ستل مناسب، بوکینگ دات کام است، بوکینگ در اصل برای اقامت در هتل است، اما‌ها‌ستل‌ها‌ را هم نشان می‌دهد،‌ها‌ستل از اتاق انفرادی دارد تا سی تخته، اگر نخواهید هزینه هتل را بپردازید، می‌توانید یک اتاق انفرادی در‌ها‌ستل بگیرید و در عوض از فضای عمومی‌ها‌ستل که پر از توریست‌ها‌ی جوان خیلی معاشرتی است استفاده کنید، هتل‌ها‌ آشپزخانه ندارد، اما‌ها‌ستل آشپز خانه دارد و این فرق بزرگی در سفر است، چون شما در‌ها‌ستل می‌توانید خودتان آشپزی کنید، هزینه غذا در سفر هزینه مهمی است. سعی می‌کنم به خصوص در جاهایی که غذاهای شان گران است، علی رغم آنکه آشپز خوبی نیستم خودم آشپزی کنم. در کشورهایی که بسیار گران هستند گاهی هزینه غذا غیر قابل قبول می‌شود و بهترین کار این است که خودتان مواد اولیه تهیه کنید و آشپزی کنید. غذا سومین هزینه عمده در سفر است. وقتی قصد رزرو کردن یک تخت در‌ها‌ستل را دارید معمولا بهتون گفته میشه اتاقی که دارید یک تختش رو رزرو می‌کنید در کل چند تا تخت داره. مسافرخانه یک هتل خیلی ارزان و معمولا نه چندان تمیز است که در نهایت شما اتاق اختصاصی خودتان را دارید. در حقیقت تفاوت اصلی‌ها‌ستل با هتل و مسافرخانه همین مشترک بودن اتاق با مسافرهای دیگر است. با توجه به اینکه در‌ها‌ستل یک اتاق را با مسافرهای دیگر شریک می‌شویم، قیمت و هزینه‌ها‌ستل از هتل کمتر است. البته با توجه به امکانات جانبی‌ها‌ستل ممکنه در شهری بشه مسافرخانه با قیمت کمتر از‌ها‌ستل پیدا کرد. این موارد را باید با دقت بررسی کنید.‌ها‌ستل اسم‌ها‌ی دیگری مثل هوستال، بک پکرز و پانسیون هم دارد. در کشور ما چند سالی است که در تهران و اصفهان‌ها‌ستل راه‌اندازی شده است. در شهر یزد‌ها‌ستل‌ها‌ی خیلی خوبی دیدم، اقامتگاه‌های بوم گردی با امکاناتی شبیه‌ها‌ستل راه‌اندازی شده است. توی بعضی کشورها کلمه یوث‌ها‌ستل یا‌ها‌ستل جوانان به کار میره ولی این دلیل نمیشه که فقط جوانان می‌تونند به‌ها‌ستل برند. بعضی از اقامتگاه‌ها‌ هم ترکیبی از هتل و‌ها‌ستل هستند. یعنی هتل هستند که تعدادی از اتاق‌ها‌شون رو به صورتی تختی اجاره می‌دهند. نکته بسیار مهمی که کمتر کسی به آن توجه می‌کند. موقعیت‌ها‌ستل‌ها‌ست که معمولا مرکز شهر هستند. این باعث میشه برای دیدن جاذبه‌ها‌ی شهر نیاز به استفاده از تاکسی و حتی حمل و نقل عمومی نداشته باشیم.

پیش از سفر حتماً تحقیق می‌کنید؟
البته، اما من پیش از سفر یک برنامه کلی دارم و آن این است که خودم را مقید به یک چارچوب مشخصی نمی‌کنم و خودم را برای شگفتی و غیرمنتظره‌ها آماده می‌کنم، نباید سخت گرفت، می‌روم در آنجا و با اطلاعاتی که از مردم می‌گیرم، قدم به قدم پیش می‌روم و سعی می‌کنم بیشترین لذت را از سفر ببرم.

ارزان ترین و گران ترین سفر شما به کدام کشورها بود؟
برای شما اگر مثالی بزنم، لوکزامبورگ که کشوری بسیار گران قیمت در مرز آلمان و فرانسه است من یک شب و دو روز به روش کوچ سرفینگ در لوکزامبورگ بودم، مهمان یک زوج جوان بسیار مهربان بودم و از آلمان با اتوبوس به آنجا رفتم که یک و نیم یورو هزینه داشت و به خاطر اصرار آنها که می‌گفتند بیرون غذا نخور و تعارف نکن و ما علاقمند به آشپزی هستیم و به خاطر آنکه شهر به گونه‌ای بود که می‌شد به جاهای مختلف پیاده رفت چون خیلی بزرگ نبود. روز دوم که شنبه بود، متوجه شدم اتوبوس‌ها‌ی آن شهر در آن روز رایگان است، به همین خاطر کل هزینه سفر من به لوکزامبورگ همان یک و نیم یورو بود. این در حالی است که فکر نکنم هزینه یک شب اقامت در یک هتل در آن شهر کمتر از صد یورو باشد. البته هر کس باید سبک سفر خودش را پیدا کند، شخص بسته به نوع سلیقه می‌تواند ارزان تر و گران‌تر به سفر برود. مثالی دیگر اگر بیاورم باید بگویم یک سفر چهار هفته‌ای به اروپا برای من حداکثر بیش از ۱۵۰۰ یورو هزینه نخواهد داشت. این هزینه شامل هزینه ویزا، بلیت و کلیه هزینه‌ها‌ خواهد بود. لزوماً من در سفر اروپایی از کوچ سرفینگ استفاده نمی‌کنم. چون اروپا اکثر شهرهایش توریستی است و مردمش علاقه ندارند که خیلی توریست در خانه مهمان نمایند. البته با هزینه کمتر از این هم می‌توان یک ماه به اروپا رفت، بستگی دارد که چه شهرهایی را انتخاب نماید. با هزینه‌ای بین ۱۲۰۰ تا ۱۶۰۰ یورو می‌توان یک سفر یک ماهه به اروپا داشت. در داخل اروپا یک سری پروازهایی وجود دارد به نام پرواز‌ها‌ی ارزان قیمت که ممکن است شما اگر زود تر اقدام کنید بتوانید با ۲۰ یورو از این سر اروپا به آن سر اروپا بروید، این در حالی است که در یک رزرو نامناسب ممکن است شما حتی اگر همین مسیر را با قطار بروید، مجبور شوید بیش از ۱۰۰ یورو هزینه بدهید. البته یک سری نکات ریزی وجود دارد، معمولاً این پرواز‌ها‌ برای بار اضافی هزینه اضافی دریافت می‌کنند و اگر من یک کوله حدااکثر تا ۱۰ کیلو وزن همراه داشته باشم لازم نیست این هزینه پرداخت شود. لزومی ندارد که هر شهری که می‌رویم اگر ۲۰ اثر تاریخی دارد، از همه ۲۰ اثر بازدید کنیم، می‌شود از ۲ تا ۳ اثر تاریخی دیدن کرد و به جای آن از فضای شهری و بسیاری دیدنی‌ها‌ی دیگر استفاده کرد، برخی از این آثار نیز در روزهای خاص رایگان است که می‌توان از طریق گوگل کمک گرفت.

در سال چند سفر می‌روید ؟
بستگی به شرایط کاری دارد و من امسال به دلیل شرایط کاری دو هفته در خارج از کشور بوده ام و خیلی موفق نشده ام سفر کنم. البته بستگی به میزان پس‌انداز آن سال هم دارد. امسال جزو سالهای کم سفر بوده است، آخرین سفر من مربوط به لبنان و قبرس بود.

حرفه‌ای‌ترین روش اخذ ویزای خوب چیست؟
من خودم یک مرحله‌ای را پله پله رفتم، اول نرفتم سراغ کشورهای اروپایی و استرالیا که به سختی ویزا می‌دهند. خیلی از کشورها به راحتی و بدون دردسر به ما ویزا می‌دهند، وقتی تعداد سفر زیاد شد و سابقه سفرهای شما بالا رفت. سفارتخانه‌های این کشورهای نیز به شما اعتماد می‌کنند و شما را به عنوان یک توریست حرفه‌ای به رسمیت می‌شناسند و خیلی راحت تر به شما ویزا می‌دهند، چون بزرگترین نگرانی آنها این است که در صورت دادن ویزا یه شما، شما به کشور آنها بروید و برنگردید، اما وقتی به سابقه و رزومه سفرهای شما نگاه می‌کنند، این نگرانی خود به خود رفع می‌شود و خیلی راحت تر ویزا می‌دهند. برای ویزا با کمی مطالعه و یاد گیری می‌توانید خودتان راساً اقدام کنید و لزومی ندارد به دلال و آژانس هزینه اضافی بدهید.

مصداقی تجربه عینی‌تان را در مورد اخذ ویزا از یک کشور مثلاً اروپایی را تشریح می‌کنید؟
مثلاً در مورد تجربه ام برای دریافت ویزای شنگن اگر بگویم، ویزای شنگن، ویزایی است که با دریافت آن از یکی از کشورهای عضو اتحادیه اروپا که در تهران سفارت دارند، می‌توانید به راحتی به کل ۳۰ کشور بقیه هم مسافرت کنید، اگر ویزای شنگن شما دابل (دو بار ورود) یا مولتیپل (چند بار ورود) باشد علاوه بر این ۳۰کشور می‌تونید به ۱۰ تا کشور اروپایی دیگر که عمدتا در منطقه بالکان هستند هم سفر کنید که شامل بوسنی و هرزگوین و کشورهایی از این دست هستند. من تجربه گرفتن ویزای شنگن از هلند (دو بار)، لهستان و یونان را داشتم که لهستان از همه ساده تر بوده. بار دوم که از یونان اقدام کردم به قدری بی نظمی و شلختگی سفارت اذیتم کرد که قبل از گرفتن جواب رفتم و پاسپورتم را گرفتم. واقعا هیچ جوابی برای این سوال که کدوم سفارت اروپایی راحت شنگن میده و کدوم سختگیری بیشتره داره، نیست چون مورد به مورد فرق دارد. من توصیه می‌کنم از آلمان و اتریش دوری کنید چون دوستانم تجربه‌ها‌ی خوبی نداشتند. از سفارت یونان هم به دلیل بی‌نظمی و شلختگی وحشتناکش دوری کنید. هر دو ویزای هلند با دعوتنامه دوستانم بوده و ویزای شنگن لهستان (ساده ترین ویزای شنگن من) و یونان بدون دعوتنامه بود. جزئی تر اگر بخوام بگم این سفارتخانه‌ها معمولاً برای این ویزا مدارکی از جمله سند ملکی، گواهی مرخصی، برنامه سفر بیمه مسافرتی از شما می‌خواهند برای اطمینان. هزینه ویزای شنگن ۶۰ یورو هست و شرکت وی اف اس گلوبال ( مربوط به سفارت هلند ) هم کارمزد خودش که ۲۸ یورو بود را جداگانه گرفت. البته درست است که سفارت هلند مصاحبه ندارد ولی ممکنه کارمندان مرکز از شما بخوان دلیلتون واسه سفر رو به طور واضح بگید. خیلی مهمه که با اعتماد به نفس راجع به سفرتون اطلاعات دقیقی داشته باشید. به نظر من مهمترین قسمت مصاحبه همین اعتماد به نفس است. یعنی به راحتی بتونید توضیح بدید هدفتون از ویزا گرفتن چیه. یادم میاد مصاحبه کننده از یک نفر پرسید چرا از بین این همه کشور هلند رو انتخاب کردی؟ اون شخص هم جواب داد چون طبیعتش سرسبزه و خیلی زیباست. خانم مصاحبه کننده هم گفت خب برو شمال، چه کاریه این همه راه میخوای هزینه کنی بری هلند. اگر خدایی نکرده درخواست ویزای شنگن شما هم ریجکت شد، دنیا به آخر نرسیده. چند ماهی صبر کنید و ترجیحا از یک سفارتخانه دیگر اقدام کنید. اگر به دلیل کسری مدارک ویزاتون ریجکت شده باشه خیلی راحت میتونید بگید که برای درخواست قبلی مدارک کامل نداشتم و الان با مدارک کامل اومدم اقدام کنم. باید سفارت را قانع کنید که قصدتون از سفر تفریح است نه آنکه بخواهم بیایم کشور شما و یک بار اضافی روی دوش شما شوم.

کشورهای غیرمتعارف‌تری که رفتید کدام بوده‌اند، آیا دوستان دائمی هم پیدا کرده‌اید؟
چند کشور در ذهنم مانده است، یکی‌‌ها‌ئیتی بود در آمریکای مرکزی، کشوری که بسیار فقیر تر از همه همسایه‌ها بود، اما برای من سفر جالب و خیلی متفاوت بود،‌ها‌ئیتی با دومنیکن دو کشور در یک جزیره کوچک بودند، اما از مرز که رد می‌شوید تفاوت آنقدر زیاد است که شوکه می‌شوید، سفر بسیار خاطره انگیز دیگر جزیره ساموآ در اقیانوس آرام جنوبی بود، زمانی که به استرالیا و نیوزیلند رفتم، تصمیم گرفتم به این کشور جزیره‌ای کوچک هم بروم، گمرک و پلیس آنجا تا حالا ایرانی ندیده بود و خیلی برایشان عجیب بود که قصد من از سفر به آنجا چیست، سوالات زیادی از من پرسیدند، مردم ساده آنجا و سبک زندگی عاری از فکر و خیالشان عمیقاً من را تحت تاثیر قرار داد. مردم خیلی دوست داشتنی بودند و مطلقاً نگران هیچ چیز نبودند، خیلی شاد بودند و همین که غذایی برای خوردن داشته باشند و در کنار ساحل گرم و آفتابی بخوابند، برایشان عین خوشبختی بود، در آن سفر نیوزلند هم برایم جالب بود.

سفر به نیوزلند حتماً گران بوده؟!
در سفر به نیوزیلند با دوستم یک ون کرایه کردیم که این ماشین هم وسیله سفر ما بود، هم محل خواب و هم محل درست کردن غذا که هزینه‌ها‌ی ما را تا پنج برابر کاهش داد و اگر آن ماشین نبود، آنقدر هم خوش نمی‌گذشت. کشور برزیل کشوری است که از ما مهمان نواز تر هستند، اگر بخواهیم عادلانه و به دور از تعصب قضاوت کنیم به نظر من مردم کشورهایی مانند برزیل و کوبا با آن مردم شاد و مهمان نواز و راحت، بسیار مهمان نواز تر از ما هستند. در چین بر خلاف نظر ما که فکر می‌کنیم شاید خیلی مهمان نواز نباشند، اگر از شهرهای بزرگ مانند شانگهای و پکن فاصله بگیرید و به مناطق دوردست روستایی و شهرهای کوچک بروید با مردمی رو به رو می‌شوید که خیلی دوست دارند مهمان نوازی‌شان را به شما نشان دهند. ۶ یا ۷ سال قبل که به آفریقا رفتم خیلی چیزها یاد گرفتم، علی رغم سختی‌ها‌ برایم بسیار هیجان انگیز بود، کشورهایی مانند کنیا، تانزانیا و بروندی را سفر کردم. در کشور اکوادور که رفتم فقط یک هفته بمانم، آنقدر مردم خوبی داشت که من یک ماه در آنجا ماندم، شنا کردن در کنار کوسه‌ها‌ در جزایر گالاپاگوس و تلفیق ترس و هیجان در اقیانوس هنوز هم جزو تجربیات خاص من طبقه‌بندی شده است. در بوسنی و هرزگوین یادم هست تا می‌فهمیدند ایرانی هستم خیلی تحویل می‌گرفتند، همین تجربه تحویل گرفتن را در جنوب لبنان هم دوباره مشاهده کردم. در صربستان چون ما کوزوو را که از صربستان جدا شده به رسمیت نشناخته ایم از من تشکر کردند! من چهار سال پیش که در کشور ونزوئلا بودم، آن زمان اوضاعشان خیلی بد بود، یعنی شرایط اقتصادی چند ماهی بود که رو به وخامت بود، دوستان ونزوئلایی من می‌گفتند، بگذار اوضاع ادامه یابد و بلاخره اوضاع به صفر یا صد می‌رسد و پس از آن شروع به ساختن کشورمان می‌کنیم و الان که با آنان صحبت می‌کنم به این نتیجه رسیده‌اند که هیچ انتهایی برای سقوط یک ملت وجود ندارد و باید از هر جایی که می‌توان جلو ضرر را گرفت. این سفرها به من کمک کرد که علاقه‌ام به کشورم بسیار بیشتر شود، هر سفر این علاقه به وطنم را در من تشدید می‌کند.

این سفرها به لحاظ کاری به شما ایده‌ای داده است، کالایی وارد یا صادر کرده‌اید؟
چون من نگاه و ذهنم بیشتر مهندسی است تا ذهن یک تاجر، متاسفانه خیلی از این زوایه به مسئله نگاه نکرده‌ام، اما این سفرها حتماً ایده‌ها‌ی رویایی و بسیار جالب به شما خواهد داد و می‌توان از آن‌ها‌ استفاده کرد.

سطح زبان شما چطور است؟
بر عکس تصور عمومی دوستان، زبان من آنقدرها خوب نیست، من یک راهنمای زبان برای سفر نوشته ام. توضیح داده ام که زبان همانقدر که به ما اعتماد به نفس می‌دهد که نترسیم از صحبت کردن و طرح سوال برای نیازهایمان می‌تواند کفایت کند، کسی ممکن است با ۱۵ درصد این اعتماد به نفس را به دست آورد و دیگری ممکن است با ۷۰ درصد هم این اعتماد به نفس را به دست نیاورد. بیشتر کشورهایی که سفر می‌کنم اصلاً انگلیسی زبان نیستند و به سختی می‌توان کسی را پیدا کرد که انگلیسی بلد باشد، بیشتر سعی می‌کنم سوالاتم را بپرسم و از زبان دست و پا شکسته خجالت نکشم. در این بین یک سری مهارت‌ها‌یی برای زبان اشاره هم هست.

لینک منبع خبر
پربازدیدترین‌های روزنامه ها
اسراييل‌ضربه راهبردي خورده است (اعتماد) افتتاح ابرپروژه سد و نیروگاه ایرانی در سریلانکا (جوان) اخبار ویژه (کيهان) عیارسنجی طرح مالیات بر عایدی سرمایه (تجارت)
سایر اخبار این روزنامه
نکاتی درباره دو سفر درخواست مافیای شکر در دولت احمدی نژاد برای صفر کردن تعرفه شکر بازار آزاد معاملات ارزی به مراقبت نیاز دارد مسئولین دولتی عضو هیئت‌های علمی خانم نیره پورملایی! به یوزپلنگی افتخار می‌کنید که مجوز نابودی آن را صادر کردید؟! فراخوان آفتاب یزد؛ این نقاش را پیدا کنید! درخواست مافیای شکر در دولت احمدی نژاد برای صفر کردن تعرفه شکر استیضاح ظریف کلید خورد! سفر به ۸۰ کشور با حقوق کارمندی! رسالت میلی!