رسالت میلی!

آفتاب یزد از تیتر و عکس روزنامه اصولگرای رسالت استقبال می‌کند اما اولا چرا زمان دولت احمدی‌نژاد کارگران مهم نبودند و ثانیا به چه دلیل ریشه مشکلات هفت تپه مطرح نشده است؟!

آفتاب یزد رضا بردستانی: نه موفقیت‌های یک‌شبه به دست آمده، ماندگار است نه معضلات بزرگی که ناگهان در عرصه رسانه به یک مطالبه ملی تبدیل می‌شود بدون تاریخچه و عقبه؛ این یک واقعیت است اما وقتی پای«ماهی گیری» و«تخریب»دولت مستقر در میان باشد لابد موضوع«تحصن» کارگران«نیشکر هفت تپه» نیز سوژه بدی نیست.
رسالت در روزی که همگان یقه «ظریف» را«محکم» چسبیده‌اند تا«سند و مدرک» رو کند برای«پولشویی» و در روزی که برخی چهره‌های نزدیک به«پایداری» سخن از«استیضاح ظریف» حتی به میانه ماجرا آورده‌اند! ناگهان از«کارگران»ی حرف می‌زند که مشغول«حبس» هستند.


تیتر و عکس انتخابی روزنامه اصولگرای رسالت از همان ساعات اولیه انتشار بازتاب‌های گسترده‌ای در فضای مجازی و محافل رسانه‌ای کشور داشت. نخستین و بارزترین و در عین حال پررنگ‌ترین واکنش همانی است که در این گزارش بدان خواهیم پرداخت و آن«مصونیت» من درآوردی برخی رسانه‌های عمدتاً راست و به اصطلاح اصولگرا است که هرچه می‌خواهند می‌نویسند، از هرچه می‌خواهند سخن به میان می‌آورند و هر تیتر و عکسی که میل‌شان کشید روی جلد می‌آورند تا جایی که در فضای مجازی این سوال مهم پرسیده شده بود که«آیا هیچ روزنامه اصلاح‌طلبی قادر خواهد بود یا مجاز است یا به خود جرئت می‌دهد در هر دورانی روی نیم صفحه نخست خود چنین عکس و تیتری را درج کند»؟
رسالت روزنامه‌نگاری کاملاً با تیتر و عکسی که بر نیم صفحه نخست روزنامه ی رسالت نشسته همخوانی دارد، اما درد و فغان از آن جایی است که این رسالت روزنامه‌نگاری گاهی در محاق فراموشی می‌رود، گاهی سکوت‌های هشت ساله اختیار می‌کند و گاه وسیله‌ای می‌شود برای زدن دولتی که با آن سر سازش ندارند! مثل همین تیتر و عکسی که هر بیننده‌ای را مجاب می‌کند تا خشمگین و عصبانی؛ چشم در چشم دولت روحانی بیندازد و بهبود اوضاع این مجموعه تولیدی را خواستار شود، بی آن که بداند یا جست و جو کند که معضل امروز به بی‌تدبیری‌های دیروز باز می‌گردد.

>از دیروزهای فراموش‌ناشدنی چه خبر؟!
قطعاً رسانه‌هایی که برخی مسائل و معضلات این چنینی را علمی و تحقیقی و میدانی به بوته نقد و بررسی و تحلیل می‌سپارند، ریشه مشکلاتی که امروز سربازکرده را در دیروزهای «دولت عدالت محور» ردیابی خواهند کرد، اما به صورت خلاصه بد نیست بدانیم که وقتی تعرفه واردات شکر با دستورات«باری به هرجهت» دست‌کاری شد، تیشه به ریشه کارخانه‌ای بزرگ با هزاران کارگر فرود آمد.
رسالت روزنامه‌نگاری و رفتارهای رسانه‌ای قطعا خط قرمزهای سیاسی و جبه‌های و حزبی را درخواهد نوردید، اما این که تا وقتی همراه و پیگیر مشکلات مردم باشیم که منافع سیاسی ما تامین شود و وقتی تامین شد در پیله سکوت فرو برویم نوعی کاسبی رسانه‌ای است و ربطی به انجام رسالت‌های رسانه‌ای ندارد.
دیدن این تیتر و عکس روی نیم صفحه اول روزنامه رسالت وقتی دیدنی و تاثیرگذار بود که محمود احمدی نژاد کلیددار پاستور بود نه حالا که حسن روحانی و اعتدالیون ساکن آن جا هستند. در بازتاب‌های رسانه‌ای پیرامون این عکس و تیتر البته بارها این سوال و شاید ابهام مطرح شده بود که آیا اگر رئیسی و قالیباف هم رئیس دولت و مامور تشکیل کابینه‌های یازدهم و دوازدهم بودند، بازهم شاهد چنین تیتر و عکسی بر صفحه نخست یک روزنامه ی اصولگرا بودیم یا آن هنگام زاویه دید‌اندکی تغییر می‌کرد؟

>فضای باز کارگر و روزنامه‌نگار نمی‌شناسد!
این که حوصله و تحمل دولت برای شنیدن انتقادات به بالاترین‌اندازه خود طی دهه‌های اخیر رسیده حکایت از یک حرکت میمون و مبارک دارد. فضا که باز شد لابد کارگر و روزنامه‌نگار نمی‌شناسد به همان‌اندازه که یک کارگر به خود اجازه می‌دهد با صدای بلند مطالبات و مشکلات خود را در ملاعام بیان کند. لابد روزنامه نگار و خبرنگار هم به خود جرئت می‌دهد برای تاثیرگذارتر شدن آن اعتراض و انتقاد هر تیتر و عکسی را روی جلد بیاورد و دیدن ماجرا از این زاویه دست بر قضا نه تنها برای دولت حسن روحانی بد نیست که قطعاً نشانه‌ای است بر تحمل و فضای بازی که به تمامی آحاد جامعه جرئت و جسارت می‌دهد.
به خوبی می‌دانیم اعتراضات کارگران هفت تپه که وارد سومین هفته خود شده است مربوط است به کارگرانی که نزدیک به دو دهه است در مقاطع مختلف نسبت به عدم پرداخت حقوق و امنیت شغلی خود اعتراض کرده‌اند! پس مسئله تازه‌ای نیست که ریشه در این دولت یا حتی دولت یازدهم داشته باشد بلکه ریشه در چندین و چند دولت دارد پس اگر مشکلی با دولت داریم و فکر می‌کنیم در بزنگاهی حساس، وقت آن رسیده که یقه کارگزاران اجرایی مملکت را محکم بچسبیم. بد نیست تا نیم‌نگاهی به آرشیو روزنامه خود نیز بیندازیم و به دقت بنگریم که آیا نظیری بر این رفتاری که می‌خواهیم با شدت و حدت بروز دهیم پیدا خواهیم کرد. کارگران معترض نیشکر هفت تپه می‌گویند صدایشان تاکنون به جایی نرسیده است و حالا که جرئت و جسارت اعتراض پیدا کرده‌اند به اصل مشکل بپردازیم نه فضا را به سمتی ببریم که شائبه یقه گیری و تسویه حساب سیاسی ایجاد شود!