حفظ و ارتقای امید اجتماعی وظیفه دولت‌هاست

همه ما در زندگی خود با امید زندگی می‌کنیم چرا که امید انگیزه کار و زندگی را افزایش می‌دهد. به همین دلیل یکی از وظایف دولت‌ها در هر جامعه‌ای حغظ و ارتقاء امید اجتماعی در جامعه می‌باشد که فقدان یا کاهش آن می‌تواند پیامدهای مختلفی به دنبال داشته باشد. از جمله این پیامد‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: -افزایش بی‌اعتمادی -کاهش مشارکت اجتماعی و افزایش بی‌تفاوتی اجتماعی -افزایش نارضایتی -کاهش شادابی و نشاط اجتماعی -افزایش نگرانی‌ها -افزایش بدبینی -افزایش اختلالات روانی از جمله افسردگی -افزایش یاس و دلمردگی -کاهش شاخص سرمایه اجتماعی -کاهش سلامت اجتماعی -کاهش سرمایه‌گذاری‌ها در کشور -و... برخی امید را به منزله باور به آن چه که در آینده اتفاق خواهد افتاد یا احتمال دارد اتفاق بیفتد قلمداد می‌کنند. برخی دیگر امید را لذت ناپایدار می‌‌دانند که ناشی از تصوری از یک حالت یا امر آینده می‌دانند که ممکن است ایجاد شود. اما در مورد امید اجتماعی تعریف مشخصی از سوی متخصصین اجتماعی ارائه نشده است. برخی آن را امید مشترک مردم یک جامعه می‌دانند. برخی هم از امید اجتماعی به عنوان ظرفیت یک جامعه یاد می‌کنند که می‌‌تواند در ساختن آینده تاثیرگذار باشد. بالا بودن امید اجتماعی در یک جامعه، پویایی و سر زندگی را به اجتماع هدیه می‌دهد، هنگامی‌که مردم جامعه ای نسبت به آینده امیدوار باشند و شاهد و ناظر تغییرات و تحولات مثبت در جامعه باشند، امید اجتماعی رشد خواهد کرد و به طور کلی یکی از موتورهای محرکه هر جامعه‌ای امید است. امید کمک می‌کند که افراد حس کنند به اهداف و آرزوهایی که پیش رو دارند برسند، و انگیزه کار، تلاش، زندگی و حرکت در فرد افزایش ‌یابد. هر چه مردم امیدوارتر باشند هم از زندگی فردی لذت بیشتری می‌‌برند هم از زندگی اجتماعی شان. یعنی دولت و ملت در تعامل با همدیگر می‌‌توانند بستری را فراهم کنند که امید به آینده و تحقق اهداف و آرزوها بیش از پیش در جامعه ساری و جاری شود. در شرایطی که فردی احساس امیدواری ‌کند، احساس تعلق خاطر بالایی نیز دارد. اعضای یک جامعه زمانی که اعتماد اجتماعی بالایی داشته باشند، احساس تعلق خاطرشان نسبت به جامعه‌ای که در آن هستند، افزایش می‌یابد. قانون مداری مولفه دیگری است که در زمینه افزایش امیدتاثیر گذار است. . امید اجتماعی می‌تواند زمینه را برای افزایش مشارکت اجتماعی فراهم کند. اعتماد را در جامعه بالا می‌برد. مانع فروپاشی اجتماعی و شورش ‌های اجتماعی و از هم گسیختگی اجتماعی می‌شود و حس تعلق را در جامعه افزایش می‌دهد و مسئولیت‌پذیری را جایگزین بی‌تفاوتی اجتماعی می‌‌کند. در فرهنگ ما این ضرب المثل وجود دارد که «در ناامیدی بسی امید است». اگر نقاط ضعفی هم در جامعه می‌بینیم باید برای حل آن مشکلات تلاش کنیم و اقدامات امیدوارکننده را افزایش دهیم. جایی که امید هست خلاقیت و نوآوری افزایش می‌‌یابد.
ادامه صفحه 16