شعارهای معیشتی پنهان شدن پشت

انتخاباتی در این ملک نبوده برگزار شود و نامزدی وعده معیشتی نداده باشد.طبیعی هم است.به هرحال به دلیل ضعف های مدیریتی و ساختاری درآمد سالیانه سرانه مردم به شدت پایین است و علیرغم در آمد های سرشار نفتی و سایر منابع خدادادی اما معیشت مردم در شان و جایگاه آنان نیست. گواه این مدعا آمار بانک جهانی از درآمد سالیانه سرانه در کشورهای جهان است که نشان می دهد، ایران از میان 173 کشور مورد اشاره در این رتبه بندی، در رده 96 قرار دارد.فی المثل اگر بخواهیم کشورهای همسایه خود را مدنظر قرار دهیم عمان با درآمد سالیانه سرانه 18620 دلار وبحرین با درآمد سالیانه سرانه 17730 دلار در رتبه بالاتری از کشورمان قرار دارند.این
در حالیست که در آمد سالیانه در ایران تنها 4520 دلار است و شرایط اش با کشوری جنگ زده و نابسامان همچون سوریه تفاوت چندانی ندارد.سوریه با درآمد سالیانه سرانه 2750 دلار اگرچه در جایگاه پائین تری از ایران قرار دارد اما اولا این تفاوت درآمد آنچنان محسوس نیست و ثانیا شرایط ایران و سوریه اصلا قابل قیاس نیست .کشورما در امنیت کامل است و سوریه در آشفتگی تمام و کمال به سر می برد.فلذا با توجه به این موارد نباید انتظار داشت که کاندیداهای مختلف از هر دو جناح جایگاه ویژه ای برای شعارهای معیشتی قائل نشوند.اما نکته ای که نبایستی از آن غافل شد در سایه قرار گرفتن دیگر موضوعات مهم و بدیهی است.
در حقیقت به نظر می رسد متاسفانه کاندیداهای رقیب دولت روحانی سعی دارند تحت عنوان شعارهای معیشتی از بسیاری از دغدغه های دیگر پل زده و به آن توجه ننمایند.این درحالیست که اگرچه معیشت اولی و مهم است اما فراموشی باقی نیازهای جامعه نیز به صلاح نیست.هرچند که از منظر نگارنده کاندیداهای رقیب روحانی در آن مسائل نیز همچون مسائل معیشتی نه کارنامه روشنی دارند و نه برنامه ای مدون و علمی .
برای مثال یکی از موضوعاتی که تاکنون رقبای رئیس جمهور خیلی ساده از کنار آن گذشته اند مسئله فرهنگ و هنر است.چند روز پیش یکی از ستاد های انتخاباتی کاندیداهای رقیب، اظهارات 4 سال قبل پرویز پرستویی را تحریف و جعل نموده و به نام حمایت از کاندیدای متبوع منتشر نموده بود.


به هرحال به جاست که از هم اکنون یکایک کاندیداها بیایند و در این خصوص موضع گیری کنند.آنچنان هم سخت نیست.یکی از مسائل حاشیه ای در دولت قبل برگزاری یا عدم برگزاری کنسرت موسیقی بود.حامیان کاندیداهای رقیب روحانی پیش از این می گفتند کنسرت نباید برگزار گردد حال به جاست این کاندیداها بفرمایند نظرشان در این باره چیست.آقای ابراهیم رئیسی در این راستا باید توضیح دهند بالاخره موافق برگزاری کنسرت در مشهد و سایر شهرها هستند و یا خیر.اگر معتقدند باید تعطیل شود با صراحت بگویند و اگر هم نه، چه برنامه ای برای برخورد با موانع موجود دارند ؟ یا مثلا درباره حقوق شهروندی، کاندیداهای اصولگرا چه نظری دارند؟در ماجرای حادثه پلاسکو حقوق شهروندی بخشی از مردم از بین رفت اما آب از آب هم تکان نخورد.حتی مسئولان مقصر از یک عذرخواهی ساده نیز استنکاف نمودند.حال آقای قالیباف چگونه می خواهند مدافع حقوق شهروندی مردم باشند؟با چه روشی این حقوق احیا می شود؟ سیاست خارجی نیز از مسائل مهمی است که کاندیداهای اصولگرا و طرفداران آنان در باره آن سکوت اختیار کرده اند.به هرحال به نظر می رسد دو دیدگاه در این باره وجود دارد.یک دیدگاه به سبک و روش دولت قبل است که ادعای سیاست خارجی تهاجمی دارد اما مقید است از جیب مردم خرج کند و دیدگاه دیگر، نزدیک به روش دولت فعلی است که معتقد است باید با گفتگو و دیپلماسی حق مردم ستانده شود.دستاورد بزرگ این مسلک، برجام و پایان بخش اعظم تحریم ها بود و فرجام روش دولت قبل، صدور ده ها تحریم ضد ایرانی در مجامع بین المللی.اکنون آقای رئیسی باید روشن اعلام کنند آیا دیدارشان با مذاکره کننده ارشد هسته ای دولت قبل(سعید جلیلی) و حمایت وی، به معنی تایید سیاست خارجی دولت قبلی است؟دولت حسن روحانی در طول چهار سال گذشته تمام هم و غم خود را گذاشت تا شبکه های اجتماعی از قبیل تلگرام و اینستاگرام از دسترس مردم خارج نشود و جریان آزاد اطلاع رسانی تقویت گردد.این دستاورد دولت فعلی به قدری وسعت داشت که حتی مشمول کاندیداهای رقیب روحانی نیز شده است و ایشان نیز طی روزهای گذشته با طرفداران خود از طریق «اینستالایو» به طور مستقیم سخن گفته اند.اگر روحانی نبود قطعا چنین امکانی آقایان رئیسی و قالیباف نداشتند.حالا آقای رئیسی باید بگویند چه دیدگاهی در مورد دسترسی آزاد مردم به شبکه های اجتماعی دارند و موضع شان در خصوص برخورد های اخیر چیست؟ چنین موضوعاتی فراوان است اما سوگمندانه برخی کاندیداها تاکنون در باره آن نه موضع گیری خاصی نموده اند و نه اعلام کرده اند چه برنامه‌ای دارند.از آن بدتر آنکه حتی در مورد مسائل معیشتی نیز که این مقدار شعار داده اند، اما برنامه ای ارائه نداده اند و صرفا از مشکلاتی سخن گفته اند که مردم عادی بیشتر و بهتر
می دانند.با چنین رویکردی خیلی بعید به نظر می رسد اقبالی رخ دهد.الله اعلم.