نه به انتصاب‌های فامیلی در دولت

انتصابات فامیلی در دولت به‌ویژه در وزارت کشور که موجب انتقادهایی به وزیر کشور شده است، اساسا قدرت خصایص انسانی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. به میزانی هم که قدرت افزایش یابد و دایره آن گسترده‌تر شود، فطرت و شاکله وجودی انسان مملو از قدرت و قدرت‌طلبی می‌شود. آقای عبدالرضا رحمانی فضلی به‌عنوان وزیر کشور جدای آن‌که همراهی سیاسی منطبق با آقای روحانی و دولت ایشان و رویکردهای او و مجموعه سبد رأی او نداشته، اما او و سایر دولتمردان در شرایطی که اوضاع جامعه و مردم چندان مطلوب نیست و دولت مورد انتقاد و گلایه قرار دارد، حداقل می‌توانستند درباره انتصابات فامیلی که انجام داده بودند شفاف سازی و با پذیرش انتقادات به رفع این‌ حاشیه‌سازی‌ها مبادرت ‌کنند. نباید فراموش کرد که انتصاباتی که در دور اول ریاست جمهوری آقای روحانی به برادر ایشان منتسب می‌شد، در دو سال اول دولت یازدهم، فضا را برای حسن روحانی دشوار کرد، اما در دولت دوازدهم و ماه گذشته و پس از انتصاب داماد رئیس‌جمهوری به عنوان رئیس سازمان زمین شناسی توسط وزیر صمت، آقای روحانی به این امر واکنش نشان دادند و ظاهرا داماد ایشان استعفا داد. بهتر است آقای روحانی به وزرا و اعضای کابینه با صراحت اعلام کنند که اگر قرار شد منسوبین درجه یک مقامات ارشد دولت در دستگاهی به‌کار گرفته شوند، باهماهنگی رئیس دولت و یا کمیته تعیین شده در دولت انجام شود. مردم انتظار دارند که اگر نزدیکان شایسته‌ای هم بین مسئولان وجود دارد، برای مناصب مختلف به دوری و نزدیکی افراد به مسئولان نگاه نشود. مردم باید این تلقی را داشته باشند که اگر صدها فرد شایسته در نزدیکان دولتی‌ها وجود داشته باشد، چند برابر آن در بین مردم عادی و جوانان جامعه وجود دارد که به علت نداشتن ارتباط با مسئولان، از گردونه نمایش توانمندی خود خارج می‌شوند. در بحث انتصاب فرزند وزیر کشور به‌عنوان مشاور جوان وزیر اقتصاد آن هم بلافاصله پس از وزارت آقای فرهاد دژپسند در وزارت اقتصاد، خبر خوشایندی نبود و با واکنش تند جامعه هم رو‌به‌رو شد. البته دلایل آقای دژپسند می‌توانست قانع کننده باشد، اما در حوزه اقتصاد افرادی بسیار شایسته‌تر از فرزند وزیر کشور وجود دارد که می‌توانست از آنها استفاده شود. واقعیت این است که وزیر اقتصاد نیت امتیاز ویژه دادن به پسر آقای رحمانی فضلی را نداشت و متوجه چنین نکته‌ای نبود که می‌توانست در چنین موقعیتی از شایستگان و شاگردان برجسته دیگر خود استفاده کند. در هر صورت بهترین کار این است، آقای روحانی یا رئیس دفتر ایشان و یا معاون اول رئیس‌جمهوری بخشنامه‌ای صادر کنند که انتصاب منسوبین درجه یک اعضای هیات دولت، باید زیر نظر یک کمیته ارزشیابی و با اطلاع رسانی قبلی صورت گیرد. این اتفاق می‌تواند خوشایند باشد و باعث آرامش خاطر و اطمینان مردم شود که هیچ فردی به‌واسطه ارتباط فامیلی خود در این دولت منصوب نمی‌شود مگر اینکه با اطلاع عموم و در صورت تایید شایستگی آن فرد باشد. همین یک کار می‌تواند آثار مثبتی را در شرایط فعلی کشور در جامعه داشته باشد.
* فعال سیاسی اصلاح‌طلب