چرا «مجمع منتقدان سینمای انقلاب» تشکیل شد؟

در سینمای امروز جهان، برگزاری نظرسنجی‌های مختلف و اعلام لیست برترین فیلم‌های سال توسط گروه‌ها و جمعیت‌های گوناگون با معیارهای متنوع به امری متداول و مهم در چرخه‌ سینما تبدیل شده و در بسیاری از موارد ارزش و اعتبار این لیست‌ها، از جوایز جشنواره‌های معتبر جهانی نیز بیشتر است. جز این حضور در لیست‌ نهایی این نظرسنجی‌ها برای خود فیلمسازان نیز یک امیر حیاتی و سرنوشت‌ساز محسوب می‌شود و در اعتبار و پخش جهانی اثر بسیار کمک خواهد کرد. به همین دلیل هم فصل جوایز آمریکا که در آن گروه‌ها، انجمن‌ها و تشکل‌های مختلف دست به انتخاب برگزیده‌های خود از آثار سال سینما می‌زنند از مهم‌ترین اتفاقات سینمایی جهان است. فصلی از جوایز، مراسم و جشن‌های مختلف که پایان آن مراسم اسکار و اعلام برگزیدگان «آکادمی علوم و هنرهای سینما» به‌عنوان مهم‌ترین جایزه سینمایی جهان است. حالا اما چند سالی است که تشکیل این حلقه‌ها و گروه‌ها و اعلام لیست برترین آثار، جای خود را در سینمای ایران نیز باز کرده و بعد از اتمام جشنواره فجر و اعلام برندگان رسمی آن، بسیاری از نشریات، منتقدان و سینمایی‌نویسان فیلم‌های برتر خود را به مخاطبان‌شان معرفی می‌کنند. سال 91 و پس از پایان جشنواره سی‌و‌یکم فجر هم گروهی متشکل از رسانه‌های همفکر و همسو با همین پیش‌زمینه تصمیم گرفتند پس از اتمام جشنواره فجر، نظر خود درمورد جشنواره و همچنین فیلم‌های برتر آن را در قالب یک نظرسنجی منتشر کنند. نظرسنجی‌ای که در ابتدا با عنوان «جبهه رسانه‌ای سینمای انقلاب» و با تاکید بر رسانه‌های عضو، کار خود را آغاز کرد و درنهایت در اولین دوره برگزاری آن با کسب آرای 50 روزنامه‌نگار و ژورنالیست فرهنگی «تنهای تنهای تنها» احسان عبدی‌پور و «سر به مهر» هادی مقدم‌دوست به‌عنوان آثار برتر آن انتخاب شدند. بازتاب وسیع این نظرسنجی به‌دلیل رسانه‌های حاضر در آن و همچنین احساس نیاز فراوان جبهه انقلاب به آن، اما‌ انگیزه‌ای شد تا این جمع تازه‌شکل‌گرفته در سال‌های بعد با قدرت بیشتری کار خود را ادامه دهد و این مسیر هر سال پس از پایان جشنواره فجر ادامه یافت تا اینکه در سال چهارم و در جشنواره سی‌و‌چهارم فجر، تبدیل به یک مراسم و جشن برای تقدیر از برگزیدگان جشنواره از نگاه اعضای این نظرسنجی شد. این جشن که در سال 94 تحت عنوان «مجمع نویسندگان و منتقدان سینمای انقلاب» برگزار شد، علاوه‌بر تقدیر از فیلم‌های «ایستاده در غبار»، «بادیگارد» و «سیانور» برای اولین‌بار به حوزه‌های دیگر ازجمله بازیگری هم ورود کرده و از بابک حمیدیان به‌عنوان بازیگر برتر جشنواره و همچنین حاج‌حبیب والی‌نژاد به‌عنوان پیشکسوت سینمای دفاع‌مقدس تقدیر کرد و بازتاب فراوانی هم در رسانه‌ها و سینمای ایران یافت. گرچه جشن «مجمع نویسندگان و منتقدان سینمای انقلاب» از دوره سی‌و‌پنجم به‌دلیل مشکلات مالی ادامه نیافت، اما مجمع از این دوره با انتشار بولتن روزانه «نقد روز» در جشنواره فجر و انتشار روزانه نقد و امتیازات روزنامه‌نگاران عضو خود بر فیلم‌های فجر، به‌عنوان تنها نشریه روزانه‌ای که در اختیار مخاطب عام در سینماهای مردمی جشنواره نیز قرار می‌گرفت، تاثیرگذاری بسیار بیشتری در جشنواره یافت و تبدیل به یک برند مهم رسانه‌ای در ایام برگزاری آن شد. حالا اما با گذشت هفت دوره از برگزاری این نظرسنجی در روزهای پس از پایان جشنواره فجر و همچنین با گذشت سه سال از انتشار بولتن «نقد روز» در روزهای برگزاری فجر، «نقد روز» و «مجمع منتقدان سینمای انقلاب»، تبدیل به برندهای رسانه‌ای مهمی شده‌اند که تاثیر بسزایی در فضاسازی مثبت به نفع فیلم‌های همسو به جبهه انقلاب دارند. دقت کنیم که جشنواره فیلم فجر در طول ادوار مختلف خود همواره با گاردی منفی با آثار و درونمایه مطلوب جمهوری اسلامی برخورد کرده و حالا اتفاقاتی مانند تشکیل مجمع منتقدان انقلاب به‌عنوان چتری واحد برای هماهنگی بیشتر بخشی از روزنامه‌نگاران فرهنگی رسانه‌های همسو، تاثیر فراوانی در فرآیندهای جشنواره و دیده‌شدن این آثار داشته است. حالا جبهه انقلاب، دارای رسانه‌های موثر و روزنامه‌نگاران فرهنگی-سینمایی زیادی است که می‌توان با همگرایی فراوان آنها، تاثیر بیشتری بر فضای فرهنگی کشور گذاشت و مجمع منتقدان انقلاب تنها محل موجود فعلی برای این همگرایی است. تشکلی که می‌توان از ظرفیتش برای طول سال و ایام غیر از جشنواره نیز استفاده کرد.  نکته دیگر هم اینکه، این همگرایی علاوه‌بر اینکه بر فضای سینمایی کشور تاثیر بالایی خواهد داشت، با ضریب بالای خروجی‌های رسانه‌ای‌اش از جمله جدول ستاره‌ها و... که در روزهای گذشته هم واکنش‌های متفاوتی را در طیف‌های مختلف برانگیخته، هم مخاطب ثابت خود را یافته که این خود یک ظرفیت بالا برای دیده ‌شدن آثار مطلوب است و هم در چهره‌سازی از منتقدان جوان نیز بسیار موثر خواهد بود و این خود دستاوردی بزرگ‌تر است که در سال‌های آینده تاثیرش را بر فضای رسانه‌ای فرهنگی کشور خواهیم دید.