برای مقابله با تروریسم اقتصادی از تمامی ابزارها استفاده می‌کنیم

وزیر دفاع گفت: رفاه ملت جزء منافع حیاتی ماست و برای تأمین آن و مقابله با تروریسم اقتصادی آمریکا خود را مجاز به استفاده از همه ابزارهای مشروع از جمله ابزار دفاعی می‌دانم.
به گزارش روابط عمومی وزارت دفاع، هشتمین ‌اجلاس بین‌المللی امنیتی مسکو با حضور وزرای دفاع، رؤسای ستاد، فرماندهان عالی نظامی، دفاعی، امنیتی و مسئولان سازمان‌های بین‌المللی از 80 کشور آغاز شد.
امیر سرتیپ حاتمی وزیر دفاع جمهوری اسلامی ایران در این کنفرانس با قدردانی از اهتمام ‌ژنرال سرگئی شایگو وزیر ‌دفاع فدراسیون روسیه‌ در برگزاری این کنفرانس اظهار داشت: ‌این کنفرانس با درک مؤثر از شرایط حساس بین‌المللی، تمرکز خود را بر مهم‌ترین چالش امنیتی منطقه معطوف کرده و به همین دلیل انتظار می‌رود نتایج و دستاوردهای مثبتی برای امنیت بین‌الملل داشته باشد.
وی با بیان اینکه «در سخنرانی‌ام در اجلاس هفتم‌ به موضوع انتقال قدرت جهانی از نیمکره غربی به نیمکره شرقی تأکید کردم»، افزود: این تغییرات و جابه‌جایی قدرت، با مقاومت‌هایی از سوی قدرت‌های سنتی و به‌طور مشخص قدرت‌های غربی مواجه است و آنها توانایی تغییر ادراک خود از جمله ادراک امنیتی را ندارند.
وزیر دفاع جمهوری اسلامی ایران با بیان اینکه چنانچه درک بازیگران از امنیت، یک درک صحیح و ناشی از واقع‌بینی و درک حقایق نباشد امید به صلح و امنیت در جهان واهی خواهد بود، تصریح کرد: ‌«امنیت مستکبرانه»، «امنیت خودخواهانه»، «امنیت منفعت‌طلبانه» و «امنیت تحمیلی به ملت‌ها» بخشی از ویژگی‌های درک امنیتی است که پس از جنگ دوم جهانی سعی کرده به‌تدریج خود را به نظم جهانی تحمیل کند. امیر سرتیپ حاتمی با ابراز اینکه «تحریم و تهدید، تحمیل اراده، باج‌خواهی و اشغالگری، ظلم و بی‌عدالتی» محصول چنین درکی از امنیت است، تأکید کرد: ‌نژادپرستی، استبداد، افراط‌گرایی قومی و مذهبی و تروریسم از آثار و پیامدهای آن به‌شمار می‌روند. وی با اظهار اینکه «با برخی روندهای جهانی، معتقدم تاریخ در حال تکرار است»، ادامه ‌داد: غرب یک بار با پیامد مرگبار مماشات در مقابل نژادپرستی و خودخواهی و قربانی شدن میلیون‌ها شهروند اروپایی در جنگ دوم جهانی مواجه شد و اکنون شکل دیگری از نازیسم در ترامپیسم ظاهر شده است. وزیر دفاع جمهوری اسلامی ایران با هشدار نسبت به پیامدهای ترامپیسم تأکید کرد: همراهی و سکوت و قرار گرفتن در شرایط «بدون اقدام» و «خلأ تصمیم‌گیری»، به‌امید اینکه مرور زمان می‌تواند این مشکل را حل کند، ساده‌لوحی و خوش‌بینی است.