مردم‌ در مسیر اصولگرایان حرکت نمی‌کنند

استاد جامعه‌شناسی دانشگاه تهران به بررسی آرایش نیروهای سیاسی در وضعیت کنونی و رویکردها، اقدامات و چشم‌انداز فعالیت آن‌ها در سال 98 می‌پردازد. ایرنا نوشت؛ حمیدرضا جلایی‌پور گفت: «باید بحث را از جهتی روشن کنیم. به نظر می‌رسد در تعریف اصلاح‌طلبی به تأمل بیشتری نیاز داریم. من می‌خواهم دو سؤال از دو محور دیگر داشته باشم. سؤال اول من این است که نه‌تنها در ایران بلکه در سطح بین‌المللی ما شاهد تغییر شکل‌گیری و آرایش نیروی‌های سیاسی هستیم. یعنی دوگانه چپ-راست یا دوگانه اصلاح‌طلب-اصولگرا در داخل کشور ما به دوگانه «مرکز-پیرامون» تحول پیدا کرده‌ است. به‌نظر می‌رسد نیروهای سیاسی اصلاح‌طلب نتوانسته‌اند بالانسی بین پوزیسیون و اپوزیسیون بودن برقرار کنند. به این معنا که نه حاکمیت آن‌ها را مشروع می‌داند تا در پوزیسیون قرار بگیرند و نه بخش اپوزیسیون آن‌ها را قبول دارد. لذا نه منافع پوزیسیون و نه اپوزیسیون را در اختیار ندارند. ولی مضرات هر جفت این گروه‌ها را دارند. به این دلیل جریان اصلاحات نمی‌تواند حاشیه قدرت را نمایندگی کند. کاری که در اروپا راست افراطی و چپ افراطی انجام می‌دهند».
عاملیت سه جریان سیاسی
این جامعه‌شناس جریانات سیاسی داخل ایران را به سه گروه تقسیم کرد و افزود: «ما در ایران سه نیروی سیاسی داریم که عاملیت دارند؛ اصولگرایان، تحول‌خواهان و اصلاح‌طلبان. اگر این سه نیرو را مورد مطالعه قرار دهید، برخلاف بحث‌هایی که وجود دارد، اگر نور امیدی باشد در درون اصلاح‌طلب‌هاست. یک نیرو از امکانات دولت، نه به‌معنای هیأت دولت، بلکه از امکانات حاکمیت و به تعبیر من دولت موازی استفاده می‌کند. آن‌ها امکانات و اختیارات دارند. سیاستگذاری‌ها در دست آن‌هاست. در حقیقت این نیرو اهمیت دارد. 20 سال است اصولگراها دیگر مهم نیستند. چون اصولگراها فقط به این طیف چشم دوخته‌اند. اصولگراها دیگر با شخصیت بزرگی مثل آقای ناطق نوری نسبتی ندارند». او فعالیت جریان تحول‌طلب را فاقد روزنه امید خواند گفت: «به عقیده من به‌رغم شعارهای‌تر و تمیز تحول‌طلب‌ها، هیچ روزنه امیدی در حرکت آن‌ها نیست. آن‌ها می‌خواهند جامعه را به مسیری ببرند که عده کثیری از اعضای جامعه نمی‌خواهند به آن راه بروند. حداقل دو جریان درون اصلاح‌طلب‌ها وجود دارد. یکی جریان سنتی دوم خردادی و دیگری جریان به‌روزتر و فعال‌تری حول شورای عالی که کمی متفاوت‌تر از اولی است. من طرفدار حرکت با کل جریان‌های متنوع اصلاح‌طلبی هستم.
آبروی اصلاح‌طلبی


جلایی‌پور تصریح کرد: «اگر اصلاح‌طلبی در این کشور آبرویی دارد، به‌خاطر نیروهای پیشرو است که همیشه در این مسیر هزینه داده‌اند و نان آن را دیگری خورده است. از 88 تا 96 اصلاح‌طلب‌ها برای بقا، کار می‌کردند. همان نرمالیزاسیون که گفته می‌شد. ولی به‌نظر می‌رسد از این به بعد می‌توانند محکم‌تر کار کنند. اصلاح‌طلب‌ها باید از کسانی حمایت کنند که معلوم باشد بعد از ورود به مجلس چه کاری انجام خواهند داد. نه اینکه بعد از ورود به مجلس کار خود را بکنند. باید از قبل پکیجی روشن شده باشد. به نظر می‌رسد اصلاح‌طلب‌ها کاری نزدیک به شورای شهر تهران انجام خواهند داد. شورای شهر تهران امروز با دست‌های خالی و بدون پول شهر را انسانی‌تر اداره می‌کنند. امروز منابع مالی شهرداری شفاف شده ‌است. اتفاقاً شهر تهران حالا بدون بالا آوردن قرض و برعکس دوره چهارده‌ساله‌ای که شهرفروشی می‌شد،اداره می‌شودواین بسیار مهم است. لذا در این شورا منسجم‌تر کار می‌شود.»