نفتکش‌های مرتجعین باید نگران باشند

طی روزهای اخیر همزمان دو پیام از تهران به جهانیان مخابره شد. یکی، بحث تنش‌زدایی و تبادل زندانیان و عقلانیت مبتنی بر مذاکرات که از سوی محمدجواد ظریف مطرح شد و دیگری هم موضع سردار باقری بود که اگر قرار باشد ما نفت صادر نکنیم، هیچ‌کس صادر نمی‌کند که باید بگویم هر دو این مواضع در قالب یک بسته راهبردی و قابل دفاع است. چون واقعیت این است که الان در مقابل راهبرد وحشی دونالد ترامپ، صهیونیست‌ها و مرتجعین عرب، راهبرد جمهوری اسلامی ایران ثبات منطقه‌ای است. یعنی اگر موضوع ملی شود و در حوزه ملی خودمان تحولات وارد هر فازی شوند حتی فاز نظامی، می‌توانیم منافع خودمان را حفظ کنیم. اما در حوزه فعالیت منطقه‌ای، غیرممکن است که شرایطی حاکم شود که ایران نتواند نفت صادر کند. مثالی می‌زنم: جریان مقاومت در منطقه که کاملا حفظ و توان و حضور قدرت ایران برایش مهم است؛ اگر احساس شود که در تبانی‌ای که صهیونیست‌ها و سعودی‌ها و اماراتی‌ها علیه ایران در آن حضور دارند، ایران تضعیف شود، طبیعتا اولین کسانی که تنگه هرمز و باب‌المندب را به مسیر ناامن برای نفتکش‌های سعودی و اماراتی تبدیل می‌کنند و بنادرشان را تهدید می‌کنند، حوثی‌هایی هستند که تابه‌حال برای مقابله با سعودی‌ها خط قرمز داشتند ولی در آینده به‌راحتی می‌توانند جنگ نفتکش‌ها را راه بیندازند. حتی بدون حضور جمهوری اسلامی ایران هم امکان راه افتادن جنگ نفتکش‌ها وجود دارد. این یک واقعیتی است که الان ترامپ، مقامات صهیونیستی و عربستانی‌ها خیلی خوشبینانه می‌خواهند آن را نادیده بگیرند. اما اگر قرار باشد اوضاع به اوضاع ناامنی برای اقتصاد ایران تبدیل شود، آثار آن در درجه اول به همه بازیگرانی خواهد رسید که نگران تضعیف در موضع مقاومت هستند. به عنوان مثال حوثی‌ها، حزب‌ا... لبنان، فلسطینی‌ها و سوری‌ها اگر احساس کنند که تحولات به گونه‌ای پیش می‌رود که هدفش تضعیف ایران است، حتما به یکسری سیاست‌های پیشگیرانه روی خواهند آورد که برای ترامپ و متحدانش قابلیت مدیریت نخواهند داشت.
* رئیس کمیسیون امنیت ملی مجلس