روزنامه همدلی
1398/03/20
بزرگترین قربانی بمب هستهای، میانجی هستهای
عادل جهانآرای- همه کسانی که با تاریخ جنگ جهانی دوم کمترین آشنایی را دارند، یقینا میدانند که در ناکازاکی و هیروشیمای ژاپن در سال 1945 چه فاجعهای رخ داده است.اولین و آخرین بمباران هستهای در جهان در جایی فروریخت که مردم ژاپن قربانی بزرگ آن بودند. بمبها اگرچه زنگ پایان جنگ جهانی دوم را به صدا در آورد، ولی از آن تاریخ تاکنون بشر مدام با دلهره بمبهستهای مواجه است.
این در حالی است که بعد از فاجعه هیروشیما، برخی کشورهای جهان به جای انهدام این سلاح مرگبار به بازتولید آن مبادرت کردند و امروز به غیر از آمریکا و روسیه، چندین کشور وارد باشگاه مرگآفرینان هستهای شدند.
داستان دستیابی دانش هستهای در ایران و اینکه ایران توانسته است این صنعت را بومیسازی کند، کشورهای اروپایی و آمریکایی را به وحشت انداخته بود.
این موضوع باعث شده بود که قطعنامههای سنگینی علیه ایران از سوی شورای امنیت سازمان ملل متحد و حتی به صورت جداگانه از سوی برخی کشورها مثل آمریکا یا اتحادیه اروپا وضع شود که این تحریمها در اساس معیشت مردم را نشانه گرفته بود. این در حالی بود که ایران درعمل میل به ساخت این سلاح نداشته است، اما با این حال بعد از سالها مذاکره نفسگیر پای توافقی به نام «برجام» را امضا کرده است تا به جهانیان ثابت کند که ایران هیچگاه دست به ساخت سلاحهای هستهای نمیزند. اما در این میان، ایالات متحدهی دوران ترامپ عهد را میشکند و تمام رشتههای برجام را پنبه میکند.
حال این کشور در پی توافقی جدید با ایران است تا بتواند به اصطلاح خودش توافقی بهتر را با ایران رقم بزند. در صورتی که به اذعان و اقرار همه کشورهای اروپایی و بخصوص آژانس بینالمللی انرژی اتمی، ایران هر چیزی را که باید بر طبق توافق برجام انجام میداد، انجام داده است. اما ایالات متحده بعد از پاره کردن برجام و حتی وضع تحریمهای سخت علیه ایران، خود دچار چالش بزرگی شده است تا بتواند با ایران بر سر یک میز به مذاکره بنشیند. انتخاب ژاپن و نخستوزیر آن «شینزو آبه» به عنوان میانجی، انتخابی شگفت است. آبه از کشوری به سوی ایران میآید که بزرگترین قربانی بمب هستهای در تاریخ است و حال او درصدد است میانجی هستهای باشد تا به اصطلاح آنها واهمه ساخت بمب از سوی ایران تشدید نشود.
این در حالی است که ایران بارها و بارها اعلام کرده است، قصد ساخت چنین سلاحی را ندارد و حتی مخالف وجود چنین تاسیساتی در کشورهای دیگر است.
شینزو آبه از سوی کسی ماموریت میگیرد تا به ایران بیاید که کشورش 74 سال پیش همین سلاح را علیه مردم آبه به کار گرفته بود. اگر آبه موفق شود دو کشور را کنار یک میز بنشاند، سوا از وجه اقتصادی و سیاسی آن، شاید این پیام را به دنیا بدهد که زخمیهای هیروشیما دلنگران سلامت بشریت و صلح جهانیاند.
البته با توجه به تحریمهای سختی که دولت ایالات متحده علیه ایران وضع کرد و ایجاد فشارهای شدید به دولت و مردم ایران، بعید به نظر میرسد ایران بتواند به قول سیاستمداران آمریکا اعتماد کند، مگر آنکه دولت ترامپ ابتدا به برجام برگردد و آنگاه شاهد تصمیمهای جدید دولت حسن روحانی باشد.
به هر حال، شینزو آبه چهارشنبه مهمان روحانی است؛ او چه با دست خالی یا با دست پر به کشورش برگردد، حداقل میتواند حامل گفتمان صلح و دوستی باشد و اینکه این کشور توانسته است درد زخمی را که آمریکا روی تن آنها زده است، فراموش کند یا حداقل آن خاطره را به تاریخ بسپارد و در فضایی بهدور از دشمنی و با دوستی با همدیگر به صورت مسالمتآمیز زندگی کنند.
سایر اخبار این روزنامه
همدلی « اعلام شماره برای مقابله با هنجارشکنی» را بررسی میکند
شهلا باقری در گفتگو با همدلی: سرمایه اجتماعی فرسوده شده است
« همدلی» در گفتوگو با حسن مرادی چشمانداز اقتصاد ایران بعد از تحریم شرکت پتروشیمی را تشریح کرد
حسین سراج زاده در گفت و گو با همدلی: بی اعتمادی سمی مُهلک است
محمدباقر تاج الدینی: شاعرانگی در جان و جهان ایرانی حضور دارد
گزارش «همدلی» ابعاد سیاسی قتل «میترا استاد» متن سیاست بر حاشیه یک قتل
حسن بهشتیپور در گفتو گو با همدلی: نمیتوانیم به سفر«آبه» دلخوش باشیم
قصه انتخابات در جمهوری اسلامی ایران آیا جامعه و حکومت بلوغ لازم را یافتهاند؟
بزرگترین قربانی بمب هستهای، میانجی هستهای