پاتک مجلس به جانسون

به نظر می رسد تهدیدات جانسون در خصوص اخراج نمایندگان مخالف "برگزیت سخت" از حزب محافظه کار و فراتر از آن، تهدید وی مبنی بر برگزاری انتخابات زودهنگام نه تنها تاثیری در استمرار مخالفت ها با وی نداشته ، بلکه منجر به خشم آن ها از بوریس جانسون شده است. بر این اساس، پارلمان انگلیس با وجود هشدار جانسون در خصوص برگزاری انتخابات زودهنگام، قصد دارد طرحی  را بررسی کند که از اقدام «بوریس جانسون»  برای خروج بدون توافق از اتحادیه اروپا در ۳۱ اکتبر (۹ آبان) جلوگیری می‌کند.نه تنها اعضای حزب کارگر و لیبرال دموکرات، بلکه برخی از اعضای حزب محافظه کار نیز به این طرح رای مثبت می دهند.دیروز نیز با پیوستن یک نماینده محافظه کار به حزب لیبرال  دموکرات جانسون اکثریت پارلمانی را از دست داد.این طرح نخست وزیر انگلیس  را ملزم می‌کند یا با اتحادیه اروپا درباره نحوه خروج به توافقی مدون برسد یا بار دیگر ضرب‌الاجل خروج را به تعویق بیندازد.جانسون مدعی است که در حال توافق با اروپاست و اگر بروکسل ( اتحادیه اروپا ) بر این باور باشد که نمایندگان انگلیسی قصد دارند در برگزیت «تأخیر بی‌ دلیل» ایجاد کنند، روند کار مختل خواهد شد.در هر حال ،بوریس جانسون وعده داده است که روز ۳۱ اکتبر، مهلت برگزیت، لندن با توافق یا بدون توافق از اتحادیه اروپا خارج خواهد شد.جانسون تاکید کرده که خط قرمز وی، تاخیر در اجرای برگزیت است! در هر حال برگزیت، نقطه آشکار ساز عقبگرد سیاسی ، اقتصادی و اجتماعی انگلیس در نظام بین الملل محسوب می شود.عواقب و پدیده های ناشی از خروج انگلیس در اروپا، حداقل به مدت یک دهه، گریبانگیر انگلیس خواهد بود و قدرت تمرکز موثر این کشور بر معادلات داخلی و بین المللی را از بین می برد.بسیاری از تحلیلگران  همچنین معتقدند :تحقق برگزیت سخت( آن چه مدنظر بوریس جانسون است )، ضریب آسیب پذیری لندن در نظام بین الملل را افزایش خواهد داد و از سوی دیگر، لندن را به طور رسمی به مستعمره اقتصادی ایالات متحده آمریکا تبدیل خواهد کرد.اصرار ترامپ و بولتون مبنی بر تحقق برگزیت سخت و حمایت آن ها از جانسون نیز ریشه در همین مسئله دارد.تحقق برگزیت نرم ( در قالب پذیرش توافق موجود با اتحادیه اروپا) نیز منجر به استیلای اقتصادی اروپا بر لندن ( حداقل به مدت ۵ سال ) خواهد شد. از این رو تحقق برگزیت نرم، صرفا میزان آسیب پذیری انگلیس را در قبال این پدیده تا حدودی کاهش می دهد و کلیت این آسیب پذیری را از بین نخواهد برد.فراتر از دو موضوع ذکر شده ، برگزاری همه پرسی دوباره در انگلیس( که افرادی مانند تونی بلر و برخی اعضای حزب کارگر دنبال آن هستند)، منجر به خشم و نفرت حامیان خروج از اروپا و ملی گرایان انگلیس از دولت خواهد شد. تبعات امنیتی این موضوع برای دولت انگلیس بسیار سخت خواهد بود.عصبانیت جانسون از نمایندگان و حتی مخالفان هم حزبی خود نشان می دهد که وی توانایی مدیریت صحنه را از دست داده است. همین مسئله می تواند نشانه ای دال بر تشدید این ناتوانی در آینده ای نزدیک باشد. از این رو به نظر می رسد بوریس جانسون پس از دیوید کامرون و ترزا می دو نخست وزیر سابق انگلیس، به سومین قربانی برگزیت تبدیل شود.بدون شک، حتی در صورت برگزاری انتخابات مجدد و شکست محافظه کاران نیز نمی توان آینده شفاف و روشنی برای انگلیس متصور شد. تغییر دولت در انگلیس و جا به جایی قدرت میان محافظه کاران و حزب کارگر، تاثیری در روند آسیب پذیری شدید انگلیس در عرصه های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی نخواهد داشت.