روزنامه ایران

شکست طلسم ۴۲ ساله تیم ملی وزنه‌برداری



حامد جیرودی
خبرنگار


مسابقات جهانی وزنه‌برداری ۲۰۱۹ در پاتایا تایلند با قرار گرفتن ایران در رتبه چهارم به پایان رسید. در این مسابقات اتفاقی قابل توجه برای وزنه‌برداری کشورمان افتاد. حافظ قشقایی تنها نماینده ایران در دسته ۵۵ کیلوگرم، بعد از ۴۲ سال وزنه‌برداری کشورمان را صاحب مدال جهانی در سبک وزن کرد. او در یکضرب  وزنه ۱۱۱ کیلوگرمی را بالای سر برد و در رده هفتم قرار گرفت اما در دوضرب  وزنه 149 کیلوگرمی را مهار کرد و مدال نقره دوضرب را از آن خود کرد. گرچه حافظ قشقایی در مجموع (260 کیلوگرم) هم دستش به مدال نرسید اما همان تک مدال نقره دوضرب، اتفاقی مهم در وزنه‌برداری‌مان محسوب می‌شود. آخرین مدال‌آور ایران در دسته سبک وزن، محمد نصیری بود که در مسابقات جهانی ۱۹۷۷ اشتوتگارت آلمان در دوضرب مدال نقره گرفت و پس از آن دیگر ایران موفق نشده بود به مدال جهانی در سبک وزن برسد.
این وزنه‌بردار 24 ساله که متولد کرمانشاه است، درخصوص شرایط تیم ملی در مسابقات جهانی به خبرنگار «ایران» گفت: «وضعیت تیم خوب بود. در اردوهایی که در تهران و در شهرستان نور داشتیم، بچه‌ها به وضعیت خوبی رسیده بودند ولی شرایط بخصوص در روز آخر به گونه‌ای پیش رفت که بچه‌ها نتوانستند امتیازات لازم را کسب کنند و از کسب سکوی تیمی بازماندیم ولی واقعاً شایستگی کسب عنوان دومی را هم داشتیم.» قشقایی ادامه داد: «خودم که بعد از 42 سال، اولین مدال سبک وزن را برای ایران کسب کردم. کمتر کسی انتظار داشت رضا دهدار مدال طلای جهان را کسب کند اما او موفق به کسب این افتخار شد. علی میری و ایوب موسوی هم عملکرد خوبی داشتند. بقیه بچه‌ها هم شایسته بودند مثل رضا بیرالوند و علی‌ هاشمی که سال گذشته برای ما مدال آورده بودند ولی آنها آسیب دیده بودند. با این حال رکوردهای بهتری را برای خود ثبت کردند ولی به هر حال، مسابقات جهانی سخت است و خدا را شکر می‌کنم که دست خالی برنگشتیم.»
این وزنه‌بردار که نخستین حضور خود در مسابقات جهانی را تجربه کرد، درباره طلسم‌شکنی و کسب مدال ارزشمند نقره پس از چهار دهه گفت: «من در این 12 سالی که وزنه می‌زدم، در خودم می‌دیدم و مطمئن بودم که می‌توانم چنین کار بزرگی انجام دهم. حتی کسانی که من را می‌شناختند، می‌گفتند که سعی کن وزن خودت را افزایش دهی و به دسته‌های بالاتر بروی. چون هیچ وقت ایرانی‌ها نمی‌توانند در سبک وزن مدال بگیرند ولی من به خودم ایمان داشتم و در این چند وقت هم با کمک فدراسیون و کادر فنی به وضعیت ایده‌‌آلی رسیدم. خوشبختانه آقای برخواه سرمربی تیم ملی هم راضی بود و می‌گفت برای اولین تجربه نتیجه خوبی بود.»
او درباره اینکه چطور در یکضرب هفتم شد و در دو ضرب به مقام دوم رسید، چنین توضیح داد: «متأسفانه شرایط به گونه‌ای پیش رفت که من باید چند کیلو از وزنم را کاهش می‌دادم و نتوانستم در روز مسابقه رکوردهای قبلی‌ام را تکرار کنم، برای همین تعادل و ثبات لازم را نداشتم. اگر شرایط به این شکل نبود، حداقل می‌توانستم مقام دوم مجموع را هم به خودم اختصاص دهم. من قدرت زدن وزنه‌های بیشتر از 120 کیلوگرم را هم داشتم ولی همین وزن کم کردن باعث شد دچار ضعف شوم. در دوضرب وضعیت بدنی‌ام بهتر شد و توانستم وزنه 149 کیلوگرم را بزنم. قرار است تغییر وزن بدهم و به دسته 61 کیلوگرم بروم، امیدوارم افتخارآفرینی را ادامه دهم.»
قشقایی می‌گوید که با محمد نصیری درباره وزنه زدن در مسابقات جهانی مشورت کرده بود: «زمانی که آقای نصیری به همراه وزیر ورزش و رئیس کمیته ملی المپیک به اردوی تیم ملی وزنه‌برداری آمد، با او صحبت کردم. اتفاقاً نظرخیلی مثبتی روی من داشت. آقای نصیری معتقد بود حتی می‌توانم وزنه‌های بالاتر از این را هم مهار کنم. بعد از مسابقه هم به من تبریک گفت و خوشحال بود که مدال‌آوری در سبک وزن برای ایران بعد از 42 سال تکرار شده است.»

بازتـاب
رستمی:  زندگی ام به فنا رفت

تیم ملی وزنه‌برداری در حالی در مسابقات جهانی تایلند با یک پله سقوط نسبت به دوره گذشته در رتبه چهارم قرار گرفت که خیلی از کارشناسان دلیل قرار نگرفتن ایران روی سکوی تیمی مسابقات را حذف کیانوش رستمی عنوان می‌کنند. او درخصوص عملکرد خود به میزان گفت: «من مربی داشتم و اتفاقاً وزنه را هم برایم انتخاب کردند، اما این شرایط برایم به وجود آمد. از دوستان خواهش می‌کنم فقط بگذارند یک مقدار آرامش داشته باشم و تنها خواسته‌ام همین است. نمی‌دانم چه چیز از من می‌خواهند و دشمن نیستم که این طور با من برخورد می‌کنند. من تنها کسی بودم که می‌توانستم هم طلای مسابقات جهانی را بگیرم و هم جواز حضور در المپیک کسب کنم. در المپیک روی کدام وزنه‌بردار می‌توانند حساب باز کنند. تنها کسی هستم که می‌توانم به المپیک توکیو بروم و مدال کسب کنم. ۴، ۵ روز دیگر به مسابقات وزنه‌برداری ایتالیا که حکم گزینشی المپیک توکیو را دارد، می‌روم و ان‌شاءالله در آنجا رکوردهای خوبی را بر جای بگذارم.» رستمی با ناراحتی از اتفاقات مسابقات جهانی یاد می‌کند: «خیلی ناراحت شدم و تمام زندگی‌ام به فنا رفت. آنقدر برای این مسابقات زحمت کشیده بودم اما متأسفانه به چیزی که می‌خواستم، نرسیدم. می‌خواهم تا المپیک ۲۰۲۸ بمانم تا حقم را از همه دنیا بگیرم.»
لینک منبع خبر
پربازدیدترین‌های روزنامه ها
مناقشه حجاب، از « ايتا» تا خيابان (اعتماد) عصا بیفکن و از بیم اژد‌ها مگریز (جوان) مگاپروژه سد و نیروگاه «اومااویا» هنر مهندسان ایرانی در سریلانکا (کيهان)عاقبت فرار از خانه به‌عشق خواستگار شیشه‌ای (خراسان)
سایر اخبار این روزنامه
گنجشک لالا مهتاب لالا شکست طلسم ۴۲ ساله تیم ملی وزنه‌برداری سیاست‌های کلی نظام قانونگذاری تعامل ملی جایگزین رقابت جناحی زنان، پیشاهنگ دموکراسی افغانستان چرا هشتگ می‌زنیم؟ ردیابی یارانه بگیران از پایین به بالا ایستاده در برابر 8 ریشتر نام شهدا نباید دستاویزی برای مسائل سیاسی باشد انتخابات افغانستان و چالش‎های پیش‌روی کابل رهبران سیاسی؛ بنیانگذاران اجماع روایتی از روزهای جنگ آغاز به کار بخش «دفاع مقدس» پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر رهبر انقلاب اسلامی