خوراک تروریست‌ها را قطع کنیم

رامین رادفر کارشناس موادمخدر دبیرکل ستاد مبارزه با موادمخدر از افزایش تولیدات موادمخدر در افغانستان از 200تن به بیش از 9هزار تن خبر داده و این یعنی فاصله معنادار. البته این افزایش محصول یکی، دو‌سال نیست و نتیجه پروسه‌ای طولانی‌تر است. اگر مساحت مزارع زیرکشت خشخاش در افغانستان را طی سال‌های 2002 تا 2018 مقایسه کنیم، بی‌شک توجیه افزایش این حجم از تولیدات موادمخدر است، البته افزایش حجم تولیدات موادمخدر به معنای بالارفتن آمار مصرف‌کنندگان جهانی نیست. افغانستان در پروسه تولید موادمخدر چند اتفاق را پشت‌سر گذاشته است، به‌طوری که یک‌دهه قبل افغانستان عمدتا تولیدکننده مواد خام بود، به این معنا که خشخاش می‌کاشت، تیغ می‌زد و به تریاک تبدیل می‌کرد  تا آماده قاچاق شود. تریاکی که در کشورهای مسیر قاچاق مصرف می‌شد تا به لابراتوارها می‌رسید و به هرویین تبدیل می‌شد و با توجه به ارزش‌افزوده‌ای که پیدا کرده بود، به اروپا صادر می‌شد، البته از جایی به بعد افغانستان مثل هر صنعتی به این فکر افتاد تا تنها صادرکننده مواد خام نباشد و ارزش‌افزوده به وجود آمده را سهم خود کند، بنابراین لابراتوارهای تولید هرویین در افغانستان افزایش پیدا کردند و این برای منطقه و در ابعاد وسیع‌تر مسأله‌ساز شد.
به‌عنوان مثال ایران که در مسیر ترانزیت قرار دارد، عملا محلی برای مصرف هرویین شد، اگرچه نگاهی به سال‌های 2012 و 2013 نشان می‌دهد 70 الی 80درصد کشفیات جهانی تریاک را ایران داشته و این درحالی است که ‌درصد بالای کشفیات هرویین مختص ترکیه بود، چون محل تولید این ماده محسوب می‌شد. در زمینه شیشه هم از سال 92 واردات پیش‌ساز شیشه به کشور به‌طور چشمگیری محدود شد و به‌طور تقریبی به یک‌سوم رسید و باعث شد قیمت شیشه در ایران بالا برود و به‌تبع مصرف آن کاهش را تجربه کرد؛ اتفاقی که از منظر پیشگیری خوشایند بود، اگرچه شنیده‌ها حاکی از این است که کشورهای مجاور افغانستان شروع به تولید پیش‌سازها و ترانزیت به افغانستان کردند و در افغانستان شیشه تولید می‌شود؛ شیشه‌ای که به شکل مایع است، یعنی یک‌مرحله قبل از کریستال‌شدن و این باعث شده طی یکی‌، دو‌سال گذشته قیمت شیشه کاهش بیابد. تمام این گفته‌ها از منظر سلامت شهروندان جوامع بود و این درحالی است که موضوع موادمخدر بُعد امنیتی هم دارد و از این بُعد هم باید به این پدیده توجه کرد. واقعیت امر این است که افزایش قاچاق موادمخدر به معنای بهره‌مندی گروه‌های تروریست و شرور است؛ گروه‌هایی خودشان هزینه‌هایشان را تامین می‌کنند و در این راستا چه چیزی سودمندتر از موادمخدر. بیشتر گروه‌های تروریستی با قاچاق موادمخدر هزینه‌های جذب نیرو و خرید اسلحه را تامین می‌کنند و این یعنی خطر امنیتی برای منطقه و در مراحل بعد زنگ‌خطری برای جهان است. افزایش قاچاق موادمخدر باعث تقویت گروه‌های تروریستی می‌شود و این موضوع را نمی‌توان نادیده گرفت، به‌عنوان مثال درحال حاضر افغانستان شاهد قدرت‌گرفتن دوباره طالبان است، به همین منظور تلاش برای مبارزه با این پدیده خانمانسوز در کنار بهبود جامعه به معنای مقابله با تروریست هم هست، چون سرچشمه پول تامین اسلحه و جذب نیرو برای آنها خشک شده و در نتیجه از قدرت‌شان کاسته می‌شود. تروریست‌بودن گران است و ابعاد جهانی آن را نمی‌توان نادیده گرفت.