جوان‏گرایی و پیشرفت کشور

مرتضی محمودی *- فضای سیاسی کشور این روزها حال و هوای انتخاباتی به خود گرفته است. آرایش سیاسی احزاب و شخصیت‏های سیاسی برای ورود به‏‏ بهارستان، نوید‏‏ انتخاباتی پرشور و رقابتی را در دوم اسفندماه می‏دهد. مقصود این نوشتار تببین و ترسیم فضای سیاسی جدید در کشور و گفتمان‏های سیاسی نوظهور در نظام جمهوری اسلامی ایران است. گفتمانی که در گام دوم انقلاب به منصه ظهور و بلوغ رسیده و در حال مسلط شدن بر نظام سیاسی کشور است. اضلاع و عناصر گفتمانی جدید بر عنصر و دال محوری جوان‏گرایی استوار است. از منظری می‏توان عنوان این گفتمان را گفتمان جوان‏گرایی انقلابی نامید. جریانی که در رویش جدید انقلاب شکل گرفته و با اتکا به مبانی انقلاب در عین توجه به واقعیت‏های عصر جدید جهانی به دنبال ارائه دریچه‏ای نو و مسیری جدید برای ادامه راه انقلاب است.
در تبیین و ریشه‏های شکل‏گیری این گفتمان باید در وهله اول به تجزیه چهار دهه زیست سیاسی و اجتماعی در نظام جمهوری اسلامی ایران اشاره کرد. درطی این چهار دهه کشور با انواع و اقسام تهدیدهای داخلی و خارجی از جمله نظام‏های تحریمی دشمن مواجه بوده است. با وجود همه این تهدیدها، کشور به مسیر توسعه و ترقی‏اش ادامه داده است. رهبری معظم انقلاب در بیانیه گام دوم که به مناسبت چهل‏سالگی‏‏ انقلاب بیان فرمود؛ ضمن ارج نهادن به اقدامات و سیاستگذاری‏های صورت گرفته در طی چهار دهه، مسیر و افق‌ آینده نظام جمهوری اسلامی ایران را نیز تبیین و روشن ساخت. اگر بخواهیم بیانات معظم‏له را تحلیل محتوایی کنیم به کلید‏واژه‏ای به نام جوان‏گرایی برخورد می‏کنیم. جوان‏گرایی از نگاه رهبری به مفهوم تحرک، انرژی و ایده‏ای جدید برای تداوم مسیر توسعه و شتاب علمی کشور است. از منظری بایستی زمینه برای حضور جوان انقلابی در سطوح ارشد مدیریتی فراهم و بسترسازی شود. دوره جدید، نیازمند مدیران جدید و تفکر مدیریتی جدید است. باید پذیرفت که دوره مدیریت‏ها معطوف به زمان است. نمی‏توان از مدیری و سیاستمداری که دهه‏‏هاست در مسند قدرت قرار دارد، انتظار کارآمدی و خلاقیت داشت. اصطلاح جوان نخبه انقلابی ناظر به شرایط و مقتضیات عصر جدید است.
اساس مشکلات و چالش‏های اصلی کشور در فقدان انگیزه و خلاقیت است. رنج و میانگین سنی مدیران در خوش‏بینانه‏ترین حالت بالای 50 سال است. این مدیر پنجاه‏ساله اگر خلاقیتی هم داشته، این خلاقیت در گذر زمان به محاق رفته و روزمرگی بر رفتار و سکنات سیاسی‏اش مستولی شده است، در حالی که جوان سرشار از انرژی، خلاقیت و مهم‏تر از همه به دنبال دیده‏شدن است. این دیده‏شدن لزوما منفی نیست، اگر با چاشنی هنر و ابتکارات فردی توام شود می‏تواند به تحول در سیستم مدیریتی منجر شود. یکی از زمینه‏ها، حضور جوانان در عرصه کلان تصمیم‏گیری کشور و مجلس شورای اسلامی است. مجلس به عنوان یکی از سه قوه مهم کشور، جایگاه کلیدی در نظام تصمیم‏گیری کشور با دو کارکرد ویژه قانونگذاری و نظارت دارد. امروز این پرسش برای افکار عمومی مطرح است که منتخبان ملت تا چه میزان توانسته‏اند در مسیر درست قانونگذاری و نظارت بر حسن اجرای قانون قدم بردارند. میزان فساد در کشور و از سوی دیگر تغییر مداوم قوانین و آیین‏نامه‏‏ها در کشور گویای این است که نهاد مجلس کارنامه چندان موفقی در دو حوزه رسالتی‏اش ندارد. نفس حضور جوان نخبه انقلابی در مجلس آتی با همین دغدغه است که اولا جایگاه افول‏یافته مجلس را بازگردانده و از سوی دیگر با کارآمد‏شدن خود مجلس مسیر ریل‏گذاری و توسعه اقتصادی کشور با شتاب بیشتری به جریان و حرکت بیفتد. این مهم در سایه حضور پرشور مردمی در دوم اسفندماه است که با حضور حداکثری آن‏ها، هم پایه‏های نظام تقویت شده و هم زمینه‏ای برای تحول در نظام قانونگذاری کشور با حضور چهره‏های جدید فراهم می‏شود.
* کارشناس مسائل سیاسی
سایر اخبار این روزنامه