دستان پر ایران دستان خالی آمریکا

حمله ایران چند نکته را روشن کرد، نخست اینکه تهدید ایران صرفا جنبه شعار نداشت و عملیاتی شد و به لحاظ نظامی در کوتاهترین زمان ممکن انجام گرفت، این نشان می‌دهد که از حیث امنیتی و اطلاعاتی دست ما پر بوده که توانسته‌ایم طی پنج روز در همان ساعتی که سردار سلیمانی به شهادت رسیده است عکس العمل نشان داده و از داخل خاک ایران به بزرگترین پایگاه نظامی آمریکا در عراق واکنش نشان دهیم.
نکته دوم اینکه از این پس حضور آمریکا در منطقه به این سادگی نخواهد بود. هم به این دلیل که اگر بخواهد بی احتیاطی کند مورد حمله ما واقع می شود و هم اینکه اکنون که موقعیتش در عراق به خطر افتاد، موقعیتش در منطقه نیز به خطر می افتد، چون ما نشان دادیم که دریک تهاجم می‌توانیم عکس العمل لازم را به جایی که مکان و پایگاه و فضا در اختیار آمریکاست داشته باشیم. باور عمومی این شد که ایران می تواند اقداماتی دراین زمینه انجام دهد. همانطور که دربیانیه‌هانیز اعلام شده است.
عکس العمل روز گذشته ترامپ در موضع گیری نرمش به حمله موشکی ایران نیز ناشی از موارد متعددی است که یکی از آن‌ها این است که اساسا دست وی در این زمینه با توجه به دوگانگی که با دموکرات‌ها دارد باز نیست.
همین که ترامپ بعد از حمله ایران با سرعت از خود عکس العملی نشان نداد بیانگر این است که از سوی مشاورانش آگاه شده که موضعی نگیرد. چون اگر موضع جنگی می گرفت ما هم دوباره پاسخ می‌دادیم. به هر صورت دوران پسا ترور سلیمانی دوران بسیار مهمی است و باید از دستاوردهای این دوره استفاده کنیم و هم در منطقه روابط را بهبود ببخشیم کما اینکه برخی کشورهای منطقه نیز پس از این پیام‌هایی دادند.