لزوم پرداختن به کیفیت آموزش

جعفر بای‪-‬ برنامه ریزان که با تبیین دقیقا وضع مطلوب به دنبال حصول اهداف تعیین شده هستند، باید بدانند رویکرد برنامه ریزی گاهی با تحت پوشش قرار دادن کثیری از مخاطبان کمیت گراست و گاهی با پردازش به امور خاص به ویژه پرورش ارتقاء همه جانبه مخاطبان، کیفیت گرا می شود.
رشد فزاینده جمعیت کشور در دهه شصت شرایطی را در سطوح مختلف برنامه ریزی حاکم ساخت که به دنبال تحت پوشش قرار دادن تعداد فراوان جمعیت کشور، حتی مهاجران خارجی عراقی و افغانستانی و غیره را نیز تحت پوشش قرار داد؛ مثلاً اجرای برنامه مدارس چهار نوبته که موجب حیرت یونسکو شده و یا راه اندازی کتابخانه‌های سیار در شهر و روستا و یا مدل های متنوع مدارس و سبک های گوناگونی از دانشگاه ها، نمونه هایی از برنامه‌های کمیت گرا در کشور است که به دنبال فراهم سازی فرصت‌های برابر برای حضور همگانی جمعیت کثیر کشور از فضاهای آموزشی و امکانات رفاهی پدید آمده است، در برنامه‌ریزی کمیت گرا
بهره گیری حداکثری از حداقل امکانات موجود بدون در نظر گرفتن شاخص‌ها مهم است اما اینک که امواج سهمگین جمعیت کشور را درنوردیده و متاسفانه جمعیت رو به کاهش است، موسوم پرداختن به امور کیفی باید در سرلوحه کارها باشد.
پرداختن به چگونگی فعالیت‌ها و محتوای عمیق و دقیق تلاش‌های مورد نظر در رویکرد کیفی‌سازی مورد توجه است، اگر در اصل کمیت نیروی انسانی خستگی ناپذیر و کار مدار موردنیاز است، در دوره کیفیت عناصر متفکر و خردورز، اندیشمند دقیق و محتوا محور مورد نیاز است. به بیانی دیگر اگر در عصر کمیت عضلات و قوای جسمانی در تلاش و تکاپو است، در دوره کیفیت تفکر و اندیشه و مغز حاکم است. دوره‌های کوتاه، سریع و زودگذر در هنگامه کمیت حاکم است و دقت نظر، توجه و عنایت ویژه و محتوای عمیق همراه با صبوری و حوصله در زمانه کیفیت مورد توجه می باشد. اگر در عصر کمیت به روبنا توجه می‌شود در دوره کیفیت به زیربنا عنایت ویژه می‌شود. اگر سرعت در کمیت حرف اول را می‌زند دقت در کیفیت سخن اصلی محسوب می‌شود.


باید کارهای این دو دوره در یکدیگر تداخل نداشته باشند و هر کاری مختص عصر و دوره خودش انجام شود. چون هر کاری به وقت خود نیکوست.
اگر بر اثر سهل انگاری اقدامات دوره کمی را در عصر کیفی انجام دهیم هرگز نمی توانیم به اهداف تعیین شده برسیم؛ شناخت زمانه و انجام کار هر مرحله نیاز به تخصص و تبحر ویژه دارد که باید مورد توجه همه جانبه باشد چون فعالیت این مرحله باید متناسب با اصول و فنون خودش باشد و نمی‌توانیم تلاش‌های یکسانی در دوره‌های متفاوت داشته باشیم. پس در این مقطع حساس نظام آموزشی ما باید به امور کیفی بپردازد و در تحصیلات دانشگاهی و آموزش عالی نیز در همه ابعاد رویکرد کیفی در دستور کار ها باشد چرا که هرگونه غفلت انجام شده نمی‌تواند قابل جبران در مقاطع آتی باشد.