این بار نوبت مرغهاست!

مجید ابهری‪-‬ هنوز منظره تلخ و آزار دهنده قتل عام صدها هزار جوجه طلایی یک روزه ودفن آنها از خاطرها پاک نشده است که در لابه لای روزنامه‌ها گله وشکایت مرغداران و گاهی از اوقات تهدید آنها به دفن مرغ‌ها، به علت گرانی و کمبود خوراک طیور دیده می‌شود. فردا که فیلم‌های زنده به گور شدن هزاران مرغ در فضای مجازی پخش شد دوباره ماجرای دیرینه «کی بود کی بود» به راه خواهد افتاد. دوتا تهدید چند تا تقبیح و نفرین، پرونده به ملکوت‌اعلی خواهد پیوست. چرا ما همیشه علاج واقعه را بعداز وقوع انجام می‌دهیم که هیچ نفع دنیوی و اخروی در آن نمی‌ماند. در حال حاضر مرغداران و دست‌اندرکاران این صنعت از مواردی شکایت دارند که بررسی و اظهار نظر در رابطه با این نکات در صلاحیت کارشناسان محترم می‌باشد. امیدواریم تا دیر نشده متخصصان محترم دست بکار شوند و دولت به فکر عرضه خوراک کافی باشد. دولت و نهادهای متولی وارد میدان شوند و اجازه ندهند صاحبان و مدیران این صنعت گرفتار حفره‌های مالی گردند. در واقع دولت باید فورا وارد عمل شده و تولیدات مرغداری‌ها را با قیمت مناسب خریده، بخش قابل توجهی را در سردخانه‌های کشور نگهداری و بخشی دیگر را میان سازمان‌های حمایتی مثل بهزیستی، کمیته امداد و خانواده‌های نیازمند رایگان توزیع کند. عیب کار ما در این است که تصمیم سازان در کشورما فرصت مطالعه اخبار و شرایط جوامع دیگر را نداشته وآن چنان غرق در روزمرگی هستند که حداکثرمی توانند برای روزها وهفته‌های جاری خود برنامه ریزی نمایند. از سوی دیگر نهادهای خیر عمومی باید همت نموده و محصولات مرغداری‌های موردنظر را خریداری کرده و بین خانواده‌های نیازمند توزیع نمایند. بهزیستی و کمیته حضرت امداد امام(ره) نیز باید خرید مرغ‌های مازاد را پذیرفته و با انبارسازی و توزیع آنها بین نیازمندان، هدف‌های مختلف و متعددی را تحقق بخشد. کمبود گوشت
سفید در سبد غذایی اکثریت هموطنان باعث بروز مشکلات مختلف بهداشتی ودرمانی گردیده که عکس‌العمل‌های آزار دهنده‌ای خواهد داشت. بنابراین چه اشکالی دارد که هم مشکلی از صاحبان مشاغل و حرفه‌های موجود ودر حال نابودی حل و فصل گردد و هم یکی از اقلام اصلی سفره‌های مردم بدون چالش‌های متداول فراهم گردد. اولتیماتوم بعضی از صاحبان واحدهای تولیدی در فضای مجازی بعنوان اتمام حجت باید مورد توجه مدیران ومتولیان این رشته قرار گرفته واقدامات لازم برای جلوگیری از تحمیل زیان به صاحبان صنایع و مردم بعمل آید. در حال حاضر من آنچه شرط بلاغ است باتو می‌گویم تو ازسخن من خواه پند گیر خواه ملال.