کادرسازی یا رانت رسمی!

حسن رسولی‪-‬ یکی از موضوعاتی که در میان جریان‌های سیاسی وجود دارد تربیت نیروهای جدید و به عبارت دیگر کادرسازی است. با این حال فضای سیاسی ایران میان دو جناح اصلی اصولگرا و اصلاح‌طلب به شکلی مساوی تقسیم نشده است. در واقع با اینکه جریان اصلاحات از بدنه اجتماعی قوی‌تر و حمایت نیروهای جوان برخوردار بوده است با این حال برخی شائبه‌ها مطرح می‌شود که چرا اصلاح‌طلبان به رغم برخورداری از ظرفیت بالای بالقوه آنطور که باید و شاید در کادرسازی موفق عمل نکرده‌اند! با این حال چنین موضوعی را به نظر می‌رسد باید با فاکتورهای مختلفی مورد توجه قرار داد. نخست اصل این موضوع که اصلاح‌طلبان از نیروی جوان کافی برخوردار نیستند چندان با واقعیت همخوان نیست بلکه موضوع مهم‌تر این است که چقدر برای این جوانان اصلاح‌طلب میدان رقابت وجود دارد. فیلتر نهادهای نظارتی را اگر به عنوان یک شاخص در نظر بگیریم و نسبت به حضور در انتخابات بسنجیم کاملا روشن است که جریان روبه‌رو همواره با دست و دلبازی نهادهایی چون شورای نگهبان مواجه بوده درحالی که نیروهای اصلاح‌طلب با حداکثر سخت‌گیری روبه‌رو شده‌اند. بنابراین به نظر می‌رسد در مقایسه میان کادرسازی میان این جناح موضوع اصلی شرایط نابرابر است. اگر مبنا را در وضعیتی برابر قرار دهیم بدون تردید اصلاح‌طلبان تنها مشکلی که ندارند نیروی جوان است و از حیث منابع انسانی این جریان بسیار غنی و با ظرفیت است. از سوی دیگر درباره میزان شناخته شدن جوانان جریان‌های مختلف فاکتوری که بسیار اهمیت دارد این است که نیروهای طیف مقابل همواره از رانت حضور در دستگاه‌های مختلف حاکمیتی برخوردار بوده‌اند و با استفاده از همین فرصت توانسته‌اند نیروهای خود را بیشتر در معرض نمایش قرار دهند این درحالی است که اصلاح‌طلبان همواره نه مبتنی بر چنین رانت‌هایی بلکه متکی بر پایگاه و بدنه اجتماعی خود بوده است. متاسفانه این واقعیتی جا افتاده است که جریان اصولگرا با بهره‌گیری از رانت رسمی در پست‌های مختلف تلاش کرده چهره‌های خود را به مردم معرفی کند، در واقع این به معنی عملکرد بهتر آنها
در کادر‌سازی نیست.