درباره اعلام وضعیت قرمز توسط رئیس جمهور

احمد آزادمرد‪-‬ دراین ایام که هر روز شاهد صحبت‌های متفاوت رئیس جمهور هستیم(!) این بار وی در روز چهارشنبه ودرجمع هیئت دولت در حالیکه عصبانی به نظر می‌رسید با لحنی کاملا متفاوت از صحبت‌های قبلی و تا حدودی مشابه سخنان مناظره‌های انتخاباتی خطاب به عموم اعلام نمود:
« ما در جنگ هستیم. این جنگ جنگ تمام عیار اقتصادی است و اول از همه باید باور کنیم این بار در شرایط جنگ هستیم. این موضوع شوخی بردار نیست. باید باور کنیم این جنگ تنها روی دوش دولت نیست و باید همه دست به دست هم بدهیم تا در این جنگ هم پیروز شویم. » روحانی این جنگ اقتصادی را از زمان تحریم‌های ترامپ قلمداد کرد و ابراز امیدواری کرد که خداوند ملت ایران را در این جنگ که یک امتحان بزرگ الهی است به پیروزی برساند. رئیس جمهور که با حرارت خطاب به عموم ملت ایران سخن می‌گفت از سخنان ایشان این برداشت متبادر به ذهن می‌شد که گویا می‌خواهد شانه از مسئولیت اوضاع نابسامان اقتصادی کشور خالی کند. زیرا وی تاکید داشت مردم باید بدانند این جنگ تنها برروی دوش دولت نیست. اما رئیس جمهور در سخنان خود به یک سوال ناپرسیده توجه نداشت و آن این است که مسئولیت اقتصادی یک کشور اگر بر دوش رئیس جمهوری نیست که اعضاء هیئت دولت را تعیین می‌کند تا با برنامه‌ریزی و عملکردشان شهروندانش در شرایط اقتصادی مطلوب بسر برند، پس بردوش چه کسی است؟ بی‌تردید مسئولیت و فرماندهی این جنگ اقتصادی با رئیس جمهوراست و ایشان می‌بایست از آغاز جنگ که هنوز شعله‌های آتش آن فروزان نشده بود همراه تیم اقتصادی دولت بگونه‌ای برنامه‌ریزی می‌کردند که امروز به آن جنگ اقتصادی تمام عیار نگویند.
جناب آقای روحانی! همانگونه که در جنگ بین ارتش‌های جهان نیروهای زمینی، هوایی و دریایی سه رکن اساسی و پایه‌ها و زیرساخت‌های جنگ محسوب می‌شوند و نبود و کمبود هریک از آنها موجب ناکامی یک کشور می‌شود جنگ اقتصادی هم پایه‌ها و زیر ساخت‌هایی دارد که اگر مانند یک پازل در کنار هم قرار نگیرند به نتیجه مطلوب نخواهد رسید. آقای رئیس جمهور! در شرایطی که اقتصاد دانان جهان دنیا را دهکده‌ای کوچک می‌دانند و تجار، بازرگانان و تولیدکنندگان محصولات کالاهای خود را به دورترین بازارهای جهان عرضه می‌کنند اما این مهم برای فعالین اقتصادی ما فراهم نیست. اتاق بازرگانی هم با داشتن اتاق‌های مشترک بازرگانی آنطور که باید و شاید این مورد را اطلاع‌رسانی نکرده‌است.دولت هم ازاین ارگان که مشاور 3 قوه محسوب می‌شود مشاوره نگرفته است تا کسب بازار کشورهای هدف میسر گردد. آقای رئیس جمهور! همانگونه که استحضار دارید در زمان جنگ قانون جنگ مرعی می‌شود و در زمان جنگ اقتصادی هم باید مقررات متناسب باشرایط موجود جهت تسهیل‌سازی اقتصاد جاری شود.من باب مثال باید مقررات و بخشنامه‌های دست و پا گیر ازمیان برداشته شود و بهنگام اخذ تسهیلات از فرستادن بنگاه‌های اقتصادی به امورمالیاتی جهت استعلام از بدهی مالیاتی خودداری فرمایند. همچنین در زمان گرفتن‌ تسهیلات معدل عملکرد شرکتها در بانک‌ها را ملاک قرار ندهند و همینطور محل اجرای طرح بعنوان وثیقه مورد قبول بانک‌ها قرار گیرد و از همه مهمتر مسئله ذینفع واحد که موجب رکود و بعضا تعطیلی بعضی از واحدها گردیده ملغی گردد.
ودر نهایت اینکه جناب آقای رئیس جمهور! تجار، بازرگان و تولیدکنندگان از بدو فعالیت برای کسب بازار داخلی و بازارهای هدف در حال فعالیت و مبارزه بوده و بااین جنگ نا آشنا نیستند منتها میدان و فرصت می‌خواهند. زیرا کار آنان مانند تیم‌های ورزشی می‌باشد که مرتبا هم درداخل کشور در حال رقابت هستند و هم در جهان. بنابراین اینکه در شرایط تحریم حداکثری و جنگ تمام عیار اقتصادی قرار داریم درست است اما باید با برقراری ساز وکارهای مناسب و مشوق‌های ضروری و حذف قوانین و مقررات دست و پاگیر در این جنگ پیروز شد.