وزارت علوم و بستن راه تکرار برخطر

بابک خطی‪-‬ در وضعیتی قرار داریم که حریرچی معاون کل وزارت بهداشت از انفجار کرونا در بعضی از مناطق کشور خبر می‌دهد و همه کشور را منطقه قرمز معرفی می‌نماید.
در قم وضعیت خطرناک و سیاه اعلام شده و از تبریز خبرهای ناخوشایندی از کرونا به گوش می‌رسد.فقط در اصفهان طبق گفته معاون درمان دانشگاه علوم پزشکی استان اصفهان در دو هفته گذشته 48 معلم گرفتار شده و 163 دانش‌آموز مبتلا شده‌اند و خانواده دو هزار و 863 دانش‌آموز درگیر کرونا هستند.
همه اینها به علاوه خبرهای نگران‌کننده‌‌ای که از استان‌های مختلف به گوش می‌رسد.
به نظر می‌رسد باید نصب العین وزارت علوم قرار گیرد تا از اتفاقات آزاردهنده در آموزش و پرورش تجربه کافی کسب کند.


روش وزارت آموزش، متاسفانه قصه‌ای پر از آب چشم و پر از اشکالات تصمیم‌گیری بوده است، که از اصل قرار دادن تحصیل حضوری و رسمیت داشتن آموزش، تنها با این روش نهایتا به عوض کردن راه و استفاده از روش اصل را بر نوع غیرحضوری آموزش گذاشتن، تغییر کرد.
منتها برای این سیاست عدم پیش‌بینی
میان مدت و حتی کوتاه مدت (عدم پیش‌بینی تا سه هفته بعد از شروع مدارس)، بهای سنگینی پرداخت شد که در ابتدای یادداشت به قسمتی از آن پرداخته شده‌است.بهترین راه برای وزارت علوم این است که از این تجربیات تلخ -البته غیرعامدانه-حداکثر استفاده، برده شود.
آزموده را آزمودن خطاست و نیاز نیست چرخ -این اختراع فوق العاده قدیمی- برای چندمین بار اختراع نشود!
حداکثر بهره‌وری در ساختاری میسر است که ضمن نوآوری و پیش‌بینی آینده، به تجربیات قبل از خود هم اهمیت دهد. پس بالاترین سطح راندمان برای وزارت علوم هم با این روش ممکن است تا از ابتدا و نه تکرار اشکالات گذشته، بهترین روش‌ها برای کنترل کرونا انتخاب شود.
تمام اعضای تصمیم گیرنده وزارت علوم و روسای دانشگاه‌ها باید آگاه باشند سلامتی دانشجویان و اساتید و خانواده‌های آنان بر هر چیز دیگری ارجحیت دارد و آنها در این مورد مسئولیت مستقیم دارند و بسیار لازم است همه تصمیم گیرندگان ارشد این وزارت متوجه باشند که اجرای مسائلی مثل حفظ فاصله اجتماعی در محیطی مثل دانشکده‌ها و خوابگاه‌ها عملا امکان ندارد و بیشتر یک شوخی بسیار تلخ همراه با عواقب شدید است که فقط روی کاغذ احتمال آنان ممکن است.
بنابراین بسیار لازم است که مسئولین این وزارت هوشمندانه راه تکرار قضایای قبلی فوق الذکر را از ابتدا بر خطر ابتلا ببندند و با تکیه و تاکید بر روش‌های مدرن غیرحضوری، امکان آموزش را به بهترین شکل برای اساتید و دانشجویان فراهم کنند و به یاد بسپارند که مسئولیت جان دانشجویان و اساتید مستقیما متوجه
آنان است.