خانه خراب‌های شهر

مجید ابهری‪-‬ ساخت سرپناه در مناطق غیرمجاز وحتی ممنوع، یکی از راه حل‌های مقدور برای نجات نیازمندان است که اجبار به حضور در شهرها و کلانشهر داشته و توان پرداخت اجاره‌های معمول در شهرها را ندارند. مهاجرین ایرانی وغیرایرانی در ردیف اول ساکنین حاشیه‌ها بوده و بعد از آنها افراد کم درآمد، بیکارو بازنشسته درصفوف ساکنان اینگونه اماکن می‌باشند. در این شرایط همزیستی فرهنگ‌های مختلف و پاره فرهنگها با یکدیگر منجر به تقابل فرهنگ‌ها و گاه تضارب آنها می‌گردد.اما غفلت و یا تغافل بعضی از مامورین نظارت و پلیس ساختمان، منجر به تولد خانه‌های یکشبه می‌گردد که در صورت بروز یک زمین لرزه ضعیف وحتی کمتر از سه ریشتر ویرانه‌ای گسترده و زیان‌های جانی بسیار چشمگیری را در پی خواهد داشت. توسعه سرطانی کلانشهر‌ها گاه تاجایی پیش‌می‌رود که دو شهر نزدیک را بهم دوخته و تبدیل به یک شهر می‌نماید. البته همه میدانیم که تخلفات ساختمانی نیز به دو گروه قابل و ناقابل تقسیم می‌گردد. از تخلفات قابل می‌توان در لواسان و ارتفاعات بومهن ورودهن و خیلی از ییلاق‌های اطراف تهران نام برد که نه کسی جرات تخریب آن بناها را دارد و نه میتوان نامی از صاحبش آورد. از تخلفات ناقابل می‌توان از اطاق بلوکی و خانه‌های شب‌ساز نام برد. بعد از حضور ریاست محترم قوه قضائیه در این مسند وبازدید‌های سرزده ایشان از برخی از مناطق مسئله دار وگفتگو با مردم
و ارباب رجوع، مالکین بناهای قابل، متوجه شدند که آن سبو بشکست و آن پیمانه ریخت.
برخی از مامورین مقابله با ساخت و سازهای غیر قانونی، وقتی برای اجرای قانون وتحقق عدالت به اماکن متخلف مراجعه می‌کنند بعد از مماشات‌های قانونی به اجرای قانون تخریب می‌رسند اما وقتی صاحب واحد مزبور که با صدها مصیبت وترفند اطاقکی بلوکی ساخته، مشاهده می‌کند که مایملکش به دندان‌های فولادی بولدوزر سپرده شده چه باید بکند؟البته این اولین بار نیست که مامورین مبارزه با تخلفات ساختمانی یا مبارزه با سد معبر با رفتارهای ناشایست وغیرانسانی با شهروندان بر خورد می‌کند اما انعکاس گسترده اینگونه وقایع در شبکه‌های اجتماعی وبزرگنمایی آن میدان را برای تخلیه انرژی منفی دشمنان
فراهم می‌سازد.