ضمانت و نظارت لازم است نه فقط تدوین قانون

اخلاقمداری و توجه به مسائل اخلاقی که در سال‌های نه چندان دور یکی از خصیصه‌های بارز ورزش ایران و اولویت اول مربیان و مدیران بود، سال‌هاست به واسطه رخنه کردن افراد سودجو، منفعت‌طلب، نالایق و ناکارآمد در بدنه ورزش از ارزش افتاده و به یکی از مهم‌ترین مطالبات مردم و رسانه‌ها تبدیل شده است که البته تا به امروز با وجود پرداختن با شیوه‌های مختلف به آن هرگز آنطور که باید مورد توجه قرار نگرفته و تنها هر از چندگاهی در قالب شو و نمایشی ظاهری به آن پرداخته شده است، با وجود این، اما به نظر می‌رسد این بار عده‌ای با قصد و نیت احیای اخلاقمداری در ورزش در حال برداشتن گام‌های مهم در این راستا هستند، به طوری که یکی از مصوبات نشست هیئت اجرایی کمیته ملی المپیک شروع به کار کمیسیون اخلاق این کمیته بوده است. در همین راستا گفته می‌شود فروتن، رئیس کمیسیون اخلاق کمیته ملی المپیک نیز گزارش مبسوطی در ارتباط با تشکیل کمیسیون اخلاق ورزش ارائه کرد و قرار است این کمیسیون در ارتباط با دستورالعمل‌های کمیته بین‌المللی المپیک و مقررات داخلی و با توجه به ساز و کار‌های تعیین شده طی روز‌های آتی شروع به کار کند. از سوی دیگر گویا این کمیسیون برای اخذ نتیجه بهتر تاکنون ۵۰جلسه نیز برگزار کرده که طی آن با بررسی‌های متعدد، آیین‌نامه‌های مختلف اجرایی، انضباطی و اخلاقی را تدوین کرده است.
تشکیل کمیسیون اخلاق می‌تواند ورزش ایران را به سمت و سوی ارزش‌های سابق خود سوق دهد تا یک بار دیگر اخلاقمداری به بارز‌ترین خصیصه ورزش ایران مبدل شود، با وجود این، اما با توجه اتفاقاتی که در طول این سال‌ها رخ داده و تصمیمات متعددی که در این زمینه گرفته شده، هرگز این امر به مرحله اجرا درنیامده یا آن کارآمدی را که انتظار می‌رفته، نداشته است و خیلی هم نمی‌توان خوش‌بین بود چراکه مار گزیده از ریسمان سیاه و سفید می‌ترسد. مگر اینکه آیین‌نامه‌های انضباطی و اخلاقی که توسط این کمیسیون تدوین شده ضمانت اجرایی داشته باشد و تنها در حد حرف‌های قشنگی که در نهایت روی کاغذ می‌آیند تا در گوشه‌ای دنج خاک بخورند، نباشند.
پیش از این نیز شاهد تشکیل کمیته‌های اخلاق و انضباطی بودیم. کمیته‌هایی که البته توان مقابله با متخلفان دانه‌درشت را نداشتند و رأی‌های صادر شده توسط آن‌ها بار‌ها ملغی می‌شد و در دیگر رأی‌های آن‌ها نیز گاه خبری از عدالت نبود و بیشتر به مسائل حاشیه‌ای می‌پرداختند تا موضوعات اصلی، به همین دلیل همواره مورد انتقاد قرار می‌گرفتند، اما این بار اگر به راستی عزم آقایان برای مبارزه با بی‌اخلاقی‌ها و سوق دادن ورزش به سمت اخلاق‌مداری باشد باید با دست گرفتن و استفاده از تجربه‌های موجود در این زمینه نه فقط قوانینی قابل قبول را تدوین کنند که ضمانت اجرایی نیز برای آن در نظر بگیرند و نظارت دقیقی روی اجرای آن داشته باشند تا در مسیر موفقیت گام بردارند و بی‌اخلاقی‌هایی را که این روز‌ها سر به فلک زده از چهره ورزش ایران بزدایند.
برگزاری جلسات متعدد و تدوین آیین‌نامه‌های انضباطی نباید پایان کار کمیسیون تازه تأسیس اخلاق در کمیته ملی المپیک باشد. باید روی ابلاغ این قوانین و نحوه اجرای آن در سطوح مختلف در فدراسیون‌ها و تیم‌های ملی و رقابت‌های لیگ و... نظارت دقیقی باشد تا آنچه در پی ۵۰ جلسه بحث و بررسی به تدوین رسیده است به صورت عملی و البته درست پیاده شود تا شاهد سالم‌سازی فضای ورزش و رشد فضایل اخلاقی در ورزش و کاهش حواشی آن باشیم؛ حواشی‌ای که این روز‌ها به اشکال مختلف مشاهده می‌شود و گاه آنقدر تأسفبار است که زبان از بیان آن قاصر است.
مرام پهلوانی، جوانمردی و اخلاق‌مداری در پیشینه ورزش ایران از اهمیت بسیار بالایی برخوردار بوده و همواره مربیان و مدیران ورزش بر اولویت اخلاق بر قهرمانی تأکید داشته‌اند. ارزشی که امروز بیشتر به رؤیا می‌ماند، اما رؤیایی که بی‌تردید در صورت توجه به آن می‌تواند بار دیگر به حقیقت بپیوندد، البته به شرط نظارت و توجه به آن و تدوین قوانینی که تا به مرحله اجرا آن هم اجرای درست درنیایند و نظارت و ضمانتی بر اجرای آن‌ها نباشد، کمترین سود و فایده‌ای در پی ندارند.