کمی دورتر از فضای تأسف برای سلبریتی‌های دنیای بت

یادداشت فرشاد کاس‌نژاد   @Farshadcasnejad   شاید توئیت‌ها و کامنت‌های حاوی تأسف برای بدنامی سلبریتی‌هایی که سایت‌های بت را تبلیغ می‌کنند، کافی به نظر برسد اما واقعیت این است که کمی دورتر از این فضا، جریانی به نام شرط‌‌بندی و قمار رایج است و خیل کسانی که زندگی‌شان درگیر این ماجراست، با تأسف احتمالی ما برای سلبریتی‌ها چندان تغییری در جریان زندگی آنها ایجاد نمی‌‌شود. باید مواظب زندگی‌های کوچک اطرافیان بود، شاید به فکر یک دوست که هر کدام از ما می‌توانیم داشته باشیم و با اعتیاد به قمار فوتبال هر بار تکه‌ای از زندگی‌اش را گم می‌کند. شرط‌‌بندی فوتبال، درآمدهای نجومی که می‌تواند برای فوتبال بسازد و فساد بیشترش در حالتی که بساطش مخفیانه پهن است، معمای فوتبال ایران است. این معما با اعلام پی در پی ممنوعیت و هشدارهای پلیسی حل نمی‌شود و گرایش به آن قابل انکار نیست. شاید روزی روزگاری مثل ممنوعیت حضور زنان در ورزشگاه‌ها درباره این موضوع هم در فوتبال ایران بحث‌هایی مطرح شود. فوتبال ایران از حجم وسیع معاملات در سایت‌های شرط‌‌بندی بی‌بهره است. باشگاه‌ها نمایشی را می‌سازند که سایت‌های شرط‌‌بندی به واسطه همان، هیجان برای قمار تولید می‌کنند اما سهم فوتبال ایران از این گردش مالی صفر است. قمار فوتبال در ایران منع قانونی دارد و بعید است فوتبال ایران بتواند مثل ورزش اسب‌دوانی وارد این بازار مالی شود اما فوتبال ایران از فساد در شرط‌‌بندی بی‌بهره نیست. بارها و بارها اخباری درباره تأثیر شرط‌‌بندی در فوتبال ایران مثل بمب منفجر شده اما هرگز درباره این موضوع احکامی روشن صادر نشده‌اند. حتماً تصاویری را به یاد می‌آورید که بارها در شبکه‌های اجتماعی پربازدید شده، تصاویری از گل‌ خوردن تعمدی در لیگ‌های سطح پایین ایران و حتی لیگ‌های پایه که می‌توان شرط‌‌بندی را درباره آنها حدس زد اما اگر منتظر هستید که درباره این اتفاقات جدی و مصمم تحقیق کنند، انتظار بیهوده‌ای دارید. واقعیت این است که بخشی از چرخ اقتصاد فوتبال جهان با شرط‌‌بندی می‌چرخد. مثالش اینکه حدود نیمی از تیم‌های لیگ برتر انگلیس با اسپانسرهای بنگاه‌های شرط‌‌بندی قرارداد دارند. فقط کافی است چند خبر درباره رابطه بنگاه‌های شرط‌‌بندی و فوتبال بخوانید تا از اهمیت پولسازی این بنگاه‌ها برای فوتبال اروپا مطلع شوید. شرط‌‌بندی فوتبال در ایران ریشه‌های قدیمی دارد. زیر ساعت امجدیه از دیرباز پاتوق شرط‌‌بندها بود. بازیکنان و مربیان فوتبال آنها را می‌شناختند. عده‌ای از شرط‌‌بندها طرفداران قدیمی فوتبال بودند که ارتباطات سنتی با چهره‌های فوتبال داشتند. پرشمار هم نبودند. جمعی کوچک که حشمت مهاجرانی یک بار برای تعریف وضعیت‌شان از واژه پاک‌باخته استفاده کرده بود. اگر از سه دهه پیش بحث شرط‌‌بندی فوتبال را شروع کنیم، با تکه کاغذهایی به نام توتو مواجه می‌شویم. تا سال‌های اخیر که آن تکه کاغذها به سایت‌های شرط‌‌بندی برای مخاطبان این بازی تبدیل شده است. مثل تبدیل رسانه‌های کاغذی به رسانه‌های مجازی. بازی همان است، شکل اجرایش از روی کاغذ به سایت‌ها و اپلیکیشن‌ها آمد. توتو به یک بازی محلی در شهرهای کوچک تبدیل شده بود. با پدیده‌ای که شبکه گسترده محلی پیدا کرده بود، به آسانی نمی‌شد مقابله کرد. در شکل سنتی شرط‌‌بندی فوتبال، از آنها که زیر ساعت امجدیه می‌نشستند تا توتو، بی‌شک ردپای فساد در فوتبال هم وجود داشت. آنها چه بسا بارها توانسته بودند در اتفاقات بازی نقش داشته باشند و بازیکن یا حتی مربی را همراه خود کنند. گرایش به شرط‌‌بندی در سال‌های دور هم در برخی چهره‌های تأثیرگذار فوتبال وجود داشت و روایت‌های سینه به سینه و دقیقی از شرط‌‌بندی چهره‌های بزرگ وجود دارد. اما گسترش شرط‌‌بندی در سال‌های اخیر با سایت‌های شرط‌‌بندی رخ داده، سایت‌هایی که قمار فوتبال در ایران را به دوران تازه‌ای کشانده است. قشر جوان و حتی نوجوان دسترسی و تبحر بیشتری در این کار پیدا کرده‌اند و شرط‌‌بندی به یک تفریح دائمی و اعتیاد تبدیل شده. انکار اینکه این پدیده گسترش یافته چیزی را عوض نمی‌کند و به رغم ممنوعیت قانونی شرط‌‌بندی فوتبال در ایران، جلوگیری از گسترش سایت‌های شرط‌‌بندی آسان نیست. سلبریتی‌ها با اشتهار خود رغبت بیشتری برای مخاطب ایجاد می‌کنند و به رغم واکنش منفی هواداران به تبلیغ این سایت‌ها تن می‌دهند، نکته‌ای که نشان می‌دهد حجم گردش مالی چشمگیر است.