لایحه بودجه1400 قربانی نشود

رضا بردستانی‪-‬ تا این جای داستان و آن گونه که از اظهارات و موضعگیری‌های برخی نمایندگان و بعضی از اعضای هیئت رئیسه ی مجلس یازدهم بر می‌آید؛ لایحه بودجه 841 هزارمیلیاردتومانی دولت برای 1400 که تنها 136 روز از 365 روز آن تحت مدیریت دولت دوازدهم است به زمین سفت و درِ بسته ی تصویب خورده است و اما، دعوای بودجه، دعوایی آشنای به ذهن و تقریباً طبیعی بین هر دولت و مجلسی است حتی اگر دولت ارائه‌دهنده ی بودجه، همفکر مجلس بررسی‌کننده بوده باشد.
مجلس یازدهم در نخستین آزمون بودجه‌ای، به مصاف هشتمین آزمون بودجه‌ای دولت دوازدهم می‌رود؛ مصافی که گمان می‌کنیم چندان خوشایند دولت و چندان دلخواه مجلس نباشد و به انتها نیز نرسد!
در تازه‌ترین اظهار نظر؛ قالیباف رئیس قوه ی مقننه می‌گوید: «هرگز از اصلاح بودجه عقب‌نشینی نخواهیم کرد.» وی پیشتر گفته بود:« اولین گام برای خنثی‌سازی تحریم ها، اصلاح ساختار بودجه است.» و نیز این که:«باید گفت در این دهه‌ها در بودجه هیچ اصلاحی در راستای تطبیق با آرمان‌ها صورت نگرفته است.»
در همین راستا اگرچه علی ربیعی، سخنگوی دولت از ارسال نامه قالیباف به روحانی اظهار بی‌اطلاعی کرده اما یکی از نمایندگان خبر از ارسال نامه‌ای داده که در آن رئیس مجلس از رئیس قوه ی مجریه خواسته تا بودجه 1400 بر اساس نامه رهبری اصلاح شود. یکی از مسئله سازترین بخش‌های بودجه ارسالی از سوی دولت به بهارستان، پیش‌بینی فروش روزانه 2.3 میلیون بشکه‌ای نفت آن هم در شرایطی است که


هم اکنون بر اساس خبرهای غیر رسمی فروش نفت اندکی کمتر از 300هزار بشکه در روز است که کارشناسان معتقدند کسری بودجه 1400 بیش از 300هزارمیلیاردتومان خواهد بود و این یعنی اندکی کمتر از یک/سوم بودجه ی مورد نظر دولت عملاً در ستون کسری بودجه نوشته خواهد شد.
«خوشبینانه»عبارتی مشترک بین موافقین، منتقدین و مخالفان دولت است که پیش روی بودجه 1400 خودنمایی می‌کند به این معنا که خیلی‌ها و نیز مرکز پژوهش‌های مجلس مدعی است؛ در خوشبینانه‌ترین حالت، نزدیک به 70 درصد بودجه پیشنهادی دولت آن هم به سختی محقق خواهد شد و اگر چنین محاسباتی درست باشد قطعاً کوتاه آمدن مجلس
ـ حتی اگر شائبه ی سیاسی کاری نیز داشته باشد ـ نه به صلاح مملکت است نه به صلاح دولتی که 100 متر انتهایی
4 ساله ی دومِ حضور خود در پاستور را طی می‌کند و
نه به صلاح دولتی که از فردای 13 مرداد 1400 ساکن پاستور می‌شود و اما یک مسئله در حاشیه و متن مجلس نگرانی‌هایی را ایجاد کرده که بدان خواهیم پرداخت.
دوست و دشمن می‌دانند دولت دوازدهم و مجلس یازدهم چندان رابطه ی حسنه‌ای با هم ندارند آن هم وقتی بدانیم شعار برخی از نمایندگان فعلیِ مجلس در زمان مبارزات انتخاباتی؛ به زیر کشیدن حسن روحانی از اریکه ی ریاست جمهوری، وادار به تغییر رفتار و گفتمان کردن دولت دوازدهم و برخورد با آن دسته از وزرایی بوده که ... به زعم آنان صلاحیت نشستن بر صندلی وزارت نداشته‌اند اما همان نامزدها در زمان مبارزات انتخاباتی، وقتی به نمایندگان مجلس یازدهم تغییر وضعیت دادند به خوبی متوجه شدند ساقط کردن دولت و برکناری وزرا فقط کارکرد انتخاباتی داشته و عملیاتی شدنِ آن چون به صلاح حال و مجال فعلی مملکت نیست قطعاً جزئی از محالات است.
مجلس یازدهم در حالی کار خود را شروع کرد که خیلی زود درگیر حواشی خودخواسته و خودساخته شد و برخی مسائل از جمله دناپلاس قسطی و وام‌های رنگارنگ و برخی تبعیض‌ها و تضادها بهارستان را به کانون نخست بگو ـ مگوهای رسانه‌ای تبدیل کرد به گونه‌ای که صبح به صبح و پیش از حتی در دسترس قرار گرفتن روزنامه ها، این حواشی مجلس بود که در فضای رسمی و مجازی خبری کشور دست به دست می‌شد و اما نه مجلس ول کن ساکنان پاستور بود و نه پاستور نشینان بنای کوتاه آمدن داشتند!
ادامه ی ماجرا اگرچه تا مرز سوال و استیضاح حسن روحانی نیز
پیش رفت اما با ورود به موقع بزرگان، غائله به اصطلاح خوابید و آن شور و حرارت‌های زود به عرق نشسته! فروکش کرد اما مجلس همچنان و در هر فرصتی، بنای نواختن دولت گذاشت تا نوبت به تقدیم لایحه ی بودجه 1400 به مجلس رسید آن هم در وضعیتی که از چند هفته قبل تر، مجلس بررسی قوانین انتخابات و اصلاح برخی از مواد قانون انتخابات را آغاز کرده بود.
در گرماگرم دعوای مجلس و دولت که چرا روحانی گوشه نشینی اختیار کرده؛ نه برای دفاع از وزیر صمت آمد و نه برای تحویل لایحه ی بودجه! هر روز خبرهایی از اصلاح موادی از قانون انتخابات به گوش می‌رسد که به نظر می‌رسد بالاخره و در این شورآفرینی‌های نگران کننده، یکی فدای آن یکی و آن یکی، قربانی دیگری و مصلحت و معیشت و مشکلات عدیده ی مردم پایمال این گونه دعواهای حیدری ـ نعمتی شود به تعبیری ساده‌تر این حس بدبینانه به وجود آمده که مجلس سراپا اصولگرای منتقد دولت، با تقسیم فشارِ همزمان به بودجه و فضای انتخاباتیِ هنوز گرم نشده! بالاخره یکی از این دو حرف را به کرسی می‌نشاند و در سایه ی این به کرسی نشاندن به خواسته ی دیگر خود نیز خواهد رسید!
این روزها بحث‌های بسیاری در جامعه رواج گرفته که در جای خود و در گفتگو با کارشناسان و تحلیلگران بدان‌ها نیز خواهیم پرداخت اما آن چه می‌خواهیم بنویسیم شاید 365 روز بعد به کارآید یعنی وقتی دولتی دیگر به جز این دولت؛ تازه نفس تر، قبراق‌تر و شاید رک و صریح‌تر روی کار آمده است ـ فارغ از نحله و حزب سیاسی آن دولت ـ آن گاه باز هم درباره ی مجلس، دولت، تعاملات دولت و مجلس، مشخصات بودجه و دیگر موارد نیز خواهیم نوشت. این روزها و در حالی که مجلس یازدهم پیش روی خود نخستین آزمون بودجه‌ای را مزمزه می‌کند دولت دوازدهم هشتمین لایحه ی بودجه‌ای خود را تقدیم مجلس کرده است که یا تصویب می‌شود یا کار به عدم تصویب و
دو. دوازدهم بودجه و این گونه مسائل خواهد رسید. دولت دوازدهم با همان دو دوازدهم نیز می‌تواند ماه‌ها و هفته‌های انتهایی خود را به سر برساند اما مجلس می‌ماند و بودجه‌ای که بسیار سختگیرانه با آن برخورد کرده است و دولتی که شاید برای به پایان رسانیدن
سال بودجه‌ای 1400 بارها و بارها گریبان مجلس را بگیرد و بابت بسیاری تصویب‌ها و عدم تصویب‌ها به دنبال پاسخی قانع‌کننده باشد.
دولت با لحاظ کردن تمامی خواست‌های مجلس قرار نیست چیزی از دست بدهد اما مجلس با لحاظ شدن خواسته‌هایی که برخی نشان از سیاسی کاری و مچ‌اندازی دارد برای خود سالی سخت را رقم خواهد زد زیرا شرایط پیش رو می‌تواند آسانِ آسان یا سختِ سخت باشد؛ برای لحظات آسان سال 1400 نگران نیستیم اما بدا به روزهای سختی که مجلس یازدهم را یارای پاسخگویی نخواهد بود آن هم مجلسی که به موازات حمله به لایحه ی بودجه،
بی‌سر و صدا و بدون توجه به نقدها و گوشه و کنایه‌ها در حال تصویب سطر به سطر خواست‌های خود در قوانین انتخابات ریاست جمهوری
است!