سمن‌ها یا سازمان مردم نهاد؟

جعفر بای‪-‬ من مدیر تشکل‌های سازمان ملی جوانان در دولت آقای احمدی‌نژاد بودم. کلمه سمن هم بر اساس مکاتبه ما با فرهنگستان ادب فارسی به عنوان معادل کلمه «ان جی او» انتخاب شد. سازمان‌های مردم نهاد سازمان‌های غیر دولتی هستند. در بسیاری از مواقع صلاح نیست دولت‌ها در مدیریت کلان جامعه مستقیما ورود پیدا کنند و لذا یک حلقه واسطه‌ای ایجاد می‌کنند تحت عنوان تشکل‌های مردمی. در جاهایی که مردم باید پر رنگ بدرخشند و حضور اجرایی پر رنگی را از خود بروز دهند وارد این سازمان‌های مردم نهاد می‌شوند. این فعالیت‌ها انسان دوستانه، خیرخواهانه، غیر سیاسی و غیرانتفاعی هستند.متاسفانه این سازمان‌ها در کشور ما شبه دولتی هستند زیرا به کمک‌های مالی دولت وابسته شده اند. این سازمان‌ها علی رغم غیر سیاسی بودن به نوعی تمرین دموکراسی هستند. زیرا فعالیت اجتماعی تمام عیاری را شکل می‌دهند که افراد می‌توانند کار گروهی را با یکدیگر تمرین کنند. جامعه ما در انجام کار‌های فردی بسیار موفق است اما در فعالیت‌های جمعی با تنش‌های مواجه می‌شود.
این سمن‌ها می‌توانند فضای بسیار مفیدی برای تمرین کارهای گروهی باشند. جامعه به وجود چنین فعالیت‌هایی نیاز دارد. عادت دادن جوانان به این نوع فعالیت‌ها در قالب سمن‌ها در رشد اجتماعی آن‌ها بسیار می‌تواند موثر باشد. دولت یک سیاست‌گذار و ناظر است نمی‌تواند در امور جزئی قدرت اجرایی داشته باشد. فعالیت‌های اساسی سمن‌ها در نقاطی است که میدان دولت به آن‌ها اعطا شده است. این امر جزو سیاست‌های برخی از دولت‌های گذشته بود. آنچه حائز اهمیت است این است که سازمان‌های مردم نهاد ماهیت مردمی دارند اما در جامعه ما با حمایت‌های بی‌جا باعث شده است که خود همین اقدامات منجر به بروز چالش‌های زیادی شود. نباید دولت بین سمن‌ها تفاوتی قائل شود. این آسیب بسیار مهمی است.دولت برای اعمال نقش اجرایی خود گاهی اوقات اجازه فعالیت مناسبی را به سمن‌ها نمی‌دهد.سمن‌ها می‌توانند در سطح مشاوران سطح بین‌الملل رشد پیدا کنند و در محافل بین‌المللی حضور پیدا کنند. به عنوان عضو بدون رای در جلسات سازمان بین‌الملل حضور پیدا کنند. باید اجازه این نوع فعالیت‌ها و حضور در این محافل به تمام جوانان مستعد و پرشور داده شود. فعالیت در سمن‌ها تمرین فعالیت‌های اجتماعی است.