بازگشايي مدارس در تناقض تصميم‌گيري

آرمان ملي: 19 روز از بازگشايي دوباره برخي مدارس و برگزاري کلاس‌هاي حضوري در مناطق آبي و زرد مي‌گذرد اما معلمان و برخي مديران اعلام مي‌کنند که حضور دانش‌آموزان در مدرسه بسيار کمرنگ است و آنها و والدين‌شان همچنان آموزش مجازي را ترجيح مي‌دهند. در اين ميان اما معلمان بين تدريس حضوري و مجازي بلاتکليف و سرگردان مانده و وزارت آموزش و پرورش در مقابل اين وضعيت آنها سکوت کرده است. بيستم دي امسال بود که محسن حاجي ميرزايي، وزير آموزش و پرورش به خبرنگاران گفت که تصميم مهمي درباره مدارس در ستاد ملي کرونا گرفته شده، نخست آنکه کادر اداري و اجرايي به جز مناطق قرمز از ابتداي بهمن، بايد در مدرسه حاضر شوند چرا‌که حلقه ارتباط و اتصال ما با معلمان و دانش‌آموزان هستند. تصميم دوم اين است که در شهرهاي زرد و آبي تمام دانش‌آموزان پايه اول و دوم ابتدايي به مدرسه بروند و در مدارسي که تعداد دانش‌‌آموزان اين دو پايه در کلاس‌هاي درس بيش از 10 نفر است با مديريت شوراي مدرسه در روزهاي هفته توزيع شوند تا همه از آموزش حضوري بهره‌مند شوند. همچنين هنرجويان نيز با رعايت پروتکل‌ها در هنرستان حاضر شوند. بعد از گذشت يک هفته از اعلام اين خبر، وزارت بهداشت و برخي از اعضاي ستاد ملي مبارزه با کرونا با آن مخالفت کردند اما وزير آموزش و پرورش در نهايت اعلام کرد که مدارس با شيوه‌اي که گفته باز مي‌شود و دانش‌آموزان ملزم به حضور در سر کلاس درس هستند. اما يک روز مانده به شروع بازگشايي مدارس، حاجي ميرزايي وقتي مخالفت جدي و پيگيرانه وزارت بهداشت و خانواده‌ها را ديد، عقب‌نشيني کرد و گفت حضور دانش‌آموزان الزامي نيست و آنها با اختيار خود مي‌توانند در اين‌باره تصميم بگيرند؛ خبري که باعث شد دانش‌آموزان کمي در مدارس حضور پيدا کنند و باز هم معلمان به استقبال نيمکت‌هاي خالي بروند.
رأي منفي 90درصد والدين
ريحانه شرافت، معلم پايه اول مدرسه‌اي در دماوند است که جزو مناطق آبي محسوب مي‌شود و بايد کلاسش را حضوري برگزار کند. او مي‌گويد از کلاس 33نفره‌اش از اول بهمن تا حالا فقط 2 تا 3دانش‌آموز به مدرسه مي‌آيند. «چند روزي که گذشت و ديديم که دانش‌آموزان به مدرسه نمي‌آيند، مدير خواست که از والدين نظر‌سنجي کنيم و مطابق آن تصميم بگيريم. نتيجه اين شد که 90درصد والدين در هر دو پايه گفتند که تمايلي ندارند فرزندشان به مدرسه بيايد. اما ما معلمان همچنان به مدرسه مي‌رويم و با همان 2 و در بعضي روزها 3دانش‌آموز، کلاس را برگزار مي‌کنيم.» 24معلم ديگر در تهران، البرز، يزد، ماهان کرمان، اصفهان، جهرم، لارستان شيراز و چابهار هم روايت‌هاي مشابهي داشتند. آنها مي‌گويند که موظف به حضور در مدرسه هستند درحالي‌که يا دانش‌آموزي به مدرسه نمي‌آيد يا تعدادشان آنقدر کم است که فعاليت کلاس را بي‌معنا مي‌کند.
استقبال دانش‌آموزان کم بود


معاون آموزش ابتدايي وزارت آموزش و پرورش تأييد کرد که استقبال دانش‌آموزان در مناطق برخوردار شهري درخصوص بازگشايي مدارس کم بوده است و به همين‌خاطر معلمان پايه اول و دوم ابتدايي مجبور به برگزاري کلاس‌هاي مجازي شده‌اند. رضوان حکيم‌زاده در اين‌باره گفت: بيشترين استقبال از بازگشايي مدارس در مناطق روستايي و عشايري اتفاق افتاد و البته مناطق حاشيه‌اي شهرهاي بزرگ. چرا که والدين بسياري از دانش‌آموزان در اين مناطق کم‌سواد يا بي‌سواد هستند و توانايي همراهي معلم را براي آموزش کودکان خود ندارند. او همچنين سرگرداني و آشفتگي معلمان بين آموزش حضوري و مجازي را بعد از بازگشايي مدارس رد کرد و گفت: چنين گزارشي به وزارتخانه نيامده و من تأييد نمي‌کنم چون که آموزش‌هاي حضوري با جمعيت 5 تا 6 نفر نهايتا به يک ساعت تا دو ساعت زمان نياز دارد و از طرف ديگر آموزش مجازي که در«شاد» داريم هم بيش از نيم ساعت براي هر کلاس درس نيست. معاون آموزش ابتدايي وزارت آموزش و پرورش اين را هم گفت که معلمان بايد بدانند از اين به بعد آموزش مجازي مکمل آموزش حضوري است و حتي بعد از کرونا هم بايد آنها با هر دو شيوه تدريس کنند و اينطور نيست که آنها فقط با يک روش بخواهند کلاس درس را اداره کنند.