روزنامه مردم سالاری
1396/03/18
ایران؛ همچنان مقتدر
روز گذشته (17خرداد ) در دو حمله تروریستی 12 نفر از هموطنانمان به شهادت رسیدند و بیش از چهل تن زخمیشدند. گروه تروریستی ــ تکفیری داعش مسوولیت حمله به مجلس شورای اسلامیو حرم امامخمینی(ره) را به عهده گرفت. حملات اخیر از آن جهت اهمیت دارد که اولاً نزدیک سه دهه است که تهران شاهد چنین حوادثی نبوده است و ثانیاً پس از به وجود آمدن داعش، کشورمان توانسته بود در میان منطقه پر حادثه خاور میانه و کلاً در بیرون از خاورمیانه و حتی در مقایسه با کشورهای اروپایی همچون یک جزیره آرام، به مرزهای محکم و امنیت داخلی خود ببالد. گرچه پیش از این چند حمله کور در مرزهای عمدتاً جنوب شرقی و غربی ایران رخ داده بود اما امنیت کشورمان برای دنیا مثال زدنی بوده است. اکنون اما حمله به مجلس به عنوان یک نهاد سطح بالای سیاسی کشور و حرم امامخمینی(ره) به عنوان مرکز ایدئولوژی سیاسی کشور نشان از هدف داعش برای شکستن هیمنه و هیبت ایران دارد چرا که این دو حمله میتوانست همچون تجربه ای که از حملات تروریسم تکفیری داریم در مناطقی پر جمعیت و به جهت گرفتن تلفات هر چه بیشتر رخ دهد. با عین حال هنوز نیز نمیتوان ایران را هدفی ساده یا حداقل ساده تر از حد یک کشور اروپایی و آسیایی برای داعش به حساب آورد. ایران تا کنون توانسته با جنگ در خارج از مرزهای خود در عراق و سوریه به گروهک موسوم به خلافت اسلامیضربات قابل ملاحظهای وارد کند. این حملات نیز از آنجا برای رسانههای سطح دنیا مهم جلوه نموده است که با وجود درگیریهای متعدد کشورمان با این گروهک سلفی ولی ایران مقاومت در خور تمجیدی را در حفظ امنیت داخلی از خود نشان داده بود و شاید کمتر کسی فکر میکرد روزی خبری از حمله تروریستی در تهران بشنود. مطمئناً هنوز نیز ایران را باید جزو امنترین کشورهای دنیا به حساب آورد.از نتایج چنین حوادثی در کشورهای پیشرفته، وحدت بین گروههای سیاسی در مبارزه با دشمن تروریست است اما در حوادث روز گذشته کشورمان آنچه مایه تأسف شدید است، این میباشد که همگام با خبر شهادت هموطنانمان که در حال نشر از رسانهها بود گروهی از افراطیون داخلی نیز سعی مینمودند تا خنجر را از پشت بر ملت و دولت فرود آورند. گروهی از شکست خوردگان انتخابات گویی فضا را برای انتقام از مردم به سبب جواب محکمشان به آنها فراهم میدیدند. در حالی که مردم متعجب از فاجعه انجام شده و غمزده از شهادت هموطنانشان بودند عده ای در فضای مجازی مرتباً بر طبل ادعاهای نخ نمای خود در مخالفت با دولت و مطالبات مردم میکوبیدند. تجربه نشان میدهد که افراطیون داخلی از هیچ بهانهای برای حمله به دولت منتخب ملت نگذشته است یک روز برجام و روز دیگر یک سند آموزشی و هزاران بهانه دیگر. اما بهانه کنونی جریان افراط بر خون 12 شهید استوار شده است. خوشحالی جریان افراط از جهت این که به قیمت خون بیگناهان، بهانه لازم برای حمله به دولت منتخب را به دست آورده است در نوردیدن مرزهای بیاخلاقی است. اکنون تروریسم خارجی و افراط گری داخلی همچون دو لبه یک قیچی به هدف نابودی اقتدار واقعی کشور حرکت میکنند. خلاصه این که از ابتدای دو فاجعه تروریستی دیروز یک جریان افراطی همگام با تروریستهای تکفیری داعش سعی نمود به دولت و ملت ایران حمله کند. یکی با گلوله و نارنجک و دیگری با استفاده از نشر عقاید مغرضانه در فضای مجازی. مطمئنا مردم ایران پاسخ خود را پیش از این در صحنه انتخابات دادهاند و نشان داده اند که تفرقه افکنان خارجی و داخلی راه به
جایی نمیبرند. قطعاً کسانی که امنیت ملی کشورمان را با حضور و بروز مطالبات اکثریت مردم در خطر میبینند باید اکنون چشم باز کنند و تهدید واقعی امنیت ملی را ببینند. به نظر میرسد در روزهای آتی کسانی که بیرق مخالفت با خواستههای مردم را همواره بالا نگه داشتهاند بر حملات خود به دولت بیفزایند و سعی کنند تا فضای امنیتی و پلیسی خود که همواره آرزوی قلبیشان بوده است را بر ایران حاکم کنند. ایشان به دور از هر گونه خردگرایی به جای این که دموکراسی و پشتیبانی مردمیرا مایه اقتدار بدانند فقط و فقط به فکر در دست گرفتن قدرت از راههای غیردموکراتیک بودهاند. اقتدار یعنی 42 میلیون رأی مردم ایران. امنیت یعنی که دولت منتخب اکثریت حاکم شود و مطالبات مردم را به سرانجام برساند. اگر اقلیت افراط گرا واقعا خواهان اقتدارند باید به جای مانع تراشی در برابر خواست مردم با آن هماهنگ شوند. اکنون صدای همراهی با ایران در سراسر جهان آزاد بلند شده است. هر کار افراطی نابخردانه میتواند موفقیت تکفیریان را سبب شود. به یاد بیاوریم که چگونه فضای همدلی با کشورمان پس از شهادت مظلومانه حجاج ایرانی، با حمله دور از عقل عدهای خودسر به سفارت عربستان، به ضدیت با کشورمان تبدیل شد. مسلم است که هدف از حملات تروريستي فقط كشتن 12 نفر از هموطنان ما نيست! ايجاد تفرقه و ترس ميان مردم هست، ایجاد دوقطبی در جامعه است، دور کردن ایران از فضای صلح و دوستی با جهان است. به یاد داشته باشیم که تروریسم جناح نمیشناسد. به یاد داشته باشیم که اینجا ایران است هر اتفاقی هم بیفتد اینجا خاک و ناموس همه ماست.
ایران ؛ به خاک خسته تو سوگند / به بغض خفته دماوند / که شوق زنده ماندن من / به شادی تو خورده پیوند.