کورش شرفشاهی

روزنامه نگار

قدردانی از نیروی کار، شرط رسیدن به جایگاه رفیع در بخشهای مختلف است. قدردانی باعث می شود تا نیروهای کار کم کار، انگیزه کار و تلاش پیدا کنند و آنهایی که از تمام توان خود بهره می گیرند، بدانند که تلاش در مسیر توسعه مجموعه از سوی مدیریت دیده شده است. اما نگاه دیگری در سطح کلان وجود دارد. هر یک از اقشار جامعه جایگاه ویژهای در رشد و تعالی آن جامعه دارند و به نسبت مسوولیتی که بر عهده آنان گذاشته می شود، نقش آفرینی می کنند. برای آن که نسبت به هر کدام از اقشار جامعه قدردانی شود، یکی از روزهای سال را به نام آن قشر نامگذاری کردهاند تا مورد تقدیر قرار گیرند و خدمات و تلاشهای آنها برای تمامی آحاد جامعه برجسته و دیده شود. در این بین کارگران جایگاه ویژه و نقش برجستهای دارند. چرخ های تولید به دست کارگران میچرخد و بنگاه اقتصادی با وجود کارگران معنا و مفهوم پیدا میکند. کارگران با هر شرایطی به نقش آفرینی خود در محیط کار ادامه می دهند و هیچ چیز نمی تواند آنها را از انجام وظیفه باز دارد. به همین مناسبت روزی جهانی برای کارگران در نظر گرفته شد. مناسبت ها در هر کشوری متفاوت است. روز مهندس، پدر، مادر، پزشک و... در هر کشوری باتوجه به شرایط آن کشور تعریف وتعیین می شود اما روز کارگر سراسری است تا مردم در سراسر جهان در یک روز به صورت هماهنگ و مشترک، قدردان تلاش و زحمات کارگران باشند. اگرچه مبنای نامگذاری روز کارگر اتفاقات ناگواری است که جامعه کارگری سال ها قبل با آن دست به گریبان شد و کارگران معترض در شیکاگو برای استیفای حقوق خود دست به اعتراض و اعتصاب زدند که در این بین عده ای جان خود را از دست دادند، اما همین حرکت انگیزه لازم را برای دیگر کارگران ایجاد کرد که می توان برای استیفای حقوق به روشهای دیگری غیر از سکوت و تسلیم متوسل شد، اما آن چالشها بهانه ای است تا قشر زحمتکش کارگر در عرصه تولید به صورت ویژه دیده شود. نکته مهم این است که معنا و مفهوم کارگر در تمامی سالهای گذشته تغییر کرده و این قشر زحمتکش به درک درستی از شرایط رسیده است. امروزه کارفرما، کارگر را به عنوان شخصیتی تاثیرگذار در کنار خود برای رونق تولید و رسیدن به اشتغال پایدار و توسعه اقتصادی کشور می بیند. با همه این اوصاف، همچنان کارگران از وضعیت زندگی خود رضایت ندارند.