آزادی غمگین است

رامین نخستین انصاری‪-‬ ورزشگاه آزادی، سمبل و میعادگاه فوتبال دوستان سراسر کشور است. ورزشگاه یکصد هزار نفری آزادی بزرگ است، به بزرگی تمامی استادیوم‌های ورزشی جهان. ورزشگاه ملی کشور پاک است، به پاکی ورزش و اینکه آزادی ما غمگین است. آزادی لبخند نمی‌زند، پایکوبی نمی‌کند، غمگین است. ورزشگاه آزادی به عنوان سرمایه ملی کشور، تماشاگران فوتبال را همچنان سرمایه فوتبال می‌داند. تماشاگرانی که تحت هر شرایطی به ورزشگاه‌های کشور شور و شوق و هیجان وصف‌ناپذیری می‌بخشند. ورزشگاه آزادی بدون تماشاگر میمیرد. فوتبال این سرزمین بدون حضور مردم و تماشاگران معنا ندارد. بدون تماشاگر نمی‌تواند به حیات خود ادامه دهد. فوتبال و ورزشگاه آزادی همانند حلقه‌های زنجیر به هم پیوسته هستند. اگر تماشاگران نباشند، فوتبال و ورزشگاه آزادی هم موجودیت نخواهند داشت. شیوع و گسترش کرونا و دوری تماشاگران از ورزشگاه آزادی می‌تواند نقطه عطفی در تاریخ فوتبال کشور باشد. لیگ برتر کشور از دوران شیوع کرونا دیگر جذابیت ندارد و بازیکنان از نظر روحی و عاطفی و به دلیل دورماندن مردم از تماشای بازی آنان سطح بازیشان نیز افت کرده است. به امید آفریدگار مهربان و بعد از واکسیناسیون مردم و پایان کرونا باید به مردم و تماشاگران احترام گذاشت و حرمت ملت را حفظ کرد و با بسیج امکانات حضور آنان را با کمترین هزینه برای تماشای جذاب‌ترین رشته ورزشی جهان فراهم کرد. مردم به اندازه کافی از تماشای فوتبال محروم شده‌اند، امیدواریم فدراسیون و کمیته انضباطی فوتبال دیگر رای به بازی تیم‌های فوتبال بدون تماشاگر را حکم نکند. کرونا درس بزرگی به همه آموحت که بیاییم از سطح به عمق برویم و این واقعیت مسلم را بپذیریم به ملت و تماشاگران فوتبال و ورزشگاه آزادی احترام بگذاریم و قدر آنان را بدانیم.