روزنامه ایران ورزشی

کاپیتان بی‌جانشین

پیت جنسون   بسیاری از افتخارات اخیر رئال مادرید و اسپانیا در حالی به دست آمده که سرخیو راموس در مرکز صحنه بوده است. پس تعجبی ندارد که طرفداران باشگاه، از جدایی این بازیکن 35ساله ناراحت باشند اما ناراحتی‌ها اکثراً متوجه خود اوست، چرا که حاضر نشد قراردادی یکساله با دستمزد 10 درصد کمتر امضا کند و وقتی هم که نظرش عوض شد، دیگر پیشنهاد رئال روی میز نبود. نظر طرفداران پیش از نشست خبری راموس این بود: «باشگاه بالاتر از بازیکن است، حتی اگر آن بازیکن راموس باشد». او دو سال پیش گفته بود: «حاضرم مجانی برای این باشگاه بازی کنم» و این حرف او فراموش نشده است. در آن هنگام، صحبت از رفتن او به چین بود و او نشستی خبری برگزار کرد تا بگوید در رئال می‌ماند. البته در گذشته، چند بار دیگر صحبت از رفتن او شده بود. یک بار هم می‌گفتند او به منچستر یونایتد خواهد پیوست. دو سال پیش، برادر و ایجنت او به باشگاه رئال رفت و اعلام کرد که پیشنهادی از یک باشگاه چینی دارد. او امیدوار بود که این کار باعث شود قدرت چانه‌زنی آنها در مذاکرات افزایش یابد اما بلوف آنها بی‌نتیجه ماند، چرا که فلورنتینو پرس، رئیس باشگاه گفت که اگر باشگاه چینی حاضر است مبلغ فسخ قــــــــــــرارداد راموس را بپردازد، او می‌تواند باشگاه را ترک کند. از همان زمان اوضاع مالی رو به خرابی رفته بود. حالا هم ویروس کرونا حفره عظیمی در منبع درآمد رئال مادرید ایجاد کرده است. هیچ طرفداری در ورزشگاه نیست و هیچ‌کس به موزه باشگاه نمی‌رود و به این ترتیب برای باشگاه سخت بود تا به بازیکنی با سن راموس، دستمزد درخواستی او را بدهد. علاوه بر این، مادرید به‌ندرت با اسطوره‌های باشگاه در اواخر دوران بازی‌شان رفتار خوبی دارد، حتی در بهترین اوضاع مالی. بدون در نظر گرفتن تقصیرات راموس در این ماجرا، باید گفت که او اسطوره رئال است و جای خالی توانایی‌هایش، قدرت رهبری‌اش و روحیه‌اش در تیم خالی خواهد بود. او در سال‌های 2008 تا 2012 در هر سه تورنمنت بزرگی که اسپانیا در آن قهرمان شد، حضوری پررنگ داشت و در چهار قهرمانی رئال مادرید در لیگ قهرمانان از سال 2014 به این سو هم نقش مهمی داشت. او همچنین آغازگر دوران نوین باشگاه در جام باشگاه‌های اروپا بود. اگر او گل مساوی را در لیسبون مقابل اتلتیکو مادرید در وقت‌های تلف‌شده نمی‌زد، مادرید به دهمین قهرمانی‌اش در اروپا نمی‌رسید. توماس رونسرو، نویسنده روزنامه AS مادرید نوشت که با پسرش در استادیو دا لوز حضور داشت و راموس را از نزدیک دید که  چگونه گل زد و مادرید چگونه در وقت اضافه بازی با اتلتیکو را به‌راحتی برد. او نوشت: «پیدا کردن جانشینی برای راموس محال است.» طرفداران از پایان دوران راموس در رئال راضی نبودند و برای بسیاری از آنها، تماشای خداحافظی سرد راموس سخت بود. هم‌تیمی‌های راموس در مادرید، اکثراً یا در یورو حضور دارند و یا در کوپا آمه‌ریکا و به این ترتیب در مراسم وداع او حضور نداشتند. علاوه بر این، مراسم به جای ورزشگاه سانتیاگو برنابئو که محل بسیاری از شاهکارهای او است، در زمین تمرینی برگزار شد. یک روزنامه‌نگار پیش از مراسم نوشت: «این مراسم در سطح مراسم معرفی سوپر لیگ خواهد بود.» او در ادامه نوشت: «امیدوار باشیم که خرید کیلیان امباپه ارزشش را داشته باشد.» اشاره او به این بود که رئال مادرید حاضر نشد دستمزد درخواستی راموس را بدهد، چون می‌خواهد امباپه را از پی‌اس‌جی به خدمت بگیرد و به همین دلیل به پول نیاز دارد. موضوع پول در برنامه تلویزیونی «ال چیرینگیتو» هم مطرح شد. در این برنامه ابراز ناراحتی شد که راموس حاضر نشده قرارداد یکساله‌اش را امضا کند. مجری برنامه گفت که حیف شد که کاپیتان آخرین فصلش را پشت درهای بسته بازی کرد و طرفداران فرصتش را نیافتند که برایش شعار بدهند که بماند. این حس وجود داشت که راموس پس از خداحافظی از رئال، احساس حسرت داشته باشد. سخت‌ترین چیز برای بسیاری از طرفداران رئال مادرید این است که ببینند فرد دیگری به جز راموس بازوبند کاپیتانی را به بازو می‌بندد. سخت‌تر اینکه احتمالاً این بازیکن اسپانیایی نخواهد بود. در مادرید، بازیکنی که بیش از همه در تیم سابقه دارد کاپیتان می‌شود و برای اولین بار در 117 سال گذشته، کاپیتان رئال اسپانیایی نخواهد بود، یا دست کم فردی است که در اسپانیا متولد نشده است. مارسلو 15 سال پیش به رئال پیوست و حالا کاپیتان اول این تیم می‌شود. البته مارسلو تابعیت اسپانیایی هم گرفته است. پس از او، کریم بنزما و رافائل واران قرار دارند. مارکا گزارش داده که آخرین باری که یک بازیکن غیراسپانیایی کاپیتان رئال شد، به سال 1904 برمی‌گردد که بازوبند به فدریکو رووئلتو اهل گواتمالا رسید. دو سال پیش‌تر، در سال 1902، آرتور جانسون انگلیسی اولین کاپیتان غیراسپانیایی رئال شد. اینکه کاپیتان تیم ملی اسپانیا، کاپیتان تیم رئال مادرید باشد همیشه برای هواداران مهم بوده است. سال‌ها رائول کاپیتان هر دو تیم بود و بعد نوبت به ایکر کاسیاس رسید. حالا هیچ بازیکنی از رئال مادرید در تیم ملی اسپانیا حضور ندارد و هیچ کاپیتانی از تیم ملی در باشگاه نیست. رامـــــــــــــــــــوس نمی‌خواهـــــــــــــــــد دوران حضورش در تیم ملی به پایان برسد. او حالا تنها چهار بازی کمتر از احمد حسن دارد و می‌خواهد به رکورد تعداد بازی‌های ملی این بازیکن مصری برسد. راموس می‌خواهد اسپانیا را به جام جهانی قطر برساند و در این راه، این رکورد را بشکند. البته او با پیراهن مادرید به این خواسته نمی‌رسد. پلاکارد او در جایگاه جنوبی ورزشگاه سانتیاگو برنابئو خواهد بود و گل‌هایش مرتباً از کانال تلویزیونی باشگاه پخش خواهد شد اما اوضاع دیگر مانند سابق نیست. منبع: دیلی میل  
لینک منبع خبر
پربازدیدترین‌های روزنامه ها
عشق و خیانت در «قطب شمال » «مست عشق » عام هپسند و صعود سخت فوتسال (خراسان) احتمال بازگشت دلار به دامنه ۵۰ هزار تومان وجود دارد (کيهان) پزشکی به شرط کسب درآمد  (جوان)رسوایی دموکراسی و آزادی بیان آمریکایی در دانشگاه‌ها (شهروند)
سایر اخبار این روزنامه
ایران و ژاپن سید یک، کره و استرالیا سید دو اسکوچیچ بماند یا برود؟ گراهام آرنولد، تشنه انتقام از ایران سه امتیاز مهم سوئد محمد‌خانی: قهرمانی آسیا و کسب سه‌گانه برای پرسپولیس رویا نیست طلای تعصب برای آرمین محمد محمدی: خیلی‌ها از ابتدا دنبال جانشین اسکوچیچ بودند نگین زندی ، دختر فوتبالیست ایرانی ارزشمندترین بازیکن تورنمنت کافا کاپیتان بی‌جانشین گذر از اسکوچیچ چگونه معنا دارد؟