توانمندسازی زنان

مهناز مجاهد‪-‬ زنان ریسنده و بافنده هستند. آن‌ها هستند که نخ می‌ریسند و با آن طرح‌های زیبا و با معنا خلق می‌کنند. زن‌ها مانند کرم‌های ابریشم نخ‌های وجودی خود را می‌ریسند و ریسمان‌های قوی و محکمی را از قلب و رحم خود بیرون می‌کشند. پس زمان آن رسیده است که ما نخ‌های جدیدی بریسیم و تارهای پاره‌ی وجودمان را محکم کنیم و به تار و پود فرهنگمان بازگردیم. ما در گذشته می‌دانستیم که دنیا به چه طرح‌هایی احتیاج دارد. باید دوباره راه آن‌ها را از سر بگیریم. این زنان هستند که باید خرابی‌ها را شفا ببخشند. زنان می‌توانند جهان را از نو بسازند. برای از نو ساختن تنها بیدار کردن خودمان کافی نیست. ما باید قبیله خود را پیدا کنیم زیرا تک تک ما در ساختان این جهان نو سهم داریم. وقت آن فرا رسیده است که سفر قهرمانی را آغاز کنیم. وقت آن رسیده است که زنان قدرت و حکمت اصیل خود را پس بگیرند. برای این کار باید تغییر را شروع کنیم. تغییر از زنی که هستیم به سمت کسی که همواره رویای آن را در سر می‌پروراندیم. این سفر،
سفر ساده‌ای نیست. این سفر به زمان و تلاش زیادی نیاز دارد تا در نهایت از ترس به شهامت و از قربانی شدن به خودکفا بودن بدل گردیم. ما در تلاش به منظور تغییر آدم‌های زندگی اغلب فراموش می‌کنیم که خود چگونه تغییر کنیم که این یکی از مخرب‌ترین راه‌هایی است که زنان را مدام ضعیف و ضعیف‌تر می‌سازد. ما فرآیند رشد شخصیتی خودمان را به دست فراموش سپرده‌ایم و از کشف روح مونث که در زن‌ها وجود دارد غافل مانده ایم. برای شروع سفر قهرمانی ابتدا باید پرده جلوی چشمان خود که نمی‌گذارد دنیا را به صورتی که هست ببینیم، کنار بزنیم و خرابی‌ها و چیزهایی که نیاز به تغییر دارند را مشاهده کنیم. این مرحله فقط به معنی درک اطراف و تغییرات محیط زیستی نیست ما باید تبعیض اجتماعی، اقتصادی و سیاسی را هم ببینیم. خیلی راحت می‌توان چشمان را بست و مسائل را با ناامیدی نادیده گرفت و مشکلات را رها کنیم. اما همیشه کاری هرچند کوچک باید انجام گیرد لازم نیست ما دست به عمل انقلابی بزنیم زیرا این کار از اختیار ما خارج است و در ضمن سفر قهرمانی زنان هم اعتقادی به این حرکات انقلابی ندارد. فقط کافی است بدانیم هر یک از ما مسئول سبک زندگی خود هستیم و برای شروع باید تصویر بزرگتر را ببینیم و بر نقش خود بر روی این تصویر متمرکز شویم.