ائتلاف نانوشته لاریجانی با اصلاح طلبان

آرمان - مطهره شفیعی: سعید حجاریان خوب می‌داند؛ حجاریان به خوبی پیش‌بینی می‌کند و بیشتر از همه به درستی مسیر آینده را از چهره‌ها و رفتارهای سیاسیون ترسیم می‌کند، مانند آن روزی که علی لاریجانی را در دایره‌ای توصیف نکرد که در تقابل با جریان اصلاحات است. او حتی تشکیکی در دیدگاه‌ها و مواضع او وارد نکرد و اگر تردیدی داشت زمان را برای بیان مناسب ندانست، چرا که می‌دانست در نهایت او فاصله خود از اردوگاه اصلاح‌طلبی را هر روز کمتر از گذشته می‌کند که در نهایت این پیش‌بینی درست بود و اکنون طیفی از اصولگرایان هستند که رخت دشمنی با لاریجانی را پوشیده‌اند. برای طیف دلواپس جریان اصولگرایی، لاریجانی یک خط است، چرا که خط قرمزهای او در موازات خطوط قرمز اصلاح‌طلبان است و هیچ‌گاه دو طرف در پی قطع مواضع یکدیگر نیستند. اگر کمی خوشبینانه به این تعامل نگاه شود، باید به عمق بازگشت، یعنی همان سال چالشی ۸۸ که اردوگاه اصلاح‌طلبی به نوعی آرامش و آسایش را به خود ندید و آنچه بود کنایه و طعنه رقیب پیروز بود، اما طیفی از آنها جامه همراهی با جریان اصلاحات را در مقولاتی از جمله مقابله با نفوذ دشمن بیگانه و همراهی برای بازگشت آرامش به کشور بر تن کردند. برای این طیف که میانه‌روهای منطقی طیف اصولگرا بودند، کنایه‌های طیف تندرو همان جناح اهمیتی نداشت و تجربه به آنها ثابت کرده بود آنچه آنها می‌گویند تاثیر بلندمدتی نخواهد داشت. از جمله این چهره‌های اصولگرای میانه رو علی لاریجانی بود که لحظه‌ای نه تنها در قامت پیروز جریانی انتخابات سال ۸۸ ظاهر نشد، بلکه سعی کرد در نقش مصلح خود را نشان دهد. حتی در شرایطی که بسیاری از ساکنان اردوگاه اصولگرایی شادی خود را از شرایطی که برای برخی اصلاح‌طلبان پس از انتخابات آن سال پیش آمده بود، پنهان نمی‌کردند، اما علی لاریجانی بی‌توجه به کری‌خوانی‌های هم طیفان سیاسی خود به اظهاراتی پرداخت تا نشان دهد با آنچه از سوی اصولگرایان سرمست از پیروزی در انتخابات صورت می‌گیرد، نه تنها ذره‌ای نزدیکی ندارد، بلکه وعده داد وضعیت اصلاح‌طلبان را پیگیری خواهد کرد. علی لاریجانی از سال ۸۸ دیگر آن لاریجانی دهه ۷۰ و حتی تا میانه دهه ۸۰ نبود که مرز مشترکی با دیدگاه‌ها و مواضع اصلاح‌طلبان نداشت. البته نباید فراموش کرد علی لاریجانی به خوبی می‌دانست نباید از مواضع اعتقادی و اصولی خود کوتاه بیاید. بنابراین با در نظر گفتن این مولفه‌ها خط قرمزی که اصولگرایان غیر اعتدالی انتظار داشتند، علی لاریجانی به دور جریان اصلاحات بکشد، با دقت زیادی از سوی لاریجانی به دور خودشان کشیده شد تا بدانند لاریجانی آن لاریجانی ساخته شده در ذهن آنها نیست که از صدمه دیدن رقیب شاد شود، بلکه لاریجانی واقعی رها از این طیف بندی‌های مرسوم به مصالح کشور اهمیت می‌دهد. پایان عمر دلواپسان با اتحاد لاریجانی - روحانی در سال ۹۲ هم که روحانی به عنوان رئیس‌جمهور انتخاب شد، تعامل بسیار خوبی میان او ولاریجانی برقرار شد. نگاه آن دو در نخستین دیدار پس از انتخابات چنین بود که گویی به‌خوبی می‌دانستند وظیفه بزرگی بر عهده دارند که جز با تعامل دو رئیس قوه مجریه و مقننه قابل تحقق نیست. زمان گذشت و لاریجانی مشی بزرگان را پیش گرفت؛ یعنی وقعی به اقدامات و اظهارات نادرست مخالفان خود ننهاد و با لبخند از کنار آنها رد شد، به‌ویژه در مجلس قبل که افرادی مانند حمیدرسایی و کوچک‌زاده از هجمه به لاریجانی کم نگذاشتند، مانند آذر سال گذشته که کوچک‌زاده در لحظات ابتدایی آغاز جلسه علنی، فریاد کشید و به سمت هیات رئیسه رفت و گفت: رهبری موافق برجام نیست. این طرح آقای لاریجانی است. حميد رسايي هم با در دست داشت پلاکاردي با اين مضمون که«اين قانون شکني است، مجلس فرمايشي نيست» تلاش خود را براي مخالفت با طرح برجام در صحن نشان داد. رسایی به سمت صندلی علی لاریجانی رفت و با فریاد خواستار بیان تذکر بود که لاریجانی او را به کناری زد و گفت: شما چرا این طوری رفتار می‌کنید. رسایی به فریادهای خود ادامه داد و در نهایت نمایندگان وی را به پایین جایگاه هیات رئیسه هدایت کردند. سپس مهدی کوچک زاده به سمت لاریجانی رفت و با فریاد خطاب به لاریجانی گفت:«این تصمیم هیچ ربطی به رهبری ندارد، تصمیم لاریجانی است و ما مخالفیم.» مجلس نهم تلاش زیادی برای سنگ‌اندازی در مسیر حرکت دولت کرد، اما لاریجانی که به‌خوبی به نیات برخی نمایندگان واقف بود، تلاش‌ها را خنثی می‌کرد. همراهی روحانی و لاریجانی تیری به اتاق فکر دلواپسان بود و تیر خلاص را البته ملت در انتخابات مجلس دهم زدند که تمایلی به حضور مخالفان اعتدال در مجلس از خود نشان ندادند. بنابراین مجلس دهم با حداقل حضور دلواپسان تشکیل شد. در این مقطع بود که اصلاح‌طلبان پاسخ همراهی لاریجانی را دادند و در زمانی که تصور بر این بود که محمدرضا عارف بر کرسی ریاست خواهد نشست، اما رای به مردانگی و همراهی لاریجانی داده شد و بار دیگر او بر مسند ریاست مجلس تکیه زد. این همراهی نوعی رفاقت با فراموش کردن گذشته بود که منجر به پیشرفت کشور و لبخند رضایت بر لب ملت می‌شود. مواضع فرهنگی مدرن لاریجانی البته باید این موضوع را مدنظر داشت که مواضع علی‌لاریجانی در موضوع فرهنگی هم دچار تغییراتی نسبت به گذشته شده است، چنان که اخیرا عنوان کرده است:‌ «لزومی ندارد برای چاپ هر کتابی اجازه گرفته شود زیرا ناشران مطمئنی در این عرصه فعالیت می‌کنند...واقعیت اثرگذاری فضای مجازی را باید بپذیریم...برخی از مطبوعات تولید فکر می‌کنند و خواندنی‌اند، در حالی که بعضی دیگر تنها قابل ورق زدنند...موانع تولیدات فرهنگی باید رفع شود.» این جملات به‌طور حتم به مذاق برخی دلواپسان خوش نخواهد آمد و احتمال دارد آنها جریان دیگری علیه لاریجانی به راه بیندازند که البته اگر به نتیجه روند چند سال گذشته خود نگاه کنند، جایی برای اعتراض برایشان باقی نخواهد ماند، چون دولت‌یازدهم نشان داده به خوبی به ارزش‌ها و چارچوب‌های فرهنگی آشناست و آنچه لاریجانی بیان کرده، در همین راستاست، پس دولت و مجلس نمی‌توانند اشتباه کنند. حمایت لاریجانی از مواضع علیدوستی رئیس مجلس شورای اسلامی از واکنش ترانه علیدوستی دربرابر قانون جدید آمریکا درباره سفر اتباع خارجی حمایت کرد. علی لاریجانی در نشست علنی دیروز مجلس شورای اسلامی در نطق پیش از دستور خود با اشاره به اقدام اخیر دولت آمریکا در لغو صدور ویزا برای اتباع برخی کشورهای اسلامی به ویژه اتباع ایرانی گفت:موضع هنرمند گرامی ما(ترانه علیدوستی) در تحریم حضور در جشنواره هنری آمریکا نمونه‌ای از غیرت ملی ملت ایران است. دولت آمریکا باید از این نمونه درس بگیرد که در مقابل یک ملت بزرگ و ریشه‌دار و متمدن قرار دارد و این‌گونه اقدامات عجولانه و نارس بیش از آنکه قدرت آنها را نشان دهد، هراس و ضعف آنها را هویدا می‌کند. رئیس قوه مقننه افزود:این اقدامات آمریکایی وانگهی فلش مبارزه با تروریسم آنها را بر ملا می‌کند که عملی مکارانه است، در غیر این صورت بعید است آنها ندانند که مصدر اصلی تروریست‌ها کجاست. ایران کشوری امن و متکی بر خود است و برخلاف روش نااهلانه آمریکا، زمینه مراودات اجتماعی بین ملل را به خوبی فراهم می‌کند و براساس ارزش‌های اسلامی از همزیستی مسالمت‌آمیز همه ملت‌ها با عقاید گوناگون حمایت می‌کند. لاریجانی ادامه داد: جمهوری اسلامی در مبارزه با تروریسم راسخ است و دچار بازیگری‌های کودکانه برخی کشورها نمی‌شود.