تسویه حساب شخصی به ضرر زنان

آرمان ملی - مطهره شفیعی: یک خبر ورزشی در این روزها سبب چالش‌های زیادی شده است. 12 آذر بود که مدیرکل ورزش و جوانان استان اصفهان، فعالیت زنان در رشته‌های زیر مجموعه فدراسیون بدن‌سازی را ممنوع اعلام کرد. در شرایطی که طی سال‌های اخیر مجوز رسمی فعالیت بانوان در رشته‌های پاورلیفتینگ، فیتنس و مچ‌اندازی از سوی وزارت ورزش و جوانان صادر شده بود، مدیر کل ورزش و جوانان استان اصفهان در نامه‌ای به رئیس هیات بدن‌سازی این استان، هرگونه فعالیت بانوان در رشته‌های بدن‌سازی را ممنوع اعلام کرد. این ممنوعیت در حالی است که، بانوان از سال ۹۲ مجوز حضور در کلاس‌های آموزشی و سمینارهای رشته بدن‌سازی را داشته‌اند و از سال ۹۵ نیز می‌توانستند در رشته مچ‌اندازی به فعالیت حرفه‌ای بپردازند تا جایی که امسال اولین اعزام بانوان ایران به رقابت‌های آسیایی مچ‌اندازی انجام شد و بانوان ایران موفق به کسب عنوان سوم آسیا شدند. هم‌چنین سال گذشته نیز مجوز رسمی فعالیت بانوان در رشته پاورلیفتینگ از سوی وزارت ورزش و جوانان صادر شد و از سال جاری نیز بانوان فعالیت رسمی خود را در رشته فیتنس چلنج آغاز کردند و حتی اولین دوره مسابقات این رشته نیز شهریور سال جاری برگزار شد.    محروم کردن زنان شدنی نیست در این خصوص سخنگوی فدراسیون بدن‌سازی و پرورش اندام گفت: فدراسیون بدن‌سازی و پرورش اندام پیگیری کامل این موضوع را انجام می‌هد تا این مشکل از سوی وزارت ورزش حل شود. مشکل خاصی وجود ندارد و شاید برخی مراودات و پیچیدگی‌های اداری باعث بروز چنین اتفاقی شده است. هیچ فدراسیونی در کشور وجود ندارد که ورزش آقایان و بانوان آن به صورت مستقل فعالیت داشته باشند و فدراسیون بدن‌سازی هم از این قاعده مستثنی نیست. مسعود روشنی ادامه داد: وزارت ورزش از حدود یک دهه قبل مجوز فعالیت بانوان در رشته‌های زیر‌مجموعه بدن‌سازی را صادر کرده و حتی سال گذشته فعالیت بانوان در رشته پاورلیفتینگ هم به رسمیت شناخته شد و‌ حتی بانوان ورزشکار ما در رشته‌هایی نظیر مچ‌اندازی به مسابقات برون مرزی هم اعزام شده‌اند. در جامعه‌ای که ورزش کردن نوعی امر به معروف محسوب می‌شود، آیا محروم کردن بخش زیادی از مردم جامعه از ورزش، شدنی است؟ روشنی ادامه داد: استنباط شخصی بنده از این موضوع، شاید نوعی سنگ اندازی از سوی برخی، آن هم پس از انتخاب دوباره آقای نصیرزاده به عنوان رئیس فدراسیون در مجمع فوق‌العاده است   مهاجرت نتیجه اعمال محدودیت  در طی سال‌های اخیر لحاظ کردن برخی محدودیت‌ها سبب مهاجرت دختران ورزشکار شده است و مشخص نیست آیا با ممنوعیت بدن‌سازی برای زنان باز هم شاهد این مهاجرت‌ها خواهیم بود یا خیر. رئیس سابق فدراسیون اسلامی ورزش زنان درباره اثرات اعمال محدودیت در ورزش زنان می‌گوید: «دختران مثل پسران نمی‌توانند رشد کنند. در سمت‌های مدیریتی در فدراسیون‌ها و سایر نهادهای ورزشی براساس لیاقت‌شان قرار نمی‌گیرند. عمدتاً موقعیت‌ها به مردان داده می‌شود. سیاست‌های محدود کننده هم وجود دارد که این شرایط همگی دست‌به‌دست هم داده و سبب می‌شود هر کس به یک دلیلی محدود و اذیت شود، دلایل کسانی که رفتند ممکن است با هم مشابه نباشد. بعضی پناهنده می‌شوند و برخی در کشورهای دیگر موقعیتی پیدا می‌کنند و به ایران هم رفت‌وآمد می‌کنند، برخی خوب پیشرفت می‌کنند و راضی هستند و برخی هم انتظارشان برآورده نمی‌شود و شاید پشیمان از این تصمیم خود باشند.« فائزه هاشمی به انصاف نیوز گفت: «تأمین مالی نیز مهم است، مورد داشتیم که پسری قهرمان بود اما کارگر شهرداری بود و یا مسافرکشی می‌کرد. این با ورزش حرفه‌ای مغایر است، امکانات لازم را به بچه‌ها نمی‌دهیم و نمی‌‌توانند حرفه‌ای کار کنند، در نهایت برخی تصمیم به مهاجرت می‌گیرند. یادمان باشد این مهاجرت‌ها فقط مربوط به ورزش نیست، فرار مغزها و سرمایه‌ها و انسان‌ها در میان دانشجوها، المپین‌ها و سایر تخصص‌ها و افراد عادی جامعه نیز زیاد است و همچنین فرار سرمایه‌ها، آمارهای تکان دهنده‌ای بیان می‌شود. آنها محیط‌های امنی برای خود، خانواده و آینده فرزندان خود را ترجیح می‌‌دهند» فائزه هاشمی با اشاره به نقش رسانه در حمایت از ورزش زنان اضافه کرد: «تفکرات و سیاست‌های غلط در رابطه با مطرح شدن زنان و دختران در رسانه‌ها و از جمله رسانه‌ملی. رسانه‌ها در خبرها، گزارش‌ها، انعکاس فعالیت‌ها و موفقیت‌ها و مشکلات خیلی بیشتر به مردان می‌پردازند، از آنها عکس می‌گذارند، درباره‌ی آنها می‌نویسند. برای زنان یک‌سری محدودیت‌های نوشته و نانوشته وجود دارد و نمی‌توانند و یا نمی‌خواهند و باور ندارند که ورزش زنان همچون ورزش مردان قابل مطرح شدن است. رسانه‌ملی را نگاه کنید، گزارش‌ها، مسابقات، اخبار و تصاویری که از ورزش مردان پخش می‌شود، چقدر متفاوت‌ از ورزش زنان است. دیده شدن، امکانات و پیشرفت می‌آورد. یکی از برنامه‌های ما در گذشته تلاش برای پوشش رسانه‌ای ورزش دختران بود که از هیچ به شرایط نسبتاً قابل توجهی رسید ولی باز فاصله با ورزش مردان فاجعه بود. دختران ما آن طور که استحقاق دارند دیده نمی‌شوند و به درستی گمان می‌کنند که استعدادهای آنها در ایران کور می‌شود. وقتی دیده نشوی اسپانسر و پول هم وجود ندارد. الان بسیاری از تیم‌های دختران ما نمی‌توانند فعالیت جدی و حرفه‌ای درستی داشته باشند. بسیاری از آنها در لیگ هستند، هزینه‌ها را خودشان باید تامین کنند و به همین دلیل فعالیت‌های آنها کم است، چون اسپانسر ندارند. فدراسیون‌ها و مقامات ورزشی توجه ندارند که این سیاستی محدود کننده توسط مدیران این نظام برای دختران گذاشته شده است و خودتان نیز باید راه حل برای رشد دختران بیابید، مثلا اختصاص بودجه بیشتر به ورزش دختران. متاسفانه مردان هم اسپانسرها را به راحتی دارند و هم عمده بودجه را. نگاه مدیران بیشتر مردانه است تا عادلانه.« وی تاکید کرد: «امکانات مادی ضعیف و تبعیض‌آمیز دختران نسبت به پسران؛ امکاناتی که برای پسران وجود دارد در اختیار دختران نیست. یعنی برای دختران نسبت به پسران خیلی کمتر هزینه می‌کنند. بودجه، اردوها، مربی خارجی و امکاناتی که برای پیشرفت خوب دختران ما نیاز است در اختیارشان قرار نمی‌گیرد. باور نداشتن جدی مسئولان به ورزش حرفه‌ای دختران؛ بسیاری به غلط هنوز معتقد هستند ورزش حرفه‌ای برای زنان مناسب نیست. باید در حد ورزش معمولی و برای سلامتی و در حد داخل کشور به آن اهمیت داده شود. از نگاه این مدیران و این افراد ورزش حرفه‌ای با وظایف مادری و زن بودن مغایرت دارد.»