ژوبین صفاری چرایی دلزدگی از فوتبال و سیاست

فضای فوتبالی کشور این روزها بیش از آنچه درگیر متن فوتبال و هیجان ناشی از رقابت‌های درون مستطیل سبز باشد در خارج از زمین شکل دیگری پیدا کرده است. بیانیه، مصاحبه و جمله‌هایی مانند «نمی‌گذارند و نمی‌خواهند قهرمان شویم» حتی صدای طرفداران دو آتشه تیم ها را هم درآورده است. واقعیت آن است که این رویکردها نوعی از فرافکنی برای فرار از قبول مسئولیت و پذیرش نقص‌ها و اصلاح در آنهاست. در ادامه اما مخاطبِ این روش‌ها، تا یک جایی پابه پای این نوع از اعتراض‌ها و کشمکش‌های هوادارانه پیش می‌آید و حتی همراهی هم می‌کند اما از یک جایی به این نتیجه خواهد رسید که از اصل ماجرا یعنی فوتبال و رقابت درون زمین دور شده و تنها درگیر لفاظی‌های مربیان و مدیران تیم‌ها علیه یکدیگر شده است. این همان نقطه‌ای است که فرد دچار دلزدگی مفرط از فوتبال خواهد شد و حتی ممکن است تا مدت ها دیگر ورزش و تیم مورد علاقه‌اش را دنبال نکند و یا از علاقمندی خود دست بکشد.
این روند و الگو در سپهر سیاسی نیز نمود پیدا کرده است. به بیان دیگر آنجا که جناح های سیاسی فارغ از نگرش اصلی به منافع عمومی در پی نزاع های خارج از متن هستند و حتی در این میان برخی از منافع مردم را نیز قربانی می‌کنند. این کاری است که در هر دو جناح اصلی کشور طی سال‌های اخیر انجام شد و هنوز هم در جریان است. در دولت قبل برخی به واسطه عدم همسویی سیاسی از انواع سنگ اندازی ها دریغ نداشتند و در قبال بسیاری از مسائل رویکردی دوگانه داشتند. در این دولت نیز هر کار مثبتی از جمله به نتیجه رسیدن برجام از سوی جناح رقیب با انواع کنایه ها و... روبرو می شود گو اینکه از یاد برده‌اند منفعت این اتفاق فارغ از اینکه ظریف یا امیرعبداللهیان آن را انجام دهد به نفع مردم خواهد بود.
نتیجه این رویکردها درست مانند آنچه در فوتبال کشور رخ می‌دهد نوعی دلزدگی عمومی نسبت به کل امر سیاسی است. در واقع مردم رقابت سیاسی جناح‌ها را نوعی از هواداری ورزشی می‌بینند که در نهایت کمکی به حال و روز آن ها نمی‌کند بلکه هر کدام به دنبال مچ گیری فرامتنی از یکدیگر هستند. نمود این دلزدگی را می‌توان در انواع کنش‌های مردم در چند سال اخیر به خصوص در انتخابات‌های اخیر نیز مشاهده کرد هرچند که به واقع نمی‌توان رفتار مردم را براساس یک متغیر خاص تحلیل کرد اما شاید بتوان گفت عدم علاقه بسیاری از مردم به اخبار مربوط به دعواهای سیاسی از همین جا سرچشمه می‌گیرد. موضوعی که می‌دانند نتیجه‌ای به حالشان نخواهد داشت.