روزنامه خراسان

دندان فاسد خودروسازی را بکشیم یا...؟

آماری که به نقل از مدیرعامل شرکت پالایش و پخش فراورده های نفتی منتشر شد و مصرف دو برابری بنزین در خودروهای داخلی را نشان می داد، بار دیگر بحث صرفه اقتصادی تولید خودروی داخلی را پررنگ کرد. سال هاست که ناکارآمدی خودروسازی داخلی در تولید محصولاتی با کیفیت پایین و مصرف بالا مشهود است. در این میان برخی طی سال های گذشته به طرح این پیشنهاد پرداخته اند که با تعطیل کردن خودروسازان داخلی از طریق صرفه جویی مصرف بنزین در خودروهای خارجی جایگزین شده با خودروهای داخلی می توان با صادرات بنزین صرفه جویی شده ، هزینه واردات خودرو را تامین کرد و حتی حقوق کارگران بیکار شده خودروسازی را پرداخت. در گزارش امروز صفحه 10 روزنامه خراسان با تیتر «هدررفت 50 درصد بنزین کشور» به این پرسش پاسخ داده ایم که هزینه - فایده تعطیل کردن خودروسازان چیست؟ خوانندگان را به مطالعه این گزارش دعوت می کنیم که ماحصل آن هزینه بیشتر تعطیلی خودروسازان و واردات کل نیاز داخلی به جای تولیدات داخلی است. با این حال پرسش این است که چگونه می توان با این غول بزرگ بنزین خواری که روزانه 50 میلیون لیتر بیش از استاندارد و میانگین جهانی، بنزین مصرف می کند و تصادفات ناشی از غیراستاندارد بودن آن هزینه هایی سنگین بر دوش مردم سوار می کند، مواجه شد؟ در این مجال به دنبال پاسخی کامل و جامع در این زمینه نیستیم چرا که بحث درباره اصلاح صنعت خودرو، مجالی مفصل می طلبد اما غرض، یادآوری این نکته مهم است که تصورات غیرواقع بینانه و شعارزده درباره صنعت خودرو به اندازه حمایت های کورکورانه غلط است و به مردمی که در نهایت استفاده کننده از صنعت خودرو هستند، نفعی نمی رساند. یک نمونه از این تصورات غلط و خواسته هایی نظیر تعطیلی صنعت خودرو در این است که اساسا اقتصاد ایران از منظر تراز تجاری و مصارف ارزی کشور، توان تامین هزینه سالانه 15 تا 20 میلیارد دلار را برای واردات خودروی مورد نیاز در سال و تامین قطعات و خدمات پس از فروش ندارد. حتی هم اکنون با توجه به ناپایداری بازار ارز، برای واردات سالانه 50 تا 100 هزار خودرو و ایجاد یک رقابت نسبی و حداقلی بین خودروهای داخلی و رقبای خارجی، تردیدهای جدی در خصوص اجرای قانون واردات خودرو وجود دارد و بانک مرکزی از تبعات ارزی واردات حتی این میزان خودرو بر بازار ارز نیز بیمناک است. صنعت خودرو نیاز به اصلاحات اساسی دارد که باید برمبنای نقشه ای کامل از مزیت های داخلی و منطقه ای، توسعه صنعت قطعه سازی برمبنای این مزیت ها، تعریف مشخص، محدودیت و زمان دار بودن حمایت های تعرفه ای از خودروسازان داخلی، نحوه خصوصی سازی خودروسازان یا در صورت دولتی و شبه دولتی باقی ماندن آن ها، قوانین و رویه های مشخص در خصوص انتصاب مدیران و تعیین برنامه جامع توسعه این صنعت شکل گیرد. واقعیت این است که صنعت خودروسازی با طیف گسترده ای از زنجیره صنایع مرتبط از جمله قطعه سازی، به قدری بزرگ است که نمی توان آن را به منزله دندان فاسد، کشید و از بدن اقتصاد ایران خارج کرد بلکه باید این دندان خراب و فاسد را با جراحی سخت و تدوین برنامه ای زمان بندی شده مبتنی بر اصلاحات اساسی و استفاده اهرم های رقابتی، ترمیم و درمان کرد و اقتصاد ایران را از هزینه های گزاف مصرف بالای انرژی آن رهایی بخشید.
لینک منبع خبر
سایر اخبار این روزنامه
اینترنت نا محسوس! حماسه و عرفان؛ شهروندان ناشناخته شعر آیینی امپراتوری راننده ها! نکات بهداشتی برای عزاداری ها و نذورات «میر» روسی در ایران چه می کند؟ دندان فاسد خودروسازی را بکشیم یا...؟ هدررفت 50 درصد بنزین کشور پیام تسلیت رهبرانقلاب به مصیبت ‌دیدگان سیل‌های اخیر بسته ای کاربردی برای آمادگی قبل، حین و بعد از وقوع سیل گلایه «شمر» از تکرار «مختارنامه»، پایان بلاتکلیفی وریا و قوی ماندن مارال فرجاد سرنوشت آخرین پیشنهاد برجامی انتقاد صریح رئیس کمیته دانش‌بنیان مجلس از ساترا کشتارگاه خودروهای سرقتی ! سوء استفاده از طرح هوشمندسازی نان