محمدعلی وکیلی راهپیمایی اربعین آری یا خیر؟

راستش را بخواهید پیش از این خیلی با راهپیمایی اربعین به عللی مانند عدم امنیت زوار، مسائل بهداشتی، احترام به استقلال یک کشور و احتمال تحریک سایر مسلمانان علیه شیعیان زیاد همدل نبودم. می‌گفتم آسیبش بر نفعش می‌چربد. اما اکنون که به صحنه نگاه می‌کنم می‌بینم طوفان ریزش اعتقادات در‌گرفته و هیچ قدرت مقاومتی در مقابل سیل بنیان برافکن اعتقادات وجود ندارد. اما به گمانم این راهپیمایی می‌تواند نقش سیل بند را داشته باشد.
شیعه نیازمند نمادها و نمایش‌های جدید است. این مذهب با خون امام حسین(ع) حیات دارد. باید برای امام حسین(ع) هیئت جدید برپا کرد. هیئتی که در هیبت جهان جدید دیده و شنیده شود. بار دیگر با پلتفرم راهپیمایی چند میلیونی می‌تواند این هیئت جدید باشد. راهپیمایی در این ابعاد چیزی فراتر از یک مسئله حکومتی است.
فراگیری اجتماعی، پیشگامی گروه‌های مردمی در ایجاد موکب و پذیرایی مردمی، همه و همه نشانه قدرت اجتماعی این حرکت است. مضافاً اکنون معتقدم قدرت ترمیم روابط انسانی بین دو ملت بر اساس محرک پرقدرتی به نام امام حسین(ع) با این راهپیمایی محقق می شود؛ خصوصاً اگر از وجه حکومتی آن کاسته و بر ابعاد اجتماعی آن تاکید و تکیه شود. بر همین اساس پیشنهاد می‌دهم دستگاه‌های مسئول خیلی به پررنگ کردن حضور خود اصرار نکنند و کل تمرکزشان صرفاً بر ایجاد امنیت باشد.
اینگونه اجازه دهند راهپیمایی اربعین حسینی مردمی بماند و کارکرد خود را در ساحت اجتماعی داشته باشد تا به عنوان یک سنت اجتماعی در تاریخ ماندگار شود. این ایده خوب با سوختی مانند عشق امام حسین(ع) می‌تواند مسیر خود را در تاریخ پیدا کند و ماندگار شود.