گروه نفت و انرژی: 12 طرح برای ارتقای پالایشگاه‌های ایران و افزایش کیفیت سوخت در دستور کار شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی قرار دارد. طبق آمار شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی در حال حاضر میزان تولید بنزین کشور، 98 میلیون لیتر در روز است که از این مقدار، 35 میلیون لیتر دارای استاندارد یورو 4 و 5 هستند. همچنین تولید گازوئیل نیز روزانه 110 میلیون لیتر بوده که 40 میلیون لیتر آن با استانداردهای یورو 4 و 5 مطابقت دارد. بدین ترتیب 36 درصد بنزین و گازوئیل کشور با استاندارد یورو 4 و یورو 5 تولید می‌شود که این موضوع ناشی از ارتقای پالایشگاه‌های ایران در یک دهه گذشته بوده است. سیاست خرید تقاضا یا BUY DEMAND یکی از سیاست‌های بسیار مهم کشورهای نفتی برای توسعه روابط اقتصادی و سیاسی با دیگر کشورهای دنیا است. در این سیاست برقراری ارتباط متقابل کشورهای نفتی با متقاضیان دنبال می شود. از طریق سرمایه‌گذاری کشورهای نفتی در زیرساخت‌های پالایشی یا پتروپالایشی کشورهای هدف، علاوه بر توسعه روابط اقتصادی سیاسی، بازار فروش نفت نیز تضمین خواهد شد و از این طریق علاوه بر سهامداری کشورهای نفتی در زیرساخت‌های نفتی کشورهای مقصد، یک بازار تضمینی از طریق سیاست خرید تقاضا برای کشورهای نفتی ایجاد می شود. کشورهایی مثل عربستان و کویت از طریق سیاست خرید تقاضا، بازار نفت بسیار زیادی را برای خود ایجاد کرده‌اند و وابستگی متقابل بالایی نیز در بازارهای نفت خام خود به وجود آورده اند. این سیاستی است که تاکنون در کشور ما تا حد زیادی مورد غفلت واقع شده است. در نتیجه فروش نفت خام کشورمان از تحریم‌های آمریکا بسیار متاثر شده است.
از آنجائیکه تأسیس پالایشگاه در کشورهای دیگر امری هزینه بر و زمان بر است، وزارت نفت کشورمان سیاست همکاری در پالایشگاه های موجود دیگر کشورها را در دستور کار قرار داده است. در این روش، از ظرفیت خالی پالایشگاه های کشورهایی همچون ونزوئلا و ازبکستان استفاده می شود. دولت سیزدهم و وزارت نفت، از ظرفیت دیپلماسی منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای استفاده کردند تا تحریم‌های نفتی بر کشور بی‌اثر شود. با صدور خدمات فنی و مهندسی با سیاست سهامداری در پالایشگاه‌های فراسرزمینی می‌توانیم علاوه بر ایجاد بازار فروش، فروش نفت را برای کشورمان تضمین کنیم. یکی از موضوعات خوبی که در شرایط کنونی می‌توان به آن توجه کرد، دیپلماسی چند وجهی است. در اصطلاح می‌توان این‌گونه بیان کرد که به جای آن‌که ما همه‌ تخم مرغ‌ها را در یک سبد بگذاریم، مانند دیپلماسی لیبرال و غربگرایانه‌ای که در دولت گذشته وجود داشت، در چند سبد و در چند جا سرمایه‌گذاری کنیم و در سبد آمریکا و چند کشور محدود اروپایی قرار ندهیم.
در همین حال سیدجواد حسینی کیا، عضو کمیسیون صنایع و معادن در گفتگو با ایرنا در خصوص سیاست سهامداری کشورمان در پالایشگاه های ازبکستان تصریح کرد: قطعاً هر چقدر روابط ما با کشورهای همسایه افزایش یابد، تحریم ها بیش از قبل بی اثر می شود. موضوع بعدی بحث صدور خدمات فنی و مهندسی دانش بنیان کشورمان به دیگر کشورهاست که اهمیت بالایی دارد. از طریق همکاری در پالایشگاه های فراسرزمینی می توانیم به انتقال دانش به کشورهای دیگر بپردازیم که مزیت های زیادی برایمان دارد. دانش یک سرمایه ی ارزشمند است که از طریق تلاش های فراوان و توسط نخبگان به دست آمده است. الان اطلاعات با ارزشی داریم که خریدارش دنیاست و می توانیم با صدور آنها مزایای زیادی کسب کنیم. اینکه امروز کشورمان در جایگاهی قرار دارد که می تواند به صدور خدمات فنی و مهندسی به دیگر کشورها بپردازد، نشان دهنده ی اقتدار کشور ماست. الان کشورهای زیادی در منطقه خواستار دریافت دانش فنی ما هستند و پیشنهاد می کنند که کار مشترک انجام دهیم. مسئله بعدی این است که وقتی روابط تهران با کشورهای منطقه افزایش می یابد و شبکه ای از ارتباطات ایجاد می شود، آمریکا و کشورهای اروپایی و دیگران در ضدیت با ایران نمی توانند با منطقه درگیر شوند. افزایش همکاری ها و ارتباطات با کشورهای منطقه به نوعی ایمن سازی کشور در مقابل آسیب های مختلف است و کار ارزشمندی به شمار می رود.
این نماینده مجلس در ادامه گفت: هر چقدر بتوانیم نفت را به فرآورده تبدیل کنیم، در واقع خاصیت تحریم پذیری آن را کم می کنیم. سیاست پالایشگاه داری فراسرزمینی و بازسازی این پالایشگاه ها برای ایران منافع زیادی دارد که اولین مورد آن صادرات خدمات فنی و مهندسی دانش بنیان ایرانی است و ثانیا، مسیر تبدیل شدن نفت ایران به فرآورده هموار خواهد شد و این اقدام دولت در راستای افزایش تولید فرآورده ها و اجتناب از خام فروشی است که اخیراً مورد توجه زیادی قرار گرفته است.