تیم ما افسانه‌ای است

مهری رنجبر/ این روزها کاپیتان تیم ملی والیبال نشسته، دل پُری دارد! داوود علیپوریان و هم تیمی‌هایش هشتمین جام قهرمانی را از میدان جهانی بوسنی به تهران آوردند اما مسئولان ورزش حتی برای استقبال هم به فرودگاه نرفتند. رفتاری که به نظر او بسیار ناراحت کننده است و بی‌توجهی به تنها تیمی که در تاریخ ورزش ایران مدال آور بوده، قابل هضم نیست.
وقتی با جام قهرمانی وارد فرودگاه شدی وهیچ مسئول ورزشی را ندیدی، چقدر ناراحت شدی؟
اول اینکه بزرگترین گلایه‌ام از همکاران شماست. معلوم نیست خبرنگاران را از کجا می‌آورند و یک میکروفن به دستشان می‌دهند که حتی مرا بعد از 20 سال سابقه ورزشی نمی‌شناسند. این چه سؤالی است که از من می‌پرسند؟ اول خودت را معرفی کن؟ من 20 سال است که ورزش می‌کنم و از سال 2014 هم کاپیتان تیم ملی والیبال نشسته هستم. از طرفی به نظرم بزرگترین ضربه را مسئولان ورزش زده‌اند. وقتی وزیر یک روز قبل از اعزام تیم می‌آید و جوری رفتار می‌کند که انگار فقط کشتی مدال می‌آورد و فوتبال جام جهانی می‌رود. دیگر چه کار کنیم که آقایان برای استقبال ما حداقل تا فرودگاه بیایند؟ مگر ما چه توقعی داشتیم؟ کدام رشته تیمی بجز والیبال نشسته در تاریخ ورزش ایران مدال‌آور بوده که 8 قهرمانی پارالمپیک دارد و 7 قهرمانی جهان؟ اما ورزش ما شده فوتبال و کشتی. مگر ما کم زحمت کشیده‌ایم؟ بعد از پارالمپیک توکیو از مهرماه دوباره اردوهایمان شروع شد و 13 اردو داشتیم. در این شرایط وقتی به فرودگاه می‌رسی، می‌بینی فقط 4 کارمند محترم فدراسیون زحمت کشیده‌اند و آمده‌اند، این دردناک است. ما مسئولی از ورزش ایران آنجا ندیدیم، رئیس فدراسیون هم که همراه تیم بود. ما در جهنم سارایوو برای قهرمانی جنگیدیم و این تیم پرافتخار واقعاً غریبانه وارد وطن شد.
یکی از مشکلات شما حقوق پایین صندوق حمایت است، برای حل مسأله با وزیر ورزش و جوانان صحبت نکرده ای؟


پارسال در دیدار با رهبر، ایشان دستور دادند حقوق ما را در صندوق حمایت بررسی کنند، همان‌جا به وزیر ورزش و جوانان گفتم من با سابقه حضور در 5 پارالمپیک یک میلیون و 69 هزار تومان می‌گیرم که سجادی با تعجب گفت:«راست می‌گویی؟» و قول رسیدگی داد اما تا به حال هیچ اتفاقی نیفتاده. آقای رضایی سرمربی تیم در بازدید سجادی از تمرین تیم قبل از سفر به بوسنی همه توضیحات را داد که نه مدال‌های جهانی و نه پارالمپیک محاسبه می‌شود، نه حقوقی درخور شأن می‌دهند و نه کمک هزینه‌ای. وزیر باز گفت من نمی‌دانستم اما واقعاً اینکه مسئول ورزش با لبخند بیاید و برود برای من ورزشکار جواب نمی‌شود.
پاداش والیبال نشسته هم نصف پاداش رشته‌های انفرادی است؟
از سال 2010 قانون بدی گذاشته‌اند که پاداش تیمی نصف انفرادی باشد. این قانون یعنی ارزش مدال تیمی کم است که شما آن را برای پاراآسیایی محاسبه می‌کنید؟ خب برای پاراآسیایی محاسبه شد حداقل برای پارالمپیک اصلاحش کنید. چرا من داوود علیپوریان از پارالمپیک 2012 لندن، 2016 ریو و 2020 توکیو که دو طلا و یک نقره دارم بابت مدال طلا تنها 20 هزار تومان حقوقم زیاد شود؟ تیرماه برایم اس‌ام‌اس آمده که یک میلیون و 700 یا 800 هزار تومان پول برای بیمه واریز کن تا بیمه ات کنیم. چرا؟ بچه‌های ما نجیب هستند و باغیرت‌ترین تیم دنیا. ورزش ما به 2، 3 رشته ختم می‌شود و بس. چه ایراد دارد یکی از مسئولان ورزش با یک شاخه گل می‌آمد استقبال؟ من که نهایت یکی دو سال دیگر در ورزش هستم اما با این مدیران باید فاتحه ورزش را خواند.
این مسائل بچه‌ها را دلسرد نمی‌کند؟
فدراسیون ما وسع کمی دارد اما رئیس آن زحمت کشید و پاداشی را برای قهرمانی تیم در نظر گرفت و مهمترازهمه اینکه وضعیت ما را از نزدیک دید. تا حدی که خودش گفت من تازه متوجه شدم که شما چه زحمتی می‌کشید. ورزشکار انفرادی نهایت یک یا دو روز کارش تمام می‌شود اما ما در 11 روز اقامت در بوسنی هر روز درگیر مسابقه بودیم و 7 بازی انجام دادیم. وقتی با این همه سختی قهرمان جهان می‌شوی و بی‌توجهی می‌بینی، دلسرد می‌شوی. البته ما به خاطر مسئولان ورزش نمی‌کنیم و همین که مردم لذت می‌برند و تیم را دوست دارند، کافی است.
انگار حرف‌های سلطانی فر وزیر ورزش سابق، قبل از پارالمپیک را هنوز فراموش نکرده ای؟
باید فیلم جلسه ما قبل از سفر به توکیو را ببینید که وقتی خواستیم پاداش ما را اصلاح کند، در صورت‌مان نگاه کرد و خیلی راحت گفت آنکه نشدنی است، یک چیز دیگر بگو. درباره پاداش حرف میزنی، می‌گویند نگو، درباره حقوق نگو، خب ما درباره چه چیزی باید صحبت کنیم که شدنی باشد؟ 3بازیکن ما جزو بهترین‌های دنیا شده‌اند اما چرا مدال یک کشتی گیر از مدال بچه‌های ما باید بیشتر به چشم بیاید؟ البته من وقتی مسابقه حسن یزدانی باشد، می‌بینم و لذت می‌برم و با بردش خوشحال می‌شوم اما نباید تبعیض باشد.
با تمام این گلایه‌ها اما قهرمانی اخیر بسیار لذتبخش بود...
تیم ما افسانه‌ای است. اجازه بدهید خودمان از تیم خودمان تعریف کنیم. هر کدام از بچه‌های ما بین 2 تا 5 پارالمپیک را تجربه کرده‌اند. سرمربی و مربی ما عنوان دار است. 3 نفر از بچه‌های ما جزو بهترین‌های دنیا شده‌اند. باید از رئیس فدراسیون تشکر کنم وقتی در جلسه می‌گوید شما بهترین تیمی هستید که دیده‌ام و از شما نظم و رفت و آمد را یاد می‌گیرم. مطمئن باشید والیبال نشسته به راهش ادامه می‌دهد و بازهم قهرمان می‌شود.