درگذشت تلخ و فرصت‌هاي پيشِ‌رو

درگذشت تلخ بانوي رياضي‌دان ايراني، براي همه ايرانيان، جامعه علمي و به‌ويژه جامعه رياضي‌دانان کشور، خبري ناگوار و تکان‌دهنده است. نخبگان ما به‌دليل تفکر اصولي و تمايلات علمي، به‌دور از نگاه‌هاي محدود سياسي، به‌دنبال افزودن بر مدارج خود هستند. آنان با وجود حضور در مراکز علمي ساير کشورها، هيچ‌گاه تعصب به کشور و پيوندهاي خويشاوندي و قومي خود را فراموش نمي‌کنند؛ آنان مي‌توانند از اين وسعت تفکر، درنهايت، کشور و هم‌وطنان خود را بهره‌مند کنند و بارها ديده‌ايم اين عزيزان براي همکاري با مراکز علمي ايران تا چه اندازه مشتاق هستند و بدون هيچ خودبرتربيني يا محدوديتی، به ايران رفت‌وآمد کرده و حتي همکاري‌هايي را تعريف مي‌کنند. رشته تحصيلي و تدريس نگارنده در دانشگاه صنعتي شريف، رياضي نيست؛ اما مطلع بودم مرحوم دکتر ميرزاخاني ارتباط مطلوبي با استادان سابق و دانشکده رياضي دانشگاه شريف داشت. اين براي ايرانيان افتخار است که فرزندانشان با تحصيلات برتر در سطح جهاني، جوايز ارزشمندي دريافت مي‌کنند. دريافت جايزه‌اي که به نوبل رياضي در جهان معروف بود، تحسين همه جهانيان را براي اين رياضي‌دان شاخص و بااخلاق ايراني به‌همراه داشت و امروز متأسفانه در فقدان ايشان، سوگوار شديم. اين رويدادهاي تلخ هرچه بيشتر به ما يادآوري مي‌کند که بايد ارتباط با نخبگان ايراني را براي الگوسازي جوانان خود دنبال کنيم و به‌دور از نگاه‌هاي بسته، از ظرفيت‌هاي آنان براي تغذيه علمي و سرعت‌بخشيدن به شتاب علمي کشور، بهره بگيريم.