شب قدر آمده تا قدرِ دلِ خویش بدانی

گروه اندیشه - روزهای ماه رمضان به 18 رسید و امشب، موعد قدر است؛ شبی برتر از هزار سال، شب نزول قرآن، شب فریاد «فزت ورب الکعبه». امشب باید از هر آن‌چه دنیوی است، دست شست. امشب ملائک فرود می‌آیند تا بندگان خاص را بشارت دهند که رحمت خداوند نزدیک است. امشب را باید با نجوای علی در مسجد کوفه گذراند؛ امشب، شب «مولای یا مولای» گفتن است. این مهمانی نورانی، این سفره پربرکت، انگار بدون قدر چیزی کم دارد؛ میقاتی است برای آنان که در ابتدای رمضان، نیت احرام روزه کرده‌اند. امشب برای آنان که خوانده شده‌اند، از هر روزی نورانی‌تر است. چه زیباست بر درگاه خدا زانوی ادب زدن، پیشانی را به خاک گذاشتن و با صدای حزین و نفس پشیمان از خطاهای بزرگ و کوچک، «الغوث الغوث» خواندن. پروردگار من! ای که مرا دعوت کرده‌ای! دستم بگیر و جانم به آب نجات غسل ده که در غربت و هیاهوی زمین، خسته و رنجورم. تو را می‌خوانم ای معبود من، که ستایش مخصوص توست، ای عزیز شکست ناپذیر و به تو پناه می‌برم از مصیبت‌ها و بلایایی که جان را می‌فرساید و جسم را بی‌تاب می‌کند.