چشم‌هایی که جان می‌گیرند

اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۲ در حال سپری شدن است، با این حال بسیاری از جوانان به‌خاطر موضوعات پیش‌پا افتاده‌ای مثل چشم در چشم شدن، همدیگر را به قتل می‌رسانند، در سالی که نرخ دیه در ماه‌های غیرحرام ۹۰۰ میلیون تومان و برای ماه‌های حرام یک میلیارد و ۲۰۰ میلیون تومان است.
پرونده‌های بسیاری با موضوع قتل‌هایی که با انگیزه چشم در چشم شدن صورت می‌گیرد، تشکیل می‌شود. در جریان این پرونده‌ها یکی از طرفین به قتل می‌رسد و دیگری هم به قصاص محکوم می‌شود و اگر موفق به جلب رضایت اولیای دم شود باید دیه مورد اشاره را پرداخت و مجازات سه تا ۱۰ سال زندان را تحمل کند، اگر هم موفق به جلب رضایت نشود قصاص خواهد شد، یعنی دو جان بر سر یک نگاه از دست می‌رود. همه این مجازات‌های در نظر گرفته شده به این دلیل است که دو نفر نمی‌توانند نگاه‌های گره خورد به هم را تحمل کنند و در کسری از ثانیه به سمت هم هجوم می‌برند و حادثه‌ای خونین اتفاق می‌افتد. با یک حساب سرانگشتی اگر طرفین دعوا از عواقب رفتارشان آگاه باشند، ترجیح‌شان این است گره‌های نگاه‌هایشان را از هم باز کنند و به مسیرشان ادامه دهند.
آماری از پرونده‌های تشکیل شده با این موضوع اعلام نمی‌شود. با این حال فراوانی خبر‌هایی که در این باره به صفحه حوادث راه پیدا می‌کند از فراوانی آمار جرائم این حوزه حکایت دارد که این آمار نزد پلیس و دستگاه قضایی محفوظ است.
گروه‌های درگیر این حوزه، نوجوانان و جوانانی هستند که به دلیل هیجانات ناشی از دورانی که در حال گذر از آن هستند دست به این رفتار پرخطر می‌زنند، اما گروه‌های سنی بزرگ‌تر به دلیل پیروی از عقلانیت به جای هیجان با عذرخواهی یا لبخند از کنار این آسیب پرخطر عبور می‌کنند.
یکی از مشکلات عمده‌ای که جامعه ما از آن رنج می‌برد، رفتار کردن به جای گفتار کردن است که این گفتار نکردن‌ها خیلی زود به آسیب تبدیل می‌شود و پیامد‌های آن دامن جامعه را می‌گیرد. اگر خانواده‌ها بتوانند مثلاً نیم ساعت از شبانه‌روز را به گفتگو با هم اختصاص دهند و درباره موضوع‌هایی که در طول روز با آن درگیر بوده‌اند حرف بزنند یا تجربیات خود را به اشتراک بگذارند در مواجهه با رفتار‌هایی که در جامعه با آن روبه‌رو می‌شوند قدرت مراقبت از خود را پیدا می‌کنند. تردیدی وجود ندارد افراد بسیاری در موقعیت چشم در چشم شدن‌ها قرار می‌گیرند، اما به این دلیل که از مهارت‌های اجتماعی برخوردارند به خود و دیگران آسیب نمی‌رسانند. فراموش نکنیم که غالب یا مغلوب شدن در چنین نزاع‌هایی هر دو طرف را دچار خسران می‌کند. آنکه مغلوب می‌شود جانش را از دست می‌دهد و آنکه غالب می‌شود قانون او را مجازات می‌کند.