مدل تناسبی در بن بست مصلحت

طرحِ پر سر و صدای « تناسبی شدن انتخابات»  با مخالفت مجمع تشخیص مصلحت نظام همراه شد و  حالا به نظر دیگر به ایستگاه انتخابات 1402 مجلس نخواهد رسید. مدلی که موافقان آن حضور واقعی تر نمایندگان مردم و حضور طیف های مختلف سیاسی را از ثمرات آن و مخالفان نیز شرایط سیاسی  کشور و عملیاتی کردن این طرح آن هم چند ماه مانده به انتخابات را از اشکالات آن  دانستند. طرحی که در یک رفت و برگشت در نهایت با موافقت و چراغ سبز شورای نگهبان همراه شد در عین حال به بن بست تشخیص مصلحت نظام برخورد کرد و  هیئت عالی نظارت بر حسن اجرای سیاست‌های کلی نظام در جلسه‌ای تناسبی شدن انتخابات مجلس در تهران را مغایر با برخی سیاست‌های کلی و دارای ابهام دانست. با این حال،عضو کمیسیون امور داخلی کشور و شوراها در مجلس شورای اسلامی از تصویب مجدد مصوبه تناسبی شدن انتخابات مجلس در تهران در جلسه امروز این کمیسیون خبر داد.محسن پیرهادی  در صفحه شخصی خود در توئیتر نوشت: «تناسبی» مجدد در کمیسیون طرح و تصویب شد.‌وی در ادامه این مطلب آورده است: مدل تناسبی انتخابات، مدت‌هاست در محافل علمی و کارشناسی چکش می‌خورد. برای عدالت انتخاباتی و افزایش مشارکت مردم، نیازمند همراهی هیئت عالی نظارت مجمع هستیم. اما انتخابات تناسبی به زبان ساده چیست؟  تصور کنید که اسفند فرا رسیده و انتخابات دوازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی در کلان شهر تهران با مدل تناسبی برگزار شود؛حوزه انتخابیه تهران گستره وسیعی شامل «تهران، ری، شمیرانات، اسلامشهر و پردیس» است و حدود ۱۴ میلیون نفر جمعیت دارد که در مجموع ۳۰ نفر را راهی بهارستان می کنند؛ برای احزاب و تشکل های سیاسی، رای آوردن از این حوزه وسیع اهمیت بسیاری دارد و به همین دلیل در انتخابات‌ها، جریان های سیاسی تلاش می کنند با ائتلاف و ارائه فهرست واحد، آرای بیشتری از مردم اخذ کنند.حال اگر انتخابات تناسبی در تهران برگزار شود، رقابت های انتخاباتی از رقابت بین افراد به رقابت بین فهرست های انتخاباتی ارتقا می یابد و به نسبت آرایی که از صندوق های رای بیرون می آید و میانگین آرای هر فهرست ، سهم جریان های سیاسی از فهرست نهایی ۳۰ نفره نمایندگان تهران مشخص می شود.به طور مثال، اگر با توجه به میانگین آرای کسب شده، نسبت آرا بین دو فهرست  ارائه شده ۲ به یک باشد، ۲۰ کرسی اول تهران به فهرست اول و ۱۰ کرسی باقی مانده به فهرست دوم می رسد. به این ترتیب ۲۰ نفر از فهرست اول یک جریان سیاسی که بیشترین رای را آورده اند، به مجلس راه می یابند و از فهرست دوم هم ۱۰ نفر اول راهی بهارستان می شوند و دیگر این طور نیست که هرکس حائز اکثریت آرا در تهران شد،راهی مجلس شود.این بدان معناست که ممکن است از لحاظ عددی یک نفر در فهرست اول در رده ۲۱ قرار گرفته و آرای بیشتری کسب کرده باشد، اما چون نسبت فهرست ها بر اساس میانگین آرا ۲ به یک است، به مجلس راه نمی یابد و نفر اول فهرست دوم - حتی با وجود آرای کمتر - منتخب مردم خواهد شد.