روزنامه جوان

پارک‌وحشت سافاری کرج!

  با یک جست‌وجوی ساده درباره «پارک سافاری کرج» در گوگل مطالب و تصاویری از آن می‌بینید که بدون شک برای دیدن این پارک وسوسه خواهید شد. هیچ خبر منفی یا هیچ گزارشی را درباره اینکه هنگام مراجعه به آنجا چه مشکلاتی برایتان ایجاد می‌شود، احتمالاً در جست‌وجو‌های اینترنتی نمی‌بینید. برای همین ممکن است مانند بسیاری از افراد، گول این تصاویر را بخورید و در یک روز تعطیل تصمیم بگیرید که به همراه خانواده‌تان به این پارک بروید. آن وقت است که با رفتن به آنجا متوجه می‌شوید که واقعیت پارک سافاری کرج با تبلیغاتی که از آن شده تفاوت بسیار زیادی دارد.
در توضیح پارک محیط‌بان کرج آمده که اولین پارک سافاری ایران است. همچنین نوشته‌شده که در این پارک از حیوانات عظیم‌الجثه بدون قفس و در فضای باز نگهداری می‌شود. پس اولین چیزی که برای این پارک لازم است وجود نگهبانان و محیط‌بانانی است که مانع از بروز اتفاقات ناگوار شوند یا اینکه اگر اتفاقی رخ داد آن‌ها به سرعت به ماجرا ورود کنند و نگذارند که حوادث غیرقابل جبرانی رخ بدهد، اما شما هنگام مراجعه به پارک سافاری کرج متوجه می‌شوید که هیچ‌کس نیست که حتی پاسخگوی سؤالاتتان باشد و شما در آنجا، میان حیوانات، تنهای تنها هستید!
هر کسی که به این پارک می‌آید باید خودش مسیر رسیدن به در ورودی پارک را پیدا کند، باید خودش مراقب خود و خانواده‌اش در مقابل حیوانات باشد و قدم به قدم با حس ناامنی به مسیر خود ادامه دهد. این شرایطی است که برای مراجعه‌کنندگان به پارک سافاری ایجاد می‌شود و آن‌ها تصور می‌کنند به یک پارک محیط‌بان نیامده‌اند که از دیدن حیوانات لذت ببرند، بلکه وارد جنگلی شده‌اند که حفظ جان و مالشان برعهده خودشان است!
حس ناامنی در پارک محیط‌بان کرج


پارک‌های سافاری معمولاً مکان‌هایی هستند که در آن حیواناتی با جثه بزرگ قرار دارند و افراد می‌توانند این حیوانات را از نزدیک ببینند. در این رابطه گفته شده که در پارک سافاری کرج همه‌چیز برنامه‌ریزی‌شده و تحت کنترل است. برخلاف این ادعا مراجعه کنندگان به این پارک از مهیا نبودن شرایط امن، سوءمدیریت‌های متعدد و همچنین نبود کنترل شرایط، گلایه دارند و می‌گویند همه‌چیز در این پارک از کنترل مسئولان پارک خارج است.
آقای رفیعی پنج‌شنبه هفته گذشته به همراه همسر و پسر چهار ساله‌اش به پارک سافاری کرج رفته‌است. او نه‌تن‌ها از رفتن در این پارک رضایت ندارد، بلکه می‌گوید خدا به آن‌ها رحم کرد که هیچ مشکلی برایشان پیش نیامد. این مرد ۳۸ ساله می‌گوید: «از لحظه ورود به پارک از نگهبان جلوی در پرسیدیم که چطور باید وارد محیط پارک شویم و حیوانات را ببینیم که او یک مسیر طولانی و شیب‌داری را نشانمان داد و گفت باید از اینجا بروید. به او گفتم هوا گرم است، اجازه بده با ماشین برویم، اما گفت این کار ممنوع است. از او پرسیدم پس چرا هیچ خودرویی برای جابه‌جایی مراجعه‌کنندگان تا جلوی در ورودی پارک نیست که گفت خودروی ایاب و ذهاب خراب‌شده و خودروی دیگری هم نیست! از آنجایی که مسیری طولانی را از تهران به آنجا رفته‌بودیم و پسرم هم برای دیدن حیوانات از نزدیک لحظه‌شماری می‌کرد، تصمیم گرفتیم که ادامه راه را پیاده برویم تا به در ورودی برسیم.»
او ادامه می‌دهد: «در این مسیر که شیب آن به سمت بالا بود، نفس‌نفس می‌زدیم و هر چند قدم یکبار می‌ایستادیم که خستگی در کنیم. یک دفعه سگ عظیم‌الجثه‌ای روی دست و پاهایش ایستاد و با صدای بلند شروع به واق‌واق کرد، از ترسمان تعداد قدم‌هایمان را تندتر کردیم و خودمان را به در پارک رساندیم، اما هیچ‌کس آنجا نبود تا از این وحشت نجات پیدا کنیم. آنطرف‌تر چهار کارگر افغانستانی را دیدیم که با ظاهری ژولیده، روی صندلی نشسته بودند.»
آقای رفیعی ادامه ماجرا را این گونه توضیح می‌دهد: «آفتاب مستقیم روی سرمان قرار داشت و هوا به شدت گرم بود. نمی‌دانستیم چطور وارد پارک شویم تا به خیال خودمان اوقات فراغت خوشی را بگذرانیم. از کارگران افغانستانی پرسیدیم چطور وارد پارک شویم که گفتند: «دستت را بینداز این طرف میله‌ها و در را باز کن!» من هم همین کار را کردم و با خانواده‌ام وارد پارک شدم.»
او فضای ورودی پارک را اینگونه توصیف می‌کند: «بوی بدی در فضا پیچیده بود، چهار شترمرغ بزرگ اطراف در ورودی می‌چرخیدند، دست پسرم را گرفته‌بودم تا اگر شترمرغ‌ها به سمتش آمدند از او مراقبت کنم، یکی از کارگران افغانستانی گفت نترس، کاری به کارتان ندارند. چند قدمی جلوتر رفتم. کارگران افغانستانی همانطور که روی صندلی نشسته بودند، به ما خیره شده‌بودند. یک نگاه به پشت سرم انداختم، این مسیری را که آمده بودیم، هیچ‌کس دیگری نیامده‌بود و فقط ما، کارگران و چهار شترمرغ در آن بیابان حضور داشتیم. البته یک اتاق مدیریت هم بود که قفلش کرده‌بودند و معلوم بود که کسی در آنجا نیست. از یکی از کارگران پرسیدم چرا اتاق مدیریت بسته‌است؟ چرا هیچ نگهبان یا محیط‌بانی در اینجا نیست؟ که یکی از آن‌ها گفت اینجا هنوز کامل ساخته نشده و حالا حالا‌ها کار دارد تا کامل شود.»
آقای رفیعی ادامه می‌دهد: «با خودم فکر می‌کردم اگر اینجا جان و مالمان به خطر بیفتد، هیچ‌کس نیست که حتی صدایمان را بشنود، چه برسد که بخواهد به دادمان برسد. حس خوبی برای ماندن در آنجا نداشتم برای همین تصمیم گرفتم که خیلی زود از آنجا بیرون بروم و قبل از آنکه اتفاقی برای من یا یکی از اعضای خانواده‌ام بیفتد خودمان را به ماشینمان برسانیم و از آنجا فرار کنیم.»
هیچ تابلوی راهنمایی نیست
این همه ماجرای پارک محیط‌بان کرج نیست، چراکه مشکلات دیگری نیز در آن وجود دارد. مثلاً بسته‌بودن گیشه بلیت‌فروشی یکی دیگر از موضوعاتی است که مراجعه‌کنندگان را سرگردان کرده‌بود، چراکه نگهبان به آن‌ها می‎گفت باید ساعاتی را صبر کنند تا مسئول گیشه بیاید و به آن‌ها بلیت بفروشد، اما زمان دقیق فروش بلیت هم مشخص نبود. علاوه بر آن، تابلویی در مسیر وجود نداشت تا به افراد نشان بدهد برای هر بخش از این پارک باید به کدام سمت بروند و انگار همه‌شان در یک مارپیچ تودرتو گم شده‌بودند و مدام دور خودشان می‌چرخیدند!
تعدادی از خودرو‌ها که با ذوق و شوق برای دیدن حیوانات پارک محیط‌بان آمده‌بودند، دور می‌زدند و از بازدید این پارک صرف‌نظر می‌کردند. برخی هم در اطراف همان پارک بساط خوراکی‌هایشان را پهن می‌کردند و منتظر می‌ماندند تا یک نفر بیاید و به آن‌ها بلیت بفروشد. صدای برخی از پدران و مادران هم به گوش می‌رسید که با کودکشان سرو کله می‌زدند و می‌گفتند نمی‌توانند برای دیدن حیوانات به داخل فنس‌کشی بروند، اما گوش چند کودک به این حرف‌ها بدهکار نبود. آن‌ها مدام بهانه می‌گرفتند و از پدر و مادرشان می‌خواستند که داخل پارک بروند.
مشکلات دیده‌شده، اما حل نشده‌است!
چرا پارک سافاری افتتاح شده، اما شرایط مناسبی برای مراجعه‌کنندگان ندارد؟ چرا کسی به این مشکلاتی که وجود دارد، رسیدگی نمی‌کند؟ امیر رضیان، معاون زیبا‌سازی سازمان سیما، منظر و فضای سبز شهری شهرداری کرج در این رابطه به «جوان» می‌گوید: «ایراداتی را که مطرح می‌شود، می‌پذیرم و این‌ها جزو دغدغه ما نیز است. ما به دنبال حل این مشکلات هستیم تا مراجعه‌کنندگان رضایتمندی داشته باشند.»
او ادامه می‌دهد: «پارک محیط‌بان از اراضی شمال حصار یعنی محدوده بالای میدان حافظ تا تونل بیلقان در مساحت ۲۵ هکتار است و فاز اول آن در مساحت ۵/۱۷ هکتار در سال ۱۴۰۰ به بهره‌برداری رسیده‌است. فاز دوم این پروژه نیز در حال حاضر در فهرست پروژه‌های در حال احداث سازمان بوده و به تدریج در حال تکمیل شدن است. سازمان سیما، منظر و فضای سبز شهری شهرداری کرج، برای معرفی هر چه بهتر این پارک طی دوره‌های مختلف بازدید‌های دسته‌جمعی اصحاب رسانه، دانش‌آموزان و گروه‌های محیط‌زیستی را از این مجموعه فراهم کرده‌است.»
رضیان با بیان اینکه نواقص این پارک با تکمیل فاز دوم برطرف خواهد شد، اظهار می‌دارد: «در حال حاضر یک ساختمان به عنوان بوفه و فروش اقلام خوراکی برای این پروژه تعریف‌شده که فرآیند جذب پیمانکار آن در حال انجام است.»
او تصریح می‌کند: «خودروی سافاری خراب شده‌است و تعمیر این خودرو برای انتقال بازدید‌کنندگان به مسیر سربالایی انجام خواهد شد. به طور کلی، نواقص و معایب در هر پروژه تازه بنیاد امری طبیعی است، بنابراین ضمن استقبال از نقد‌های سازنده تلاش برای ارتقای خدمات رفاهی این پروژه همزمان با تکمیل فاز دوم آن ادامه خواهد داشت.»
البته معاون زیبا‌سازی سازمان سیما، منظر و فضای سبز شهری شهرداری کرج وعده تکمیل فاز دوم، پارک محیط‌بان را داده‌است، این در حالی است که نباید پارکی که هنوز تکمیل‌نشده میزبان مراجعه‌کنندگان باشد. باید این پارک تا زمان رفع نواقص بسته نگه داشته‌می‌شد تا تمام شرایط امنیتی و رفاهی مراجعه‌کنندگان در آن فراهم شود.
مشخص نیست چرا مسئولان با اینکه از مشکلات پارک محیط‌بان کرج آگاهی داشتند، آن را افتتاح کرده‌و برای نمایش یک پارک پر از عیب و نقص، عجله داشته‌اند.
لینک منبع خبر
سایر اخبار این روزنامه
تکالیف قانونی را معطل تأخیر تصویب لایحه حجاب نکنید آثار مکتوب حجاب کمیت مقبول، کیفیت پاشنه آشیل مبتذل بازی سیاسی منتجب‌نیا به اسم امام فلسفه‌بافی خاتمی و مهندسی چینی خبرگزاری اختصاصی حوادث می‌خواهید؟ بفرمایید بی‌بی‌سی‌فارسی! کت‌دوزی «سازندگی» با دکمه شکسته‌بسته عراقچی! پارک‌وحشت سافاری کرج! گمانه قوی از دخالت اروپا در کشتی‌شکستگی پناهجویان رنج گرانی درعین فراوانی تهدید و ابراز امیدواری راهکار نیست آقای تاج! پایان کابوس لیگ ملت‌ها کشف ارتباط سازمان جاسوسی رژیم صهیونیستی با عنصر هتاک به قرآن توافق بینابینی پوتین با واگنر‌ها کنعانی: مسیر دیپلماتیک برای رفع انسداد دارایی‌ها لغو تحریم‌ها و تبادل زندانیان باز است «گیلان» سرزمین راویان پیشرفت