تکالیف دولت و ملت برای خادم الرضا شدن

 با رسیدن به روزهای پایانی ماه صفر و ایام رحلت نبی مکرم اسلام (ص)، امام حسن مجتبی (ع) و حضرت علی بن موسی الرضا‌(ع) توجه بسیاری از علاقه مندان به اهل بیت علیهم السلام به مشهد الرضا (ع) جلب شده است و جمع کثیری از عاشقان امام مهربانی ها سواره و پیاده در مسیر حرم یار هستند. پدیده ای که پس از اربعین حسینی و حضور باشکوه چند ده میلیون عاشق اباعبدا... الحسین (ع) در پیاده روی به سوی کربلای معلّی، شکل دیگری از ابراز ارادت محبان اهل بیت را به ساحت نورانی امامان معصوم نشان می دهد. صد البته مروری بر 4 گزارش پیوسته خراسان در صفحه 6 روزهای گذشته که با عنوان «تاریخ زیارت در مشهد» منتشر شد نشان می دهد که موضوع زیارت پیاده به مقصد مشهد الرضا (ع) پیشینه ای طولانی دارد اما در هر حال این سنت در سال های اخیر رونق بیشتری یافته است و پیش بینی ها نشان می دهد که امسال در همین ایام پایانی ماه صفر، حدود یک میلیون زائر پیاده و در مجموع 8 میلیون زائر در مشهد حضور داشته باشند. این مسئله توفیقی بزرگ برای همه ما مشهدی هاست و الحق جا دارد که جای قدوم زائران ولی نعمت مان را به مژگان بروبیم اما مسئله مهم زیارت و ضرورت پذیرایی شایسته از زائران امام رضا (ع)، علاوه بر تکالیف مردم، الزاماتی را نیز برای مسئولان استانی و ملی فراهم می کند. در حقیقت موضوع زیارت پدیده ای است که باید علاوه بر بررسی ابعاد معنوی و وجوه فرهنگی آن، از بعد زیرساخت های مادی و تامین ملزومات مورد نیاز زائران مورد توجه قرار گیرد. باید توجه داشت این پدیده در بستر جغرافیایی خاص و شهری رقم می خورد که اکنون بیش از 3.6 میلیون نفر جمعیت و حدود 1.5 میلیون حاشیه نشین دارد و با ناترازی جدی در منابع آب، خطر تغییر اقلیم و هجوم ریزگردها، فقر زیرساخت های حمل و نقل بین شهری و انبوهی از معضلات اجتماعی و اقتصادی مواجه است. البته که مشهد هویت خود را با میزبانی از زائران ثامن الحجج (ع) تعریف کرده و اقتصادش عمدتا برپایه گردشگری و پذیرایی از زائران رضوی بنا شده است اما این میزبانی نیازمند زیرساخت هایی است که در حال فرسودگی است یا برای پاسخگویی از این میزان زائر و مجاور ناکافی است. به همین منظور بود که از اواخر دهه 80 با پیگیری رسانه ها و به ویژه روزنامه خراسان، تلاش شد نگاه سیاست گذاران برای برنامه ریزی و بودجه ریزی به مشهد، ملی شود و اقداماتی نظیر تعیین ردیف بودجه زیارت رقم خورد اما اقداماتی از این دست یا دچار حذف و اضافه شده است یا با دخالت برخی نمایندگان شهرهای دیگر برای آن ها شریک تراشیده شده است. در حالی که مسئله زیارت در مشهد به طور غیر‌قابل مقایسه ای از تمامی شهرهای زیارتی ایران متمایز است.در نهایت و در روزهایی که با همه تلاش های شبانه روزی و قابل تقدیر مسئولان استانی و شهری برای پذیرایی از زائران، احتمالا شاهد خیابان خوابی برخی زائران و کمبودهایی در خدمات رسانی به مهمانان علی بن موسی الرضا (ع) خواهیم بود، باید دوباره به این پرسش پاسخ دهیم که در قبال تسهیل زیارت چه مسئولیتی برعهده داریم؟ مردم مشهد این روزها از در اختیار قرار دادن خانه های خود برای مهمانان ولی نعمت شان دریغ نکرده اند. مسئولان استانی و شهری نیز پای کار هستند و روز و شب نمی شناسند اما به نظر می رسد مسئولان ملی و به ویژه دولت و مجلس در روزهایی که قرار است برنامه ششم توسعه به زودی راهی صحن علنی مجلس شود و ماه های بعد که قرار است بودجه 1403 تدوین و تصویب شود، چگونه دین خود را به دیار مشهد الرضا (ع) و زائران و مجاوران امام مهربانی ها ادا می کنند؟