«آشتی ملی» یعنی زنده‌کردن شعار همه با هم

مصطفی تاج‌زاده در گفت‌وگو با ایلنا درباره ابعاد مختلف طرح آشتی ملی که از سوی رئيس دولت اصلاحات ارائه شده، گفت‌وگو کرده که گزیده آن در پی می‌آید:
‌ اصلاح‌طلبان در مجموع از پیام «آشتی ملی» استقبال کردند؛ اصولگرایان نیز به‌طور کلی نوعی سکوت توأم با رضایت پیشه کردند؛ اگرچه دلواپسان علیه این پیام شوریدند.
‌بنده به‌طور جدی با اين پیشنهاد موافقم و حدود سه ‌ماه پیش دلایل خود را در لزوم گفت‌وگو، وحدت، وفاق و آشتی ملی اعلام کردم. اخیرا دیداری داشتم و دیدم برخلاف تبلیغاتی که از سوی برخی انجام می‌شود تا این‌گونه وانمود کنند که منظور از «آشتی ملی» صرفا تفاهم دو جناح است، مقصود ایشان این است همه کسانی که به قانون اساسی ملتزم هستند، بتوانند در فرایند مدیریت کشور و در عرصه اجتماع و سیاست فعال شوند و امکان خدمت‌گزاری بیابند.
‌تأكيد دوم این بود که ما به هیچ عنوان دست از هویت، ایده‌ها و عقاید خودمان برنمی‌داریم، کمااینکه انتظار نداریم چه اصولگراها و چه دیگر نیروهای قانون‌گرای خارج از این دو جناح، برای آشتی و وفاق ملی از باورها و عقایدشان دست بکشند؛ بلکه لازم است برای حل مشکلات دست یاری به یکدیگر داده، با یافتن اشتراکات، روی این نقاط مشترک تأكيد کنند و درمورد اختلاف‌ها نیز با سازوکار قانونی به رقابت سالم بپردازند و درنهایت تسلیم نظر مردم باشند.


‌علت طرح این مسئله آن است که جامعه ما از مشکلات فراوانی رنج می‌برد که در صورت مهارنشدن، ممکن است دیر یا زود به بحران تبدیل شوند. این مشکلات از مسائل و معضلات زیست‌محیطی مانند هدررفتن آب، فرسایش خاک و آلودگی هوا، تا ناهنجاری‌های اجتماعی مانند اعتیاد، طلاق، گسترش خشونت، افزایش رشوه و دیگر بداخلاقی‌هایی که روزمره با آن روبه‌رو هستیم و همین‌طور فقر و تبعیض و فاصله طبقاتی را شامل می‌شود. تجربه ۳۷ساله نشان داده که هیچ جناحی به‌تنهایی قادر به حل معضلات مذکور نیست.
‌دلیل دیگر مطرح‌کردن ایده «آشتی ملی» به نظر من آن است که ما نه‌تنها برای حل مشکلات موجود، بلکه همچنین برای جلوگیری از وقوع مسائل جدید نیز نیاز به جراحی‌های بزرگ در عرصه‌های مختلف داریم که انجامشان مستلزم وفاق ملی است و هیچ‌کدام از جناح‌ها به‌تنهایی قادر به تحمل این بار بزرگ نیست. به بیان روشن برای اینکه پلاسکوهای دیگری فرو نریزد و... باید به تفاهمی عمومی برسیم و بر اساس آن بتوانیم از تجربه، توان، دانش و استعداد همه نیروها بهره‌مند شویم.
‌از این منظر، «آشتی ملی» یعنی احیای همان شعار «همه با هم» ابتدای انقلاب و زنده‌کردن شعار «ایران برای ایرانیان» عصر اصلاحات. یعنی همه نیروها به صحنه بیایند و برخلاف گذشته که روی اختلاف‌ها تأكيد می‌شد، با حفظ عقاید روی اشتراک‌ها تأكيد کنند و برای ایران به یکدیگر دست همکاری بدهند و از کارشکنی و قهر و دشمنی دست بردارند و به رقابت سالم سیاسی تن بدهند و هر کسی که بتواند برنامه موفق‌تر یا متناسب‌تر با نظر اکثریت جامعه ارائه دهد، امکان خدمتگزاری بیشتری پیدا کند.
‌بر این اساس «آشتی ملی» معنایی ندارد، جز اینکه نیروهای سیاسی یکدیگر را به رسمیت بشناسند و چندصدایی رسمیت یابد.
‌نکته پایانی اینکه کسانی که مخالف گذار از فضای امنیتی به فضای سیاسی و انجام رقابت سالم سیاسی هستند، تلاش می‌کنند مانع موفقیت اين ابتکار جدید شوند و ازجمله به طرح مسائلی کذب می‌پردازند تا شبهاتی را در افکار عمومی به‌ویژه در نسل جوان ایجاد کنند. 
‌من «آشتی ملی» را در تداوم حرکت اصلاحی و حتی انقلاب اسلامی می‌دانم؛ چراکه در جهت حاکمیت مردم و گسترش و تعمیق دموکراسی در ایران است. ما همچنان با افتخار اصلاحات را دموکراتیزاسیون تعریف کرده و «آشتی ملی» را گامی در این راستا می‌دانیم و معتقدیم اگر بخواهیم مردم با وجود تنوعات فکری و تفاوت‌های سیاسی، یک واحد ملی را تشکیل دهند و یکپارچه در برابر زیاده‌خواهی بدخواهان ایران بایستند، راهی جز به رسمیت‌شناختن یکدیگر با وجود تفاوت‌ها نداریم.