«شهر ممنوعه» میزبان شکوه ایران باستان
شهر ممنوعه کجاست؟
شهر ممنوعه یا به زبان چینی گو گونگ (Gu Gong) در مرکز شهر پکن قرار دارد و زمانی که قصر امپراتوری (۲۴ امپراتوری) از زمان سلسله امپراتوری مینگ و چینگ (۱۹۱۱-۱۹۶۸) بود. این محوطه تاریخی، درون برج و باروهایش برای نخستین بار در طول ۱۴ سال و در زمان سلطه امپراتور چنگزو (Chengzu) در سلسله مینگ (۱۶۴۴-۱۳۶۸) ساخته شد.
ستاره‌شناسان چینی معتقدند که ستاره بنفش (ستاره شمالی) در مرکز آسمان قرار دارد و امپراتور آسمانی در کاخ بنفشی درون آن زندگی می‌کند. به همین دلیل کاخی به همان نام روی زمین ساخته‌اند. کاخِ بنفش یا همان شهر ممنوعه بنفش، نام اولیه این محوطه بود که بعدا نام بنفش از آن جدا شده و تنها شهر ممنوعه باقی ماند. هیچ فردی بدون اجازه ویژه امپراتور اجازه ورود به شهر ممنوعه چین یا کاخ موزه پکن را نداشت.
این محوطه وسیع هم‌اکنون به‌عنوان کاخ موزه پکن شناخته شده است و در شمال میدان تیان آنمن قرار گرفته است. محوطه کاخ‌ها درون فضایی مستطیل شکل به ابعاد ۷۴ هکتار قرار گرفته‌اند و بزرگ‌ترین مجموعه قصرهای جهان را تشکیل می‌دهند. اطراف کل دیوار را خندقی به درازی ۵۲ متر پوشانده است. همچنین دیوارهایی به ارتفاع ۱۰ متر از کاخ‌ها حفاظت می‌کنند.
در این دیوار، برجی حدود 8هزار و ۷۰۰ اتاق ساخته شده است. برج و باروها طوری ساخته شده‌اند که در هر جهت جغرافیایی دروازه‌ای را تشکیل می‌دهند. فاصله بین دروازه جنوبی کاخ موزه پکن با دروازه شمالی ۹۶۱ متر (کمی کوچک‌تر از یک کیلومتر) است. درحالی‌که فاصله دروازه شرقی تا دروازه غربی ۷۵۳ متر اندازه‌گیری شده است. در هر یک از چهار گوشه کناری محوطه شهر ممنوعه هم برج‌های مراقبت بسیار زیبایی طراحی و ساخته شده است. این برج‌ها و امکانات نگهبانی به تمام کاخ‌ها و بیرون شهر دید دارند.
شهر ممنوعه باستانی با نزدیک به 2 میلیون شی از دوره‌های سلسله مینگ و چینگ در سال ۱۹۲۵ تبدیل به موزه شد؛ کاخ موزه پکن شامل ۹۸۰ ساختمان و ۷۲ هکتار مساحت است. این کاخ در سال ۱۹۸۷ به‌عنوان میراث جهانی ثبت شد و توسط یونسکو، به‌عنوان بزرگ‌ترین مجموعه ساختارهای چوبی باستانی حفظ شده در جهان، نامگذاری شد و سالانه بیش از ۱۶ میلیون بازدید‌کننده دارد.
گشت‌و‌گذار اسب شاخدار ایرانی در هزارتوی تاریخ چین
در نمایشگاه «شکوه ایران باستان» جام زرین مارلیک با نقش اسب شاخدار، آجر لعابدار قلایچی با نقش جانور، پارچ دسته‌دار نقره‌ای همدان، تکوک زرین همدان به شکل سر شیر، جلو تنه شیر تخت‌جمشید از جنس لاجورد، سرمجسمه تخت‌جمشید از خمیر آبی، نیم‌تنه انسانی گچی از فارس حاجی‌آباد، کاسه شیشه‌ای ساسانی از دیلمانِ گیلان، بشقاب نقره‌ای ساسانی و بشقاب پایه‌دار نقره‌ای ساسانی با نقش سوارکار به نمایش گذاشته شده است.
نمایش آثار ایران که بیانگر تفکر، خلاقیت، هویت، تمدن، سنت‌ها، آیین و رسوم، عقاید و پایه‌های تاریخ و فرهنگ ایران از سه هزار سال پیش به زیبایی و به صراحت است در کشور چین از این جهت حائزاهمیت است که این دو تمدن کهنِ آسیا هر دو از موهبت میراث فرهنگی، غنی هستند. دو کشوری که به گواهی اسناد و مدارک معتبر تاریخی دارای پیشینه طولانی از روابط دوسویه بوده و همواره در تلاش برای گسترش این روابط هستند. نمایشگاه شکوه ایران باستان شامل ۲۱۱ قلم از اشیای تاریخی و ۵ شیء بازآفرینی شده(مولاژ) از آثار دوره آهن تا دوره صفوی است.
کاخ موزه پکن به «شهر ممنوعه» شهرت دارد، به‌مدت ۳ ماه از آثار باشکوه ایرانی که بیش از ۳ هزار سال فرهنگ و هنر ایران را به نمایش می‌گذارد، میزبانی می‌کند؛ نمایشگاهی که با هدف معرفی شایسته تاریخ و تمدن شکوهمند ایرانِ باستان و ترغیب و تشویق گردشگران چینی برای سفر به ایران تا ۲۱ فروردین ۱۴۰۳ دایر است.
این موزه به‌مدت سه ماه (از ۲۱ دی ۱۴۰۲تا ۲۱ فروردین ۱۴۰۳) از آثار باشکوه ایرانی که بیش از ۳ هزار سال فرهنگ و هنر ایران را به نمایش می‌گذارد، میزبانی می‌کند؛ نمایشگاهی که با هدف معرفی شایسته تاریخ و تمدن شکوهمند ایرانِ باستان و البته ترغیب و تشویق گردشگران چینی برای سفر به ایران و با عنایت به تأثیر برگزاری نمایشگاه‌ها بر جذب گردشگران خارجی، نمایشگاهی از موزه ملی ایران در چین دایر شده است.
نمایشگاهی برای پیوند 2تاریخ
علی دارابی، قائم‌مقام وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی که در صدر یک هیأت فرهنگی برای گشایش نمایشگاه شکوه ایران باستان به چین سفر کرده، معتقد است: «میراث‌فرهنگی ایران هم در مقام یکی از کشورهای باسابقه فرهنگی غنی و طولانی مورد توجه موزه‌های مختلف جهان بوده است و این بار موزه‌های چین، میزبان این آثار ارزشمند است تا مردم این کشور با ظرایف و ویژگی‌های هنر ایرانیان در طول دوره‌ای طولانی از نزدیک آشنا
شوند. آثاری که عمق و دیرینگی ارتباطات فرهنگی میان دو کشور را به خوبی نشان می‌دهد. این نمایشگاه گامی در تحکیم دوستی دو ملت و فرهنگِ کهنسال ایران و چین است.»
وی در سخنرانی گشایش این نمایشگاه گفت: «میراث‌فرهنگی هر ملت، گویای رازهای هزاران ساله هر ملت و جامعه‌ای است که نسل به نسل، حفظ و صیانت شده و اکنون به ما رسیده است. موزه‌ها از این نظر حلقه ارتباطی ما با فرهنگ‌های گذشته و همچنین سایر ملت‌ها هستند. امروزه مردم کشورهای مختلف در کنار توجه به میراث ملی به میراث کشورهای دیگر نیز بها می‌دهند و جامعه جهانی کنونی و ارتباطات گسترده میان مردمان، باعث عمق این شناخت و اندیشه شده است و این آثار در قالب بخشی از میراث بشری و به نوعی بخش دیگری از میراث خودشان بررسی و تحلیل می‌شوند. بسیاری از مردم در موزه‌ها این فرصت کم‌نظیر را به‌دست می‌آورند که از نزدیک با هنر، فناوری، اندیشه و باورهای گذشتگان خود و فرهنگ‌های سایر کشورها آشنا شوند.»
قائم‌مقام وزیر میراث فرهنگی افزود: «موزه‌ها گنجینه و نماد داشته‌ها و نفایس تاریخی هر کشوری هستند، راهنمایی برای نگاه به گذشته و راه طی شده و راهنمایی برای حرکت امیدوارکننده به آینده است. موزه‌ها نقش بزرگی در توسعه مناسبات، همزیستی مسالمت‌آمیز و گسترش صلح و دوری از منازعات دارند. موزه‌ها امروزه رابط معناداری با توسعه همه‌جانبه دارند.»
