تناقض های دو پلاکارد

در راهپیمایی 22 بهمن از میان تمام پلاکاردهایی که در دست مردم بود دو قلم از آنان خیلی به چشم آمد.یک مورد آن پلاکاردهایی بود که اگرچه معدود و محدود بود ولی بازتاب فوق العاده‌ای داشت و تقریبا تمام خبرنگاران میدانی خارجی آن را دیدند. در این پلاکارد ذکر شده بود که مردم ایران از دولتمردان آمریکایی نفرت دارند لیکن با مردم این کشور نه تنها مشکلی ندارند بلکه از آنان تشکر هم می کنند.این تشکر هم عطف به فشار جامعه آمریکا به ترامپ جهت بازپس گیری دستور العمل مهاجرتی‌اش بود. رییس جمهور آمریکا چندی پیش در دستوری اعلام کرده بود که اتباع 7 کشور از جمله ایران حق ورود به خاک این کشور را ندارند.در پی همین دستور حاشیه ساز، خیلی از مردم ایالات متحده به خیابان ها آمدند و یا نخبگان این کشور موضع گیری کردند.در نهایت هم رییس جمهور آمریکا مجبور شد در برابر قانون(قوه قضاییه) و خواست جامعه این شور حداقل به صورت موقت عقب نشینی کند.حال روز جمعه برخی از تظاهرکنندگان کشورمان در سالروز پیروزی انقلاب اسلامی، ضمن تاکید بر لزوم جلوگیری از دخالت استکبار و بی اهمیت دانستن تهدیدات آنان اعلام نمودند که از مردم آمریکا نیز قدردانی می کنند .این موضوعی است که پیش از این نیز سران ایران بارها بر آن تاکید داشته اند.یعنی بحث دولت آمریکا با مردم آن متفاوت است. نکته جالب توجه اینکه به مدد شبکه های اجتماعی و سرعت گردش اخبار تصاویراین پلاکاردها در رسانه‌های معتبر غربی و آمریکایی
به شدت بازنشر داشت و مورد استقبال قرار گرفت.
این درحالی بود که همزمان پلاکاردی در دست برخی تظاهرکنندگان بود که در آن سران یک کشور همسایه به بدترین شکل ممکن به استهزا گرفته و زیر سوال برده شده بودند. این پلاکاردها از جهات مختلف عجیب بود.اگرچه ایران با غالب دولت های حوزه خلیج فارس مشکل و چالش دارد اما با این دولت چنین نیست و تقریبا رابطه آرامی برقرار است. از سوی دیگر دولتمردان این کشور نیز تلاش کردند در قبال ایران تقریبا موضعی خنثی داشته باشند ودر مواردی که می دانند اصطکاک ایجاد می‌شود وارد نمی شوند. بر همین اساس مشخص نیست این عده چه نیتی داشتند.در واقع این اقدام از روی
بی اطلاعی و بیسوادی بوده و یا هدف خاصی را دنبال


می کردند؟البته وزارت امورخارجه بلافاصله نسبت به این موضوع واکنش نشان داد و از فحوای کلام بیانیه این وزارتخانه می شد استنتاج کرد که ماجرا مشکوک است. سخنگوی وزارت خارجه گفته است:« انتشار وسیع یک تصویر مشکوک در فضای مجازی که متضمن تصویر و دیدگاهی غیر واقعی از این کشور همسایه است، مورد تایید دولت و مردم ایران نیست.» هرچند زمانی که قاسمی این سخنان را مطرح می ساخت دیگر کار از کار گذشته بود و رسانه‌های عربی زبان با سوء استفاده تلاش کردند اصل پیام 22 بهمن را زیر سوال برده و تصاویر این پلاکارد را در متن قرار دهند.
اکنون پرسش اینجاست چرا باید اینقدر کشورما در عرصه سیاست خارجی دچار تناقض باشد؟ بهرحال چه غلط و چه درست هر اتفاقی در مراسم مردمی 22 بهمن رخ می دهد به اسم دولت نوشته می شود.برهمین اساس چاره ای نیست حداقل نظارتی بر اینگونه مراسم صورت گیرد
تا پیام های مخابره شده از آن متناقض نباشد.نمی شود از یکسو از مردم آمریکا قدردانی نمود و از سوی دیگر سران کشورهایی که مشکلی با کشورمان ندارند را علیه خودمان کنیم. البته این موضوع فقط مختص به چنین مراسم‌هایی نیست.در طول مذکرات هسته ای نیز که منجر به برجام شد بارها مذاکره کنندگان 1+5 اعلام کردند که یک صدا از ایران به گوش نمی رسد و این مانع بزرگی است.مسئولان ایرانی هم مجبور بودند در قالب های مختلف به طرف های خود متذکر شوند که تهران در قبال برجام واحد است و آن‌چیزی که از سوی مذاکره کنندگان تایید و امضا شود مورد اجماع گروه‌های موثر در ایران است.
هر چند که علیرغم این توضیحات و شفاف‌سازی‌ها، هزینه‌های بی دلیلی کشور متحمل می‌شد و غربی‌ها نیز از این موضوع سوء استفاده می‌نمودند. مخلص کلام اینکه باید برخی موضوعات را بازتعریف کنیم.مثل همین سیاست خارجی و اینکه بالاخره گوش و چشم سایر کشورها بایستی به چه‌سمتی باشد. طبق قانون، تصمیم‌گیرنده نهایی مشخص است و دولت نیز در کل، وظیفه تسهیل و اجرای سیاست‌های اتخاذ شده را دارد.فلذا باید مشخص و اعلام گردد که سایر افرادی که درباره سیاست خارجی اظهار نظر و یا فعلی را انجام می‌دهند صرفا ناظر و منتقد هستند و نه بیشتر.مثل همه جای دنیا که چنین سیستمی‌وجود دارد. در واقع آن کسی که علیه مقامات یک کشورهمسایه پلاکارد بلند می‌کند مسئولیت‌اش با خودش و کسانی است که تحریک اش کردند نه دولت. رویکرد سیاست خارجی کشور در قبال موضوعات مختلف از‌جمله برجام، آمریکا، کشورهای حوزه خلیج فارس و... روشن و بین است.